Torchlight is een kla ieke hack-and-slash RPG vergelijkbaar met Diablo. In werkelijk alles doet de game denken aan de kla ieker van Blizzard. Dat is de game makkelijk te vergeven als je nagaat dat ontwikkelaar Runic Games deels bestaat uit personeel dat aan het originele Diablo heeft gewerkt. Werkelijk alles aan Torchlight ademt de stijl van Blizzard. De gameplay verschilt eigenlijk nauwelijks van Diablo en de visuele stijl doet onmiddellijk denken aan World of Warcraft.

Net als Diablo, speel je Torchlight gewapend met slechts een muis en eventueel een toetsenbord voor de hotkeys. Je hebt uiteraard keuze uit verschillende personages. In Torchlight zijn dat de sterke zwaardvechtende bezerker, de magische alchemist en de sexy, boogschietende vanquisher. Het grootste verschil tu en de personages zijn de spreuken die na ieder gestegen level te leren zijn. Omdat er maar vier verschillende vaardigheden zijn, zijn personage echter niet sterk aan je eigen speelstijl aan te pa en. Naast de spreuken zijn er voor de personages dan ook geen grote verschillen; iedereen kan met alle wapens overweg.

En om die wapens draait het in een game als Torchlight. Wist Borderlands ons afgelopen maand al te trakteren op meer dan een miljoen wapens, ook in Torchlight word je om de haverklap getrakteerd op een nieuwe uitrusting die weer net even beter of anders is, dan wat je al had. De wapens zijn enorm divers en hebben vaak unieke, magische eigenschappen. De wapens geven echt het gevoel dat je slagen impact hebben. Het grote aantal aan verschillende wapens en spreuken is bijna in zijn eentje verantwoordelijk voor de verslavingsfactor van de game. Een uurtje spelen is er niet bij, want Torchlight strijdt met Borderlands om de titel ' beste lootgame van 2009' en geeft telkens die rush om nog net vijf minuutjes verder te spelen in de hoop dat je het volgende level bereikt of die ene zeldzame boog vindt. Totdat je op de klok kijkt en het diep in de nacht is.

Het verhaal van Torchlight is flinterdun en heeft ook niet de ambitie om grootse dingen te vertellen. Onder het dorpje Torchlight ligt een mijn waar het zeldzame ember gevonden kan worden. De mijn blijkt echter bovenop magische ruines te liggen en het is aan de speler om deze ruïnes te verkennen en van alle monsters te ontdoen. Niemand zal zich echt voor het verhaal intere eren, maar dat maakt de game absoluut niet minder plezierig. Torchlight biedt gewoon simpel vermaak en komt daar prima mee weg.

De wereld bestaat uit de verschillende verdiepingen van de mijn. Er zijn grofweg vijfendertig verschillende niveaus in de mijn voor de hoofdquest, maar er zijn ook zijmi ies die te bereiken zijn via teleportatie. De niveaus hebben ook ieder hun eigen stijl. Zo is er een donkere mijn die vol ligt met rails en dynamiet, een begroeide ruïne met meren en een niveau dat aan de hel doet denken. De sfeer wordt verhoogd door de grote variatie aan monsters en door de prachtige muziek. Omdat de levels daarnaast ook willekeurig gegenereerd worden, is het spel altijd herspeelbaar.

Als er dan toch kritiek op de game geleverd moet worden, dan is het wel op het feit dat Torchlight eigenlijk niet veel nieuws te bieden heeft. De gameplay is hetzelfde als tien jaar geleden gebruikelijk was, maar staat nog steeds als een huis. Toch heeft de game wel degelijk wat kleine vernieuwingen te bieden. De leukste, belangrijkste en bovenal beste toevoeging is zonder twijfel het huisdier.

Aan het begin van het spel kun je naast je eigen karakterkla e namelijk ook kiezen of je een hond of kat als huisdier wilt. Zoals het spreekwoord luidt is de hond (of de kat) je beste vriend, en dat blijkt zondermeer in Torchlight. Je huisdier vecht niet alleen met je mee, maar beschikt over nog een aantal andere handige eigenschappen. Zo kun je hem verschillende toverspreuken aanleren (die hij automatisch uitvoert), vi en voeren om tijdelijk of zelfs permanent in een ander wezen te veranderen, of bijvoorbeeld als pakezel naar een stad sturen om je inventaris te verkopen. Kortom, het huisdier is niet alleen een praktische toevoeging, het maakt de game ook nog eens leuker.

Torchlight is mi chien wel de grote verra ing van deze herfst. Dankzij de lage prijs van twintig dollar, ongeveer dertien euro, is de game een koopje. In ruil daarvoor krijg je een game die zo verslavend is dat je de game wellicht zult gaan haten als je weer een nacht geen rust hebt gehad. Blizzard laat ons mi chien nog wel een tijdje wachten op Diablo III, maar Torchlight maakt die game haast overbodig. Aan het weinige aantal kla en en het gebrek aan multiplayer merk je weliswaar dat er minder tijd in de ontwikkeling is gestoken dan bij Diablo III, maar de inhoud die Torchlight nu biedt is nog steeds meer dan je voor een dergelijk lage prijs zou verwachtten.