Total War: Rome 2 | Gamer.nl

Total War: Rome 2 | Gamer.nl

EA Sports heeft een gratis FIFA 14 Ultimate Team: World Cup-modus aangekondigd voor FIFA 14.

Total War: Rome 2

Rome 2 is niet zomaar een game. Rome 2 is als een goede vriend die je al jaren niet meer hebt gezien. Een vriend die in de loop der tijd wel wat veranderd is, maar nog steeds diezelfde coole gast is. Daarom is het ook alsof hij nooit is weggeweest en je direct weer dikke maatjes bent.

Rome 2 is terug en beter dan ooit. Maar het is te gemakkelijk om te zeggen dat we negen jaar verder zijn en de game sowieso beter is, omdat de PC’s krachtiger zijn geworden. Dat zou al het harde werk van The Creative A embly tekort doen. Het zijn namelijk niet de indrukwekkende graphics of de alsmaar uitdijende gevechten die de game zo goed maken. Het is vooral de manier waarop Rome 2 je meeneemt naar die zo karakteristieke tijdsperiode en je laat ervaren hoe het is om zelf een groot rijk op te bouwen met alle bijkomende facetten.

Althans, niet ‘alle’ facetten. Rome 2 is nu eenmaal geen Europa Universalis. Rome 2 zet meer in op een meeslepend verhaal doorspekt met drama, actie en emotie. Een verhaal dat je uiteraard zelf schrijft door de manier waarop je bijdraagt aan de altijd veranderende wereld om je heen. Meer nog dan in vorige Total War-delen speelt de kunstmatige intelligentie een grote rol, wat zich vooral uit in de manier waarop ze op jou, en ook op andere naties, reageren. Gelukkig kun je ditmaal in een verbeterd diplomatiescherm zien waarom je buurlanden toch altijd hun Wardogs in jouw tuin laten schijten. In handige pop-upschermen staat tot in de puntjes vermeld wat ze goed, dan wel slecht aan je vinden. Neigt de balans naar het negatieve, dan weet je dat je op je hoede moet zijn. Een goede verstandhouding geeft weer ruimte voor handel, militaire allianties of onderwerping.

Total War: Rome 2

Net even anders

Dit onderstreept ook wat Rome 2 onderscheidt van zijn voorgangers. De nadruk van de reeks lijkt te zijn verschoven van gewoon een beetje je rijk besturen én je gevechten winnen om gebieden te veroveren naar één vloeiend geheel waarbij alle onderdelen meer en meer verwoven zijn. Zo spelen diplomatie en politieke intriges een veel grotere rol en zal de campagnekaart veel meer zijn dan alleen maar een plek waar je al je legertjes verzamelt. Overigens willen we hiermee niet zeggen dat dit helemaal niet het geval is in bijvoorbeeld Shogun 2 of Empire, maar toch voelt dat anders aan dan in Rome 2.

Om dat te verduidelijken kunnen we het beste het aangepaste bouw- en bestuurgedeelte onder de loep nemen. Die is op zijn zachtst gezegd een beetje veranderd. Voor sommige Total War-spelers zal het mi chien wel even schrikken zijn. Gebieden zijn dit keer opgebouwd in provincies waarbij iedere provincie een hoofdstad heeft met een variabel aantal andere, kleinere steden. In de praktijk vertaalt dat zich naar een bouwmenu waarbij je alle steden uit een provincie voor je ziet, zelfs als die steden niet direct bij jouw provincie horen. Het kan namelijk gebeuren dat je een provincie slechts gedeeltelijk bestuurt en de overige steden in handen zijn van een andere natie.

Maar of je nu wel of geen algehele controle over een provincie hebt, je zult keuzes moeten maken. Een provincie heeft namelijk beperkte ruimte voor uitbreiding. De meest succesvolle provincies verdelen hun benodigdheden over de verschillende steden, waardoor de ene plek wat meer gericht op voedsel is, terwijl de andere in een constante aanvoer van militair personeel voorziet. Heb je echter wel een complete provincie in handen, dan krijg je toestemming om zogenaamde Edicts uit te voeren die een gebied nog meer voordeel geven in bijvoorbeeld economisch of diplomatisch oogpunt. Er zullen nu ongetwijfeld spelers afhaken die juist dat uitbouwen van al die steden zo heerlijk vonden in de Total War-reeks, maar dat zou zeker niet terecht zijn.

Total War: Rome 2

Minder maar toch meer

Toegegeven, de band die je voorheen met je zorgvuldig opgebouwde steden had, is een stuk minder, maar het is een opoffering die de game maakt om alles te stroomlijnen tot één geheel met meer verdieping. Want hoewel je zou verwachten dat je nu, door het ontbreken van micromanagement van je steden, minder diepgang vindt, is dat juist het tegenovergestelde. In plaats van je te richten op een stad, probeer je nu een regio zo goed mogelijk in evenwicht te krijgen door de juiste gebouwen te plaatsen en te kijken naar het groter geheel van wat je rijk nodig heeft.

Overigens speelt de aangepaste manier waarop je met je Public Order omgaat ook een grote rol hierin. Niet langer volstaat het om te zorgen voor een positieve balans in de publieke opinie, maar moet je iedere beurt kijken of deze daalt of stijgt. Er zijn namelijk een hele hoop factoren bijgekomen die de publieke opinie bepalen, wat uiteindelijk weer zijn weerslag heeft op hoe welvarend een regio is. Alles is er nu veel meer op gericht om je nog verder de game in te zuigen en je zodoende de ervaring te bieden dat je daadwerkelijk een machtig imperium aan het bouwen bent.

