Om toch weer de aandacht te vestigen op deze titel en om uiteraard de fans te voorzien van nieuwe content is er dan nu de uitbreiding genaamd Immortal Throne. Weinig introductie is er niet te vinden: je begint precies op de plek waar je de Typhos de Titaan hebt verslagen. Mocht je geen personage hebben die dit al heeft gedaan, dan zit er niets anders op dan helemaal vanaf het begin te spelen; de makers hebben geen mogelijkheid erin verwerkt om gelijk met de expansie te beginnen. Gelijk de onderwereld van Hades – want daar ga je uiteindelijk heen – bestormen zit er dus niet in.
Echter, echt een probleem is dit niet, er zijn namelijk ook een hoop nieuwe items voor de lowlevels bijgekomen. Verder zijn de aanpa ingen ook doorgevoerd in de eerdere acts en nu kun je direct beginnen met de nieuwe Mastery genaamd “Dream” (daar over straks meer). Toch is het wel een beetje vervelend als je je personage weg hebt gegooid en je toch even een kijkje wil nemen in de hel. Maar goed, het zij zo.
Eenmaal van start is het al gauw duidelijk dat er weinig veranderd is op het gebied van quests. Nog steeds heeft de bevolking hulp nodig en jij bent natuurlijk de enige die hun taakjes kunt volbrengen. De eerste paar uur van Immortal Throne voelen dan ook behoorlijk hetzelfde aan. Wederom de vrolijke, zonnige omgeving van de Griekse landschappen nabij Rhodos, gecombineerd met een hele stoet aan mythologische en minder mythologische wezens. Het wordt pas écht spannend als je eenmaal de gevreesde onderwereld van Hades moet gaan trotseren. Hades, toch al niet zo’n lieverdje (beetje vergelijkbaar met Diablo dus), teistert de levende bevolking en dient uitgeschakeld te worden, wat jou dus leidt naar dé onderwereld uit de Griekse mythologie.
Geen vuur in de hel, deze onderwereld is heel anders
Iedereen die een beetje van deze geschiedenis en verhalen houdt, kan dan zijn lol wel op. Zo zul je de River Styx pa eren (inclusief Charon de schipper), kom je langs de Elysian Fields, om zo ten slotte oog in oog te staan met Hades. De onderwereld kan natuurlijk nooit zo zonnig zijn als de bovenwereld en dat leek IronLore ook te snappen: zo levend als Griekenland is, zo doods en grauw is de onderwereld.
Zo zijn de rivieren smerig zwart/groenig (badderen kan ik daarom niet echt aanraden), zijn de mooie flora en fauna vervangen in vieze zwammen en dergelijke en is de lokale bevolking niet bepaald gastvrij te noemen; je kunt duidelijk zeggen dat dit een plaats is waar je nog niet dood gevonden wil worden (and the worst pun goes to…)! Maar alle gekheid op een stokje, hoewel alles minder fleurig overkomt, pas het natuurlijk wel bij de setting. Vond je het origineel eigenlijk te vrolijk, dan heb je aan Immortal Throne een goede.
Op het audiovisuele vlak is er vrij weinig veranderd. Nog steeds is de game voorzien van een hele mooie soundtrack die het lekkere sfeertje nog maar eens goed onderstreept. De game zelf ziet er ook gelikt uit, maar dat was in het origineel ook al zo. De grootste veranderingen zijn toch op het gebied van gameplay. We zeiden het al eerder, er is een nieuwe Mastery bijgekomen. Deze “Dream” mastery geeft je de mogelijkheid om eens lekker te experimenteren met nieuwe aanvallen. Niet zo zeer fysiek, maar meer op het psychische gericht. Zo kun je door middel van psionic waves vijanden meters de lucht inwerpen (blijft een leuk gezicht in combinatie met de physics-engine) en kun je jezelf helemaal omhoog buffen met andere extreem sterke spreuken.
Is dit nog niet genoeg, dan is er ook een gloednieuwe set aan Scrolls te vinden. Vergelijkbaar met die van bijvoorbeeld World of Warcraft kun je zo tijdelijk nieuwe krachten krijgen, of zelfs de sterkste vijanden behoorlijk verwonden. Duur zijn ze wel, maar op de hogere moeilijkheidsgraden een uitkomst.
Nieuw zijn ook de “Enchanters”. Hiermee kun je nieuwe items creeëren