We zijn absoluut liefhebbers van toppers zoals R.U.S.E. en Company of Heroes, maar soms kan het ook een verademing zijn om de wat minder “serieuze” strategische oorlogsgames te spelen. En de nieuwe Xbox Live Arcade-game Toy Soldiers: Cold War hoort zeker in die categorie. Al was dat na het geslaagde eerste deel eigenlijk geen verra ing meer. De hoogste tijd dus om Ivan en zijn rode bende Ru en terug naar de Siberische ijsvlaktes te sturen.
Van huis uit is Toy Soldiers Cold War een tower defense-game, wat betekent dat je op vooraf aangegeven plaatsen defensieve eenheden (turrets) bouwt in de categorie anti-tank, artillerie, anti-air of machinegeweer. Vervolgens komen de communisten in golven op je af om jouw speelgoeddoos (wij hebben het niet bedacht) binnen te vallen. Om voldoende geld te generen voor je turrets en het upgraden daarvan, hoef je alleen maar communisten af te slachten. En laat daar nu net geen tekort aan zijn.
Meer dan een tower defense-game
Tot zo ver lijkt het dus allemaal erg tower defense-achtig. Maar heb je eenmaal een turret neergezet, dan kun je de directe controle over een turrent nemen en zelf de strijd aangaan met je vijand. Op deze manier verandert de game van een tower defense-game in een (turret-)shooter. Bovendien zit deze optie er niet alleen maar in om de actie wat op te voeren, je kunt namelijk extra geld en wapens verdienen in de vorm van medailles en challenges. Maar het houdt nog niet op, want je kunt naast de statische turrets ook de controle nemen over tanks, vliegtuigen, helikopters en meer. Geen zin om te wachten op de vijand? Ga gewoon naar ze toe. De ‘lo e’ voertuigen zijn erg sterk en kunnen je verdediging, mits goed ingezet, een behoorlijke boost geven.
Toy Soldiers biedt dus een aantrekkelijk mix van verschillende genres, waardoor de game al gelijk een stuk dynamischer aanvoelt. Met het mixen van een paar leuke genres ben je er alleen nog niet. En dat begrijpen de makers maar al te goed. Het is de balans tu en de genres, de dynamische, actievolle gameplay en de herspeelbaarheid die een game als deze leuk maakt om te spelen. Het is zo dat je als speler redelijk vrij bent om te kiezen waar je de meeste tijd doorbrengt. Of boven het slagveld of er gewoon lekker middenin. Het is niet dat je een level niet kunt halen omdat je alleen maar in een turret zit. Het wordt absoluut moeilijker als je kiest om bijna constant - je zult hoe dan ook moeten bouwen en af en toe upgraden - in een turret of tank plaats te nemen, maar het is zeker niet onmogelijk.
Balans
De makers hebben er ook voor gezorgd dat er bepaalde restricties zitten aan de veel sterker lo e voertuigen die je kunt besturen. Zij functioneren namelijk op batterijen. En batterijen gaan op. Op het slagveld liggen her en der wel nieuwe accu’s, maar nooit genoeg om een heel gevecht in je gevechtshelikopter te zitten. Een turret daarentegen, kun je in principe constant besturen. Maar zoals gezegd, je zult zo af en toe toch op je strategische kaart moeten kijken om nieuwe upgrades toe te voegen of beschadigde turrets te repareren. Maar binnen deze ‘beperkingen’ ben je helemaal vrij om naar hartenlust te wi elen tu en al je eenheden. Een afwi elende manier om een tower defense-game te spelen.
Een gevecht in Toy Soldiers duurt slechts een half uurtje en binnen dat half uurtje word je constant op de proef gesteld. Omdat je in principe genoeg geld verdient om constant te bouwen, kun je jezelf helemaal focu en op het afmaken van je tegenstander. Daarnaast kost het bijzonder weinig tijd om turrets te upgraden/repareren of te wachten tot je voertuigen weer zijn opgeladen, waardoor je ook hier veel sneller kiest om nog even een aanval met je tank uit te voeren of nog snel je anti-tank turret te versterken.
Pak je bonus
Zit je eenmaal in een turret of voertuig, en dan vooral het mitrailleursnest, dan wordt het helemaal feest. Zoals we al eerder aangaven, kun je in deze modus extra bonu en verdienen. Dit doe je door zoveel mogelijk tegenstanders af te maken in een zo kort mogelijke tijd. Zodra je een paar vijanden hebt geraakt, begint er een multiplier te lopen. Die levert niet alleen extra geld op, maar ook enkele krachtige barrages zoals nukes, artillerie en zelfs een heuse AC103-gunship. Je krachtigste wapen is een speelgoedsoldaatje van plastic en verf, in de Rambo-kleuren. Bewapend met een machinegeweer en een bazooka en een vuursnelheid van een minigun op steroïde, is dit een geschenk uit de hemel.
De herspeelbaarheid van Cold War wordt gewaarborgd door verschillende modi (en medailles als je alle achievements wilt hebben). Modi die je ongetwijfeld nog een keertje naar deze game doen grijpen. Zo zijn de online coöp (survival en campagne) en de versus-modus een absolute meerwaarde als je weet waar je mee bezig bent. Onze eerste potjes verliepen nog wat chaotisch, maar eenmaal onder de knie is de uitdaging in deze modi een stuk groter dan offline. Om het nog wat leuker te maken, beheer je tijdens de coop-mi ies beiden een aparte bankrekening. Alle tegenstanders zelf afschieten is verleidelijk, maar zeker niet aan te raden. In de versus-modus neem je het uiteraard tegen elkaar op en mag een van de twee ook de kant van de Ru en kiezen. Hierbij komt het echt aan om snel te schakelen tu en de verschillende turrets en voertuigen, want afwachten op wat je menselijke tegenstander doet is dodelijk.
Heb je geen vrienden of gewoon digitaal pleinvrees, dan kun je met een handvol minigames en twee vrij te spelen moeilijkheidsgraden (General en Elite) ook nog aardig wat uurtjes doorbrengen. Vooral de laatste twee moeilijkheidsgraden zijn erg vermakelijk. In General kun je geen controle meer nemen over je turrets, terwijl deze in Elite juist niet meer automatisch schieten. Daarnaast krijg je pas na een keer doorspelen de beschikking over alle upgrades.
Het is jammer dat de game grafisch en geluidtechnisch soms wat tegen valt. Zo af en toe daalt de framerate tot beneden het aanvaardbare niveau. Dit gebeurt gelukkig niet heel vaak. De oneliners van je commando zijn daarentegen tenenkrommend slecht en de op Top Gun-achtige soundtrack gaat, hoewel deze best aardig is, op den duur ook vervelen. Het meest storende is het korte camerastandpunt en het gevoel dat je niet echt snel kan schakelen tu en je eenheden op het slagveld. De verschillende levels zelf zijn aardig ingericht en ogen gedetailleerd, maar voelen na een tijdje toch wat leeg aan. Gelukkig weet de gameplay deze tekortkomingen makkelijk op te vangen en blijft er een uitstekende arcadegame over.