Zo is de macht grijpen in je net opgerichte natie (dat kan een republiek of een koninkrijk zijn) een geleidelijk proces waar je constant voor moet werken. In Rome 2 werkt het politieke systeem met Gravitas. Hoe meer gravitas, hoe meer jouw invloed telt. Gravitas krijg je door te groeien, maar ook door belangrijke offers te brengen wanneer de bevolking daar om vraagt. Wie nog sneller Gravitas wil verdienen, kan ook generaals uit andere families toevoegen aan die van jou, al is dat niet iets zonder gevolgen. Uiteindelijk zal je macht te groot worden en zal een gedeelte van de bevolking zich tegen je keren. Wie dan een machtsgroepje onder zich heeft met te veel personen uit een andere familie zal zich in een eventuele burgeroorlog niet lang staande kunnen houden. Kom je wel als overwinnaar uit de strijd, dan ligt de wereld aan je voeten en kun je zelfs kiezen of je republiek een koninkrijk wordt of vice versa.

Total War: Rome 2

Het staat buiten kijf dat The Creative A embly veel tijd heeft gestoken in het turn-basedgedeelte van de game. Maar dat wil absoluut niet zeggen dat er niks veranderd is aan de gevechten. Ook hier heeft de game een make-over gekregen die ervoor moet zorgen dat je je volledig kunt richten op jouw strategische besli ingen en vooral kunt genieten van de intenste gevechten dankzij de nieuwe, cinematische Unit-camera. De gevechten an sich zijn ook bijzonder spectaculair. Wie net begint zal uiteraard kleine schermutselingen uitvechten met een handvol eenheden, maar kom je wat verder dan verschuift het strijdtoneel naar gigantische slagvelden. Slagvelden die dankzij de nieuwe provincieopzet, veel meer diversiteit kennen. Zo heeft alleen de hoofdstad uit een provincie een hoge vestigingsmuur, waardoor de andere gevechten plaatsvinden op een breed scala aan strijdtonelen. Geen generieke siege-gevechten zoals we vaak zagen in vorige Total War-games, maar iedere keer een unieke omgeving met specifieke voor- en nadelen voor zowel de aanvaller als de verdediger.

Bovendien hebben de makers dit keer ook zeegevechten gecombineerd met landgevechten, waardoor de diversiteit én de schaal van de gevechten nog maar eens wordt opgevoerd. We kennen allemaal het filmpje van de landing op Carthago, maar wie dit voor de eerste keer zelf speelt, zal overdonderd worden door de mogelijkheden die dit met zich meebrengt. Binnen luttele seconden kan een gevecht worden beslist omdat de tegenstander een paar boten over het hoofd zag. Of omdat je zelf zo stom bent om een gevecht te beginnen op een plek waar de tegenstander ook wat maritieme ondersteuning kan inzetten. Knokken op het water met boten die bestuurd worden door honderden roeiers en waarbij vooral rammen en enteren een grote rol spelen, vergt daarbij een hele andere aanpak dan je gewend bent in Total War. Goed anticiperen op je vijand, op het juiste moment de zweep over je roeiers en vooral een uitstekende beheersing van je navigatiekunsten zullen er uiteindelijk voor moeten zorgen dat je ook op het water onomstreden bent.

Vechten voor iedere meter

The Creative A embly heeft ook gekeken naar de manier waarop eenheden het gevecht aangaan. Het is niet langer zo dat je twee groepen op elkaar afstuurt en ze vervolgens een beetje zielloos met een stok naar voren porren. In Rome 2 hebben alle individuele soldaten eigen hitpoints en kunnen ze naast de een tegen een-gevechten nu ook samen een individu aanvallen. Het zorgt ervoor dat het nu, meer dan voorheen, uitmaakt waar je linies staan en hoe je ze hebt opgebouwd. Flankaanvallen zijn daardoor veel effectiever. Dit nieuwe systeem zorgt er bovendien voor dat je niet langer van die vreemde gevechten krijgt op nauwe stukken (zoals op vestigingsmuren of onder poorten), waarbij je alleen maar kunt hopen dat jouw manschappen niet als eerste wegrennen nadat ze eerst minutenlang als een stelletje halve zolen tegen elkaar aan staan te schuren.

Total War: Rome 2

Het is echter niet zo dat alles perfect loopt tijdens de gevechten. Zo zorgt het handige hulpje, dat je helpt de juiste formaties te selecteren, er wel eens voor dat je ineens vreemde combinaties aan manschappen hebt. In het heetst van de strijd kan het hierdoor nog wel eens voorkomen dat je de verkeerde eenheden naar de verkeerde plek stuurt, omdat je niet doorhad dat je zorgvuldige geformeerde groepen er ineens iets anders uitzagen. Maar dit is slechts een klein nadeel in een verder goed uitgewerkt gevecht ysteem.

The Creative A embly heeft in Rome 2 wat onderdelen afgeslankt. Zo zou je kunnen klagen over de beperkte opties om te bouwen, krijg je het gevoel dat je financieel veel minder kunt regelen en is ook de manier waarop je legers mag bouwen op het eerste gezicht een doorn in het oog van menig Total War-veteraan. Toch komt alles de game ten goede. Zo’n beetje alle onderdelen zijn verbeterd en sluiten nu beter op elkaar aan. Rome 2 is meer dan de som der delen en brengt de serie daardoor tot een hoger niveau.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou