De meeste mensen hebben wel een aardig idee hoe een first-person shooter in elkaar moet zitten. Toch, als het gaat om FPS games op de PSP of welke andere handheld, hebben we de neiging om onze verwachtingen bij te stellen. Je kunt immers toch niet verwachten dat een handheld FPS even goed is als een shooter op de PC of zelfs de consoles? Maar moeten we dan genoegen nemen met mindere kwaliteit gameplay, alleen omdat we bij voorbaat al weten dat we van een shooter op de PSP mindere kwaliteit verwachten? Je hebt het misschien al door. Voor Tom Clancy's Rainbow Six Vegas voor de PSP gaat dit niet gebeuren.

Rainbow Six Vegas is geen directe port van de console versies. Er is wijselijk besloten de game niet te porten vanaf de, om maar een oude term te gebruiken, 'next-gen' systemen, maar om een nieuwe versie van de grond af op te bouwen. Dit houdt echter wel in dat je compromissen gaat tegenkomen. Zo speel je ditmaal met een team van twee man die je afzonderlijk en beurtelings bestuurt. De missies zijn zo opgebouwd dat beide teamleden elkaar kunnen aanvullen, naargelang hun eigenschappen dat toelaten. Eén van de teamleden is namelijk een sniper, terwijl de andere gespecialiseerd is in gevechten op korte afstanden. Het zal natuurlijk geen verrassing zijn dat op bepaalde momenten in de missies je het andere teamlid moet helpen. Dit brengt in combinatie met de non-lineaire levels behoorlijk spannende gameplay met zich mee.

Terwijl levels op meerdere manieren doorkruist kunnen worden, vallen ze op het gebied van interactiviteit best tegen. Radio's die staat te storen en andere huishoudelijke dingen die her en der verspreid door de levels staan wekken de indruk dat ze kapot te maken zijn. Je komt echter al gauw tot de conclusie dat behalve een paar explosieve tonnen er maar bar weinig reageert op je kogels. De levels, die sowieso niet rijkelijk zijn aangekleed, doen op deze manier alleen nog maar kaler aan.

Interessant is de manier waarop de makers van de game hebben geprobeerd de besturing van de consoleversie over te zetten naar de PSP. En dit is met gemengde resultaten gelukt. Zoals in de meeste PSP-shooters wordt het richten gedaan met de vier functietoetsen en het lopen met de analoge stick. Er zijn meerdere besturingsschema's dus als deze manier van besturen je niet aanstaat, is het altijd nog mogelijk deze te veranderen. Inherent aan het richten met de functietoetsn is dat het nogal onnauwkeurig is. Gelukkig kan met de linker schouderknop gelockt worden op de vijand, zodat op korte afstand beter gemikt kan worden. Deze functie werkt echter niet als er geschoten wordt met het snipergweer. Dit hele systeem doet een beetje houterig aan, maar na enige gewenning is het allemaal best te doen.

Gewenning is ook nodig voor het dekkingsysteem. Door tegen een muur aan te lopen wordt via een context sensitive-systeem het dekkingsysteem in werking gesteld. Dit houdt in dat je zonder het gebruik van extra knoppen met je rug tegen een muur of richel komt te staan. Het eerste persoons perspectief wordt vervangen door eentje in de derde persoon, waarna vanuit de relatieve veiligheid van de beschutting van de muur geschoten kan worden op de vijand. Het systeem werkt, maar het wordt wel al snel duidelijk dat er wel wat te wensen overgelaten wordt aan de uitvoering ervan. Zo is het niet mogelijk om de scope van je snipergeweer te gebruiken vanuit je beschutting. De reden van het weglaten van deze mogelijkheid wordt niet echt duidelijk. Verder kan getwijfeld worden aan de effectiviteit van het uit dekking schieten. De meeste shoot-outs resulteren namelijk in het over en weer schieten, terwijl jij en de tegenstander om beurten weer terug in dekking gaan. Een vuurgevecht is dan ook het beste te af te maken door gewoonweg op de tegenstander af te rennen en hem van dichtbij te doorzeven met kogels. Verder wordt de afwerking van dit systeem geplaagd door kleine onvolkomenheden die de gameplay net dat kleine beetje ondermijnen. Gemengde gevoelens dus bij dit gameplay-aspect.

Ook de AI is zo overtuigend. Tijdens vuurgevechten wil de vijand wel eens vluchten als deze geraakt is, maar meestal zijn de gevechten statisch. Een aparte gewaarwording is dat de game hapert als een tegenstander wordt doodgeschoten. Het is net alsof de sterfanimatie met enige vertraging wordt ingeladen.

Om de online mode hoef je de game niet te kopen. Er is slechts uit twee modes, deathmatch en team deathmatch, te kiezen en er is met maximaal vier spelers tegen elkaar te spelen. Online is het ook niet bepaald een drukte van jewelste, dus het is zaak eerst wat vrienden te zoeken die ook in het bezit zijn van een versie van Rainbow Six: Vegas.