Het klinkt als zo'ngeweldig concept: een verwoestende tornado besturen en alles om je heen devernietiging in helpen. Hoe meer destructie je aanricht, hoe hoger je score.Door de jaren heen zijn er al meerdere pogingen gedaan tot natuurrampengames,maar eigenlijk nooit met succes. Het blijkt toch lastiger om achter diedestructie een intere ante en vooral uitdagende spelformule te verwerken.Daarnaast moet de totale vernietiging die je aanricht ook wel enigszinsgeloofwaardig overkomen. Tornado, een nieuw DS-spelletje dat door Ignition opde markt wordt gebracht, slaagt in geen van beide opzichten.
Het spelconcept van Tornado lijkt nog het meest op eenversimpelde versie van Katamari Damacy. Je begint met een kleine tornado ennaarmate je meer voorwerpen zoals boompjes en mensen opzuigt, groeit je tornadouit tot een verwoestende storm. Uiteindelijk kun je zelfs de Arc de Triomphemoeiteloos opzuigen. Helaas ontbreekt de schaalvergroting die Katamari zointere ant maakt en is het spel vrij inconsistent in de groottes die je magopzuigen, waardoor je steeds tegen objecten aanbotst die wel klein lijken, maarblijkbaar toch nog te zwaar zijn voor je tornado.
Het vergroten van je tornado is echter maar bijzaak in deverhaalmodus. Je hoofddoel bestaat uit het vinden van een bepaald personage ofeen aantal voorwerpen binnen een krap tijdslimiet. Je focust je eigenlijkalleen op dat doel, waarbij de destructie en de grootte van je tornado jeweinig kunnen schelen. In de arcademodus komt het spelconcept iets meer totzijn recht. Daar zijn de vervelende opdrachten afwezig en kun je je volledigconcentreren op het aanrichten van zoveel mogelijk destructie. Er zijn echternog wat andere problemen die roet in het eten gooien.
Het opbouwen van je tornado is overigens niet helemaalweggecijferd in de verhaalmodus. Personages zitten bijvoorbeeld in gebouwenverstopt waarvoor je tornado eerst een bepaald niveau moet hebben. In anderemi ies moet je echter tien losliggende voorwerpen oprapen, waarbij de tornadoeigenlijk geen enkele rol speelt. Gewoon zoeken en oprapen. De kans dat je inéén poging meteen alles vindt is klein. Hierdoor zul je moeten onthouden waaralles ligt en bij een tweede poging hopen dat je nu de overige dingen wel zultvinden. Wanneer je een mi ie niet in één keer haalt, dan stuurt het spel jeterug naar het beginscherm. Je mag opnieuw de logo's bekijken en daarna via hetmenu naar 'Load Game' navigeren. Wat bezielt ontwikkelaars om een spel anno2008 nog niet uit te rusten met een normale retry-functie?
Het zoeken wordt bemoeilijkt doordat de camera wel heeldicht op je tornado staat. De helft van het scherm wordt met het natuurgeweldgevuld, de andere helft wordt afgedekt door je hand met de stylus. Hierdoor ishet lastig om te zien waar je heen gaat en zie je makkelijk voorwerpen over hethoofd. Wat je nog wel kunt zien, ziet er alleraardigst uit door een DS-game. Deomgevingen zijn in 3D opgebouwd en kennen gevarieerde, zij het wat afgezaagdethema's, zoals Londen, Irak of Antarctica.
De besturing stemt ook niet echt vrolijk. Om tezorgen dat je tornado in kracht toeneemt wanneer je daarvoor genoeg hebtopgezogen, zul je tot vervelens toe rondjes moeten draaien met je stylus. Ookhet activeren van de (vrijwel nutteloze) bonu en gaat met het plasticpennetje. Voor de ene speciale kracht moet je eerst een horizontale bewegingmaken en dan klikken, voor de andere hoef je alleen te dubbelklikken, weer eenander vereist een verticale beweging, voor de ander moet je blazen in demicrofoon; het is haast niet bij te houden. Daarbij vonden de makers het leukom de werking van de bonu en niet in de handleiding te zetten maar je door teverwijzen naar het spel zelf, waar je alleen voor aanvang van een level wattekst en uitleg krijgt – die je uiteraard vergeet. Eén standaard manier om debonu en te activeren had prima gekund, maar Tornado lijdt aan het vervelende'we willen alle gekke dingen van de DS gebruiken'-syndroom, waardoor het doorhet touchscreen alleen maar onpraktischer wordt in plaats van intuïtiever.