De basis is er nog. Wie Tony Hawk’s Pro Skater in de hoogtijdagen van de serie speelde heeft zich routines eigen gemaakt die anno 2015 nog zijn ingebakken in het muscle memory: instinctief dansen de duimen na een minuutje virtueel skaten over de actieknoppen van de controller. Kruisje, links en vierkantje, naar boven en beneden op de D-pad, kruisje, naar linksboven en driehoekje, naar boven en beneden op de D-pad, enzovoorts, en de punten stromen binnen alsof er niet tien jaar verstreken zijn.

Tony Hawk’s Pro Skater 5 borduurt voort op het beproefde arcadeconcept: niet de physics, timing en het realisme van Skate, maar vingervlugheid à la Street Fighter. Bouwde wijlen ontwikkelaar Neversoft daar vroeger games omheen op basis van skateboardcultuur; studio Robomodo lacht diezelfde cultuur keihard uit en smijt ‘m vervolgens brutaal uit het raam. Denk even aan het Marseille-level, misschien wel het summum van de reeks: een basis in de realiteit gefuseerd met de speelse logica van Tony Hawk’s Pro Skater. En denk dan aan deel 5: marshmallows verzamelen voor een kampvuur, fakkels aansteken, op doelwitten schieten en metershoge strandballen uit een pool beuken.

Die cultuurshock zou zo’n probleem niet zijn als Tony Hawk’s Pro Skater 5 een degelijke behendigheidsgame-die-zich-toevallig-afspeelt-op-planken-met-vier-wieltjes was. Maar dat is het niet. De gemiddelde early access-game in alfafase is beter gepolijst dan Tony Hawk 5. Waar op het leveldesign an sich weinig is aan te merken – de maps herbergen een paar prima lijnen om te skaten – is de aankleding verschrikkelijk. Levels zijn leeg, personages levenloos, details ver te zoeken. Maps lijken concepten, geen voltooide skateparken. 

Desondanks kampt de game met constante laadtijden bij het schakelen tussen freeskate en opdrachten, met pop-in van textures terwijl je er met je neus bij staat, missies die niet willen beginnen en haperingen in de framerate. We speelden Tony Hawk’s Pro Skater 5 voor en na een patch van een flinke zeven gigabyte en zagen de laadtijden verrassend genoeg erger worden na de update. Tony Hawk’s Pro Skater 5 is een feest van ergernis, zonder slingers. 

Een aantal rare designkeuzes maken het incomplete wanproduct compleet. Een opdracht afbreken is onmogelijk, sommige sterren in het scoresysteem tellen wel voor je progressie en sommige niet, andere spelers skaten rond in jouw wereld maar direct multiplayermatches met ze beginnen is onmogelijk, en je kunt na een afgeronde opdracht niet doorskaten op de plek waar je bent. In plaats daarvan word je teruggezet naar je beginpositie in freeskate, terwijl het laadtijdklokje verder tikt.

Tony Hawk’s Pro Skater 5 is niet af. Acht maps aangevuld met user-generated content is geen vetpot, terwijl een level als School III qua layout een kopie is van het befaamde School II-level, maar dan kleiner. De speelduur wordt opgerekt door je met elke skater de volledige singleplayer opnieuw te laten spelen om elke skater op dezelfde wijze tot hetzelfde maximum te levelen. De multiplayer is een aardige toevoeging die je in de praktijk vooral tegenwerkt. Gecombineerd met de technische malaise blijft er weinig meer over van dit full-priced product. Zelfs Lil Wayne als speelbare skater en een bij vlagen aardige soundtrack met een incidenteel hoogtepuntje kunnen Tony Hawk’s Pro Skater 5 niet redden.

Tony Hawk’s Pro Skater 5 is getest op een PlayStation 4. De game is nu verkrijgbaar voor PS4 en Xbox One. Op 10 november komt de game ook naar PS3 en Xbox 360.