Je kunt een hoop dingen doen met een touchscreen. Dat heeft de Nintendo DS al wel min of meer bewezen met geslaagde concepten zoals Nintendogs, Kirby Power Paintbrush, Meteos, Another Code, Brain Training, Metroid Prime: Hunters en Phoenix Wright. Atlus doet ook een gooi naar een goed uitgewerkt touchscreen-concept, met Trauma Center: Under the Knife. Een heuse operatiegame. Toch zit er meer achter deze game dan enkel een simulatie van een chirurgische ingreep.

In Trauma Center: Under the Knife neem je de rol aan van Dr. Derek Stiles, een nog maar net afgestudeerde chirurg die bij Hope Hospital komt te werken. Aanvankelijk gebeurt dit nog onder het toeziend oog van Mary Fulton, een ervaren zuster van middelbare leeftijd die jou de eerste stapjes in het vak laat zetten. Niet veel later in de game wordt ze overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en wordt de jonge Angie Thompson je nieuwe collega. Hoewel ze eerst geen hoge pet van je op heeft, wegens je onervarenheid, blijkt al snel dat je uitzonderlijke gaven hebt. Die gaven zul je later steeds meer moeten gebruiken om een nieuwe, zeer aggre ieve en epidemische ziekte te bestrijden.

Trauma Center is opgedeeld in chapters en episodes. Elke episode fungeert als voortzetting van het verhaal en bevat ook meer dan eens een uit te voeren operatie. De eerste aantal episodes belichten de basishandelingen bij een operatie, zodat je gemakkelijk in de game rolt. De game wordt geleidelijk aan moeilijker en je zult steeds meer dingen tegelijk moeten doen. Het is prettig dat de game je op deze manier de controls bij brengt. Het verhaal wordt niet opgehouden terwijl je ondertu en wel alle kneepjes van het vak leert.

De operaties die je uitvoert zijn redelijk uiteenlopend. Vleeswonden  en sneeën behandelen, tumoren en bloedproppen verwijderen, gezwellen bestrijden en meer van dat soort zaken komen allemaal voorbij. Hoewel de game een cartoony uiterlijk heeft, is dit desondanks geen game voor mensen die slecht tegen 'gore' kunnen. De verwondingen en ziektes die je behandelt zijn vaak erg serieus en alles wordt vrij expliciet in beeld gebracht. Vooral verderop in de game kom je soms redelijk schokkende dingen tegen.

De game wordt volledig met het touchscreen bediend. Je hebt een aantal verschillende chirurgische gereedschappen tot je beschikking en elk gereedschap moet je op een andere manier bedienen. Hoewel het enige oefening baart en niet alles even gemakkelijk in gebruik is, voelt alles wel erg natuurlijk aan. Aangezien je tegen een tijdslimiet werkt en ook steeds de vitale stabiliteit van de patiënt in de gaten moet houden, zul je alsmaar sneller te werk moeten gaan en erg geconcentreerd moeten blijven. Daardoor ontaart Trauma Center in een unieke combinatie van actie en puzzle met een hoge mate van immersie.

Hoe verder je in de game komt, hoe hoger de moeilijkheidsgraad wordt. Dit is zeker geen gemakkelijk spel, helemaal als je bij iedere operatie een S Rank probeert te behalen. Dan moet je alles zo snel mogelijk doen en geen fouten maken. Je zult ook geleidelijk aan meer op tactische wijze van je gave gebruik moeten maken, waarbij je de tijd vertraagt door een ster te tekenen. Bovendien wordt er bijzonder veel met lastige termen gesmeten. Veel woorden die in de game gebruikt worden, zul je niet snel terughoren in het gemiddelde Engelse vocabulaire. Een bijzondere uitdaging dus voor iedere DS-bezitter.