Je zou bij het bovenstaande kunnen denken dat dit een walking sim is, zoals Gone Home. Nee, Transference is een echte horrorgame waarin je ook nog de nodige puzzels moet oplo en.
Het spel begint op straat, buiten een appartementencomplex. Hier ontdek je of je Transference fysiek aankan. Het spel maakt namelijk gebruik van voortbeweging via ‘glijden’. Met de linker analoge stick van de Touch-controller beweeg je jezelf vooruit. Door te kijken draai je, of je gebruikt de rechter stick om in segmenten de draaien. Deze manier van lopen is niet geschikt voor vr-beginners en zelfs met enige ervaring is het makkelijk om heel snel heel mi elijk te worden.
Boe!
Als je maag het aankan, word je geconfronteerd met de eerste puzzels. Het begint allemaal simpel: een sleutel voor het slot, diverse voorwerpen met aanwijzingen, en een serie brievenbu en die overeenkomen met een notitie op een pagina bladmuziek. En al snel word je geconfronteerd met de eerste (van meerdere) jump scares. Met andere woorden: opeens verschijnt er ‘iets’ waar je je helemaal te pletter van schrikt. Vooral omdat het in vr is, is dit een intensieve en hartslag verhogende ervaring. Niet iedereen kan hier tegen, en als je een hekel hebt aan dit soort griezeleffecten, is dit je tweede ijkpunt: kun je het aan?
Doorzetters worden echter beloond. Het verkennen van het appartement toont hoe krachtig virtual reality is voor het vertellen van verhalen. Vooral door de o zo duistere Silent Hill-sfeer, die wordt versterkt wanneer je ontdekt dat je via bepaalde handelingen de omgeving vanuit diverse oogpunten en in verschillende episoden moet verkennen. Het lijkt erg op de ‘light world/dark world’-mechanic uit die Konami-kla ieker, met het verschil dat hier alles duister is en je invloed hebt op het moment dat je overschakelt.
Serieus
Maar we zouden Transference tekortdoen door het alleen over de mechanics en technische aspecten te hebben. Ja, het spel is schitterend vormgegeven, en de puzzels zijn uitdagend genoeg om de aandacht erbij te houden. Maar wat vooral opvalt is het serieuze onderwerp dat hier wordt aangesneden: huiselijk geweld.
Het knappe is dat de game dit nergens expliciet benoemt, maar dit vertelt via de aanwijzingen in de omgeving, de stemacteurs en videobeelden die af en toe op beeldschermen verschijnen. Dat laatste werkt bijzonder goed en is mi chien wel het beste voorbeeld van hoe ‘full motion video’ (wat een heerlijke jaren ’90-term) samen met vr een verhaal kan vertellen. De kwaliteit van de filmpjes is goed, al is het wel allemaal zeer zwaar op de hand.
Dat is op zich logisch, gezien de thematiek, maar wat Transference wel ontbeert is af en toe wat lucht. Er is niets mis met een moment van lichtheid of humor, zeker in een spelwereld die druipt van ellende en trauma. Toch weet het spel de David Cage-valkuil te vermijden. In tegenstelling tot de meeste van zijn games, zijn de mensen in Transference wél geloofwaardig, en is hun ellende invoelbaar en waarachtig. Knap is hoe het script dit allemaal perfect verweeft met het grotere sciencefictionplot van een krankzinnig genie en zijn groteske plannen.
Technisch
De pc-versie draait heel goed op de aangeraden vr-specificaties van Oculus en Valve, en is zowel staand als zittend te spelen. Staand maakt aanmerkelijk minder mi elijk en is zeker aan te raden. Technisch draait het allemaal prima, met slechts hier en daar een kleine glitch. Soms vergist het spel zich even in je lengte, waardoor je opeens drie meter hoog lijkt te zijn. Even in-game bukken (de linker stick indrukken) weet dit meteen te verhelpen.
Het blijft jammer dat het spel zoveel vr-tolerantie van de speler vraagt. Het is daarom ook moeilijk om dit aan te raden aan absolute vr-beginners. Maar als je het aankan is deze relatief korte ervaring een heel mooi voorbeeld van verhalen vertellen in vr. Het scheelt ook zeker dat de game er uitziet als een triple-A productie. Dat maakt het echter nog makkelijker om even te vergeten dat het niet echt is. Transference is een wakende nachtmerrie die zowel technisch als cultureel zeer de moeite waard is.
Transference is nu beschikbaar op pc, Xbox One en PlayStation 4. De game is voor deze recensie getest op pc.
Laatste reviews: