Het idee doet denken aan games als The Binding of Isaac en Rogue Legacy. Het klinkt mi chien vervelend om steeds opnieuw te moeten beginnen, terwijl de omgeving eveneens telkens veranderen. Het idee erachter is dat je constant verrast wordt en moet reageren op nieuwe situaties. In tegenstelling tot veel van zijn 2D-soortgenoten is Tower of Guns een 3D-shooter in de stijl van Quake en Unreal Tournament.
Saaie verdiepingen
Dat wil vooral zeggen dat je met vreemde sciencefictionwapens in een moordend tempo door de levels rent, springt en schiet. Die drie basisvaardigheden worden - naarmate de toren hoger beklommen wordt - steeds verder uitgebreid met upgrades. Die zorgen onder andere voor vluggere voeten, sterkere kogels en hogere sprongen. Maar er zijn ook vreemde vaardigheden beschikbaar. Zo zijn er vriendelijke robots op te roepen die je bijstaan in de gevechten en is er een dodelijke kubus vrij te spelen die alles vernietigt dat op zijn pad komt.
Deze hulpmiddelen zijn broodnodig, want in Tower of Guns stikt het van de geautomatiseerde wapens die het op indringers gemunt hebben. Zeker wanneer je de top van de toren nadert, wordt de weerstand heviger. Het spel is op zijn best wanneer je door zeeën van kogels en explosies moet rennen en springen, terwijl vele kanonnen en robots je dreigen te omsingelen. Het duurt echter wel even voordat je dit intere ante punt eindelijk bereikt – en de eerste paar gebieden zijn niet zo spannend.
Oftewel: Tower of Guns komt nogal traag op gang. Dit komt ook doordat de eerste paar rondes door de toren niet succesvol horen te zijn. Doodgaan is noodzakelijk om nieuwe wapens vrij te spelen. Het maakt het begin van de game een zure appel om doorheen te bijten, want met de proppenschieters uit het begin van het spel valt niet veel lol te beleven.
Te weinig willekeur
Maar ook later kan de game zich niet meten met genregenoten. Daarvoor voelt Tower of Guns simpelweg niet ‘willekeurig’ genoeg. De verschillende verdiepingen in de toren mogen dan wel steeds net anders in elkaar steken, dezelfde opbouw is al in minder dan tien pogingen te herkennen. Ook bij de vaardigheden die in de toren verspreid liggen slaat de herhaling al snel toe. Dezelfde upgrades voor sprongen en speciale vaardigheden komen net iets te vaak voorbij en ook dezelfde vijanden en zelfs dezelfde eindbazen vullen steeds de ruimtes.
Dezelfde upgrades voor sprongen en speciale vaardigheden komen net iets te vaak voorbij
Na een paar uurtjes spelen ken je het allemaal wel en dat is jammer, want als Tower of Guns net als andere roguelikes de notie van willekeur meer had durven omarmen, dan was het mi chien een spannendere game geweest. Het upgradesysteem van de wapens is bijvoorbeeld weinig intere ant. Door de blauwe orbs op te rapen die vijanden laten vallen, vul je een meter die in totaal vijf keer aangevuld kan worden. Zit een wapen op zijn maximale kracht, dan kan ‘ie alleen nog afgezwakt worden wanneer een vijand je raakt.
Dat laatste werkt niet in je voordeel; verdiepingen kunnen behoorlijk chaotisch worden. Er is dan geen tijd om een blik op de gezondheidsmeter onderin het scherm te werpen. Hierdoor is het in het heetst van de strijd lastig om je gezondheid in te schatten.
Schiet tekort
Tower of Guns kent meer van dergelijke tekortkomingen die ervoor zorgen dat de hele game rommelig aanvoelt. De grafische stijl helpt daar niet bepaald bij. De bruine omgevingen doen op hun best een beetje denken aan Psychonauts, maar zijn veel vaker lelijk en onoverzichtelijk. Tot slot heeft de game technische problemen op de PlayStation 3. Met meer dan tien vijanden in beeld, zakt de framerate na een nagenoeg onspeelbaar niveau. De andere versies hebben daar minder last van, maar nog steeds is de game nauwelijks aan te raden.
Tower of Guns is gespeeld op de PlayStation 3 en PlayStation 4. De game is ook verkrijgbaar op de Xbox One en pc.