Voor een realistische race-ervaring ben je bij de Nintendo DS overduidelijk aan het verkeerde adres. Codemasters deed weliswaar enkele verwoede pogingen om het genre wat leven in te blazen, maar ook hun racetitels bleken uiteindelijk te licht om als een ware simulatie beschouwd te mogen worden. Racemaniakken waren mede hierdoor zo goed als volledig aangewezen op Mario Kart DS. Ontwikkelaar Firebrand Games zag het gat in de markt en besloot de snelheidsduivels op hun wenken te bedienen door de jongste telg in de Trackmania-franchise voor de handheld te ontwikkelen.
De Trackmania-reeks wordt vooral geprezen door de unieke benadering van het racegenre en de enorme veelzijdigheid. Naast de razendsnelle races is het in deze titels ook mogelijk je eigen banen te ontwerpen, zijn loopings in overvloed aanwezig en komen er zo hier en daar zelfs puzzelelementen om de hoek kijken. Bovendien zijn een aantal delen kosteloos van het internet te plukken, wat de instapdrempel nog verder heeft weet te verlagen en de online gemeenschap tot ongekende grootte heeft laten groeien.
Trackmania DS bevat alle spelelementen die de serie de afgelopen jaren gekenmerkt hebben. Wat betreft de opzet valt op voorhand dus nauwelijks iets aan te merken op de game. In totaal zitten er meer dan honderd verschillende circuits in het spel verwerkt, verdeeld over drie omgevingen en net zo veel segmenten. Zoals vermeld draait het in Trackmania niet alleen om het racen. Kijk dan ook niet gek op als er in plaats van de gebruikelijke races geregeld kla ieke platformelementen voltooid moeten worden. Ook de moeilijkheidsgraad is gehandhaafd, waardoor het al vroeg in de game een pittige opgave is om de gouden plak te verkrijgen. Alhoewel deze ambitieuze aanpak bewonderenswaardig genoemd mag worden, is het juist de uitwerking van de verschillende spelelementen die het spel de doorsnee racegame laat ontstijgen, hetzij met één erg vervelende kanttekening.
Voordat we toekomen aan dit negatieve punt, worden eerst de positieve aspecten uit de doeken gedaan. Zo wordt het snelheidsgevoel van de voorgaande delen akelig dicht benaderd. De wagens razen over de circuits met een zeer continue beeldverversing van zestig frames per seconde, zonder dat het ten koste gaat van de kijkdiepte of details. Zodoende is het noodzakelijk om je aandacht er volledig bij te houden, want door de belachelijk hoge snelheid kan de kleinste onoplettendheid een bezoekje aan de grindbak veroorzaken. Laadschermen zijn bovendien uit den boze, waardoor het snelle karakter van het spel ook gedurende het bladeren door de menuutjes intact blijft. Daarnaast is het kleurgebruik erg divers en het handjevol camerastandpunten werken stuk voor stuk naar behoren.
Op audiovisueel gebied valt eigenlijk alleen de achtergrondmuziek, bestaande uit een handjevol eentonige deuntjes, wat tegen. Ook komt het af en toe voor dat je letterlijk door de banen zakt, wat logischerwijs een verloren wedstrijd tot gevolg heeft. Door de intensiteit van de wedstrijd en de korte tijdsduur van de races is het echter een kniesoor die daar op let. Het is gezien de technische capaciteiten van de Nintendo DS sowieso een zeer knap staaltje werk wat Firebrand Games verricht heeft. Wanneer je daarnaast gebruik kunt maken van de trilfunctie van het apparaatje, dan zal de toch al niet mi elijke race-ervaring nog meer plezier opleveren.
Ook de besturing weet te overtuigen. Het spel luistert nauw naar je handelingen, wat gezien de snelheid van de voertuigen ook geen overbodige luxe is. Het is zelfs met deze prima uitgebalanceerde besturing namelijk nog een kunst op zich om de wagens op de baan te houden. Dit ligt vooral aan de vele obstakels en schansen op de circuits, die overigens wel voor een verfri ende afwi eling zorgen. Een klein puntje van kritiek is wel dat de resetknop een beetje ongelukkig geplaatst is. Hierdoor komt het geregeld voor dat je ongewenst uit het heetst van de strijd wordt gehaald en zonder enige vorm van snelheid op de baan gedropt wordt, waardoor je op een voorkombare wijze kostbare seconden verspeelt.
Mocht je uiteindelijk uitgekeken zijn op de voorgeprogrammeerde circuits, dan is het nog altijd mogelijk om je eigen parkoersen te ontwerpen. Net als de rest van de game is dit zeer snel op te pakken en weet je binnen de kortste keren de meest complexe banen uit de hoge hoed te toveren. Zeker wanneer je de stylus gebruikt om de verschillende objecten en wegdekken in het landschap te verwerken, is het kinderwerk om een uniek parkoers te maken. De mogelijkheden zijn nagenoeg eindeloos. Je beschikt namelijk over zo goed als alle objecten die de ontwikkelaar in de originele circuits gebruikt heeft, waardoor het op papier dus ook mogelijk is om deze banen volledig na te bootsen.
Resteert alleen nog de kanttekening; Trackmania DS bevat geen online spelmodi. Een zware domper, zeker omdat de serie juist door deze mogelijkheden groot geworden is. Waar je zou verwachten dat het mogelijk zou zijn om zelfontworpen circuits met eenieder te kunnen delen en met een paar man tegelijkertijd de vele opdrachten te kunnen voltooien, zul je het dus volledig in je eentje moeten stellen. Zelfs de welbekende ranglijsten schitteren door afwezigheid. Het moge dan ook duidelijk zijn dat dit gebrek niet alleen ten koste gaat van de spelduur, maar ook van het algehele spelplezier. Door de spelopzet leent Trackmania zich hier immers perfect voor. Een spijtig gebrek, want voor de rest valt er nauwelijks iets aan te merken op de game.