Ik wil bij deze graag een uitspraak rechtzetten die mijn waarde collega Michel Musters deed in zijn review van Toki Tori voor de Wii. Hij beschreef het gele, koddige kuikentje daar als een “niet bijzonder charismatisch wezen” dat “bij de audities van een nieuwe platformer [zou zijn] afgewezen”. Zulke uitspraken doen niet alleen de liefhebbers pijn, die in Toki Tori een kameraad hebben gevonden op WiiWare en iPhone, maar ook Toki Tori zelf. Hij was er kapot van, depressief zelfs. Hij trok zich even terug in zijn holletje. Vandaar dat we nu pas de PC-versie kunnen spelen.

Hoewel het qua uiterlijk op een platformer lijkt, is Toki Tori een puzzelgame pur sang. Het is de bedoeling om alle eieren in een level te verzamelen, waarbij je gebruik kunt maken van een aantal speciale voorwerpen. Zo kan Toki Tori over een korte afstand teleporteren, bruggetjes bouwen en vijanden in een ijsblok veranderen. De hoeveelheid van deze voorwerpen is vaak beperkt, waardoor je goed moet nadenken over waar je welk voorwerp gebruikt. Zeker bij de moeilijkere levels krijg je precies zoveel voorwerpen als je minimaal nodig hebt, waardoor één overbodig bruggetje of één keer teveel teleporteren, de puzzel al onmogelijk maakt.

Schijnbaar onmogelijk

De mogelijkheden van Toki Tori mogen dan beperkt zijn, met in het hele spel slechts aan handjevol speciale vaardigheden, maar daarin schuilt tegelijk ook de kracht van het spel. De Harderwijkse ontwikkelaar Two Tribes haalt namelijk alles uit de beperkte mogelijkheden en vindt steeds nieuwe manieren om ze te gebruiken.

Sommige levels lijken bij een eerste aanblik onmogelijk en je zult flink moeten experimenteren en vooral deductief te werk gaan. Welk ei moet bijvoorbeeld per se als laatste worden gepakt, omdat er vanaf daar geen weg terug is? En waar kan ik misschien nog via een andere, minder opzichte route bijkomen? Je krijgt rustig de tijd om alles te beredeneren en komt zo stapsgewijs dichter bij je doel.

Bij de moeilijkere levels waren wat extra hulpmiddelen bij dat experimenteren welkom geweest. Zo moet je bij een foute beslissing altijd het hele level overnieuw doen. Nu duurt dat nooit lang, maar het is wel vervelend als je het keer op keer moet doen. Het komt geregeld voor dat je de eerste zoveel stappen al zeker weet, maar alleen het einde nog uit moet vogelen. Dan is het irritant als je het begin steeds opnieuw moet doen.

PC-versie

De PC-versie verschilt niet veel van zijn tegenhangers op Wii en iPhone. Speciaal voor de PC-versie zijn een aantal nieuwe levels bedacht, maar dat is slechts van meerwaarde voor zij die het voor elkaar krijgen om alle levels te voltooien – en dat zullen er niet veel zijn, want Toki Tori is moeilijk. Daarnaast is de resolutie opgeschaald waardoor het spel er haarscherp uitziet. Het extra overzicht dat dit geeft ten opzichte van de iPhone, komt goed van pas bij het puzzelen. Grafisch zijn her en der wat dingen opgepoetst, waardoor bijvoorbeeld het water en de belichting er nog mooier uitzien. De gifdampen in de Glibbergrot-levels zijn daarentegen iets te overdreven, waardoor je door de groene mist haast het level niet meer ziet. Gelukkig kun je dat ook uitzetten.

De besturing werkt ook op de PC als een zonnetje. Je kunt ervoor kiezen om muis, toetsenbord of gamepad te gebruiken, waarbij de muis bij de meeste mensen de voorkeur zal genieten. Je hoeft alleen maar te klikken waar je Toki Tori naartoe wil hebben en hij loopt er vanzelf heen via de kortste route. Alleen wanneer er meerdere mogelijke routes zijn, wil Toki Tori nog wel eens een route kiezen waar hij tegen een vijand aanloopt, terwijl het alternatief veilig is. Op die momenten kun je even de pijltjestoetsen erbij pakken of Toki Tori met tussenstapjes naar zijn doel sturen. Ook wanneer je snel moet handelen is de muisbesturing niet altijd ideaal. Maar gelukkig zijn de levels zo ontworpen dat je meestal niet snel hoeft te handelen, als je maar slim bent. Wanneer je heel snel moet handelen, zit je vaak op het verkeerde spoor.

Ik wil bij deze graag een uitspraak rechtzetten die mijn waarde collega Michel Musters deed in zijn review van Toki Tori voor de Wii. Hij beschreef het gele, koddige kuikentje daar als een “niet bijzonder charismatisch wezen” dat “bij de audities van een nieuwe platformer [zou zijn] afgewezen”. Zulke uitspraken doen niet alleen de liefhebbers pijn, die in Toki Tori een kameraad hebben gevonden op WiiWare en iPhone, maar ook Toki Tori zelf. Hij was er kapot van, depressief zelfs. Hij trok zich even terug in zijn holletje. Vandaar dat we nu pas de PC-versie kunnen spelen.

Hoewel het qua uiterlijk op een platformer lijkt, is Toki Tori een puzzelgame pur sang. Het is de bedoeling om alle eieren in een level te verzamelen, waarbij je gebruik kunt maken van een aantal speciale voorwerpen. Zo kan Toki Tori over een korte afstand teleporteren, bruggetjes bouwen en vijanden in een ijsblok veranderen. De hoeveelheid van deze voorwerpen is vaak beperkt, waardoor je goed moet nadenken over waar je welk voorwerp gebruikt. Zeker bij de moeilijkere levels krijg je precies zoveel voorwerpen als je minimaal nodig hebt, waardoor één overbodig bruggetje of één keer teveel teleporteren, de puzzel al onmogelijk maakt.

Schijnbaar onmogelijk

De mogelijkheden van Toki Tori mogen dan beperkt zijn, met in het hele spel slechts aan handjevol speciale vaardigheden, maar daarin schuilt tegelijk ook de kracht van het spel. De Harderwijkse ontwikkelaar Two Tribes haalt namelijk alles uit de beperkte mogelijkheden en vindt steeds nieuwe manieren om ze te gebruiken.

Sommige levels lijken bij een eerste aanblik onmogelijk en je zult flink moeten experimenteren en vooral deductief te werk gaan. Welk ei moet bijvoorbeeld per se als laatste worden gepakt, omdat er vanaf daar geen weg terug is? En waar kan ik misschien nog via een andere, minder opzichte route bijkomen? Je krijgt rustig de tijd om alles te beredeneren en komt zo stapsgewijs dichter bij je doel.

Bij de moeilijkere levels waren wat extra hulpmiddelen bij dat experimenteren welkom geweest. Zo moet je bij een foute beslissing altijd het hele level overnieuw doen. Nu duurt dat nooit lang, maar het is wel vervelend als je het keer op keer moet doen. Het komt geregeld voor dat je de eerste zoveel stappen al zeker weet, maar alleen het einde nog uit moet vogelen. Dan is het irritant als je het begin steeds opnieuw moet doen.

PC-versie

De PC-versie verschilt niet veel van zijn tegenhangers op Wii en iPhone. Speciaal voor de PC-versie zijn een aantal nieuwe levels bedacht, maar dat is slechts van meerwaarde voor zij die het voor elkaar krijgen om alle levels te voltooien – en dat zullen er niet veel zijn, want Toki Tori is moeilijk. Daarnaast is de resolutie opgeschaald waardoor het spel er haarscherp uitziet. Het extra overzicht dat dit geeft ten opzichte van de iPhone, komt goed van pas bij het puzzelen. Grafisch zijn her en der wat dingen opgepoetst, waardoor bijvoorbeeld het water en de belichting er nog mooier uitzien. De gifdampen in de Glibbergrot-levels zijn daarentegen iets te overdreven, waardoor je door de groene mist haast het level niet meer ziet. Gelukkig kun je dat ook uitzetten.

De besturing werkt ook op de PC als een zonnetje. Je kunt ervoor kiezen om muis, toetsenbord of gamepad te gebruiken, waarbij de muis bij de meeste mensen de voorkeur zal genieten. Je hoeft alleen maar te klikken waar je Toki Tori naartoe wil hebben en hij loopt er vanzelf heen via de kortste route. Alleen wanneer er meerdere mogelijke routes zijn, wil Toki Tori nog wel eens een route kiezen waar hij tegen een vijand aanloopt, terwijl het alternatief veilig is. Op die momenten kun je even de pijltjestoetsen erbij pakken of Toki Tori met tussenstapjes naar zijn doel sturen. Ook wanneer je snel moet handelen is de muisbesturing niet altijd ideaal. Maar gelukkig zijn de levels zo ontworpen dat je meestal niet snel hoeft te handelen, als je maar slim bent. Wanneer je heel snel moet handelen, zit je vaak op het verkeerde spoor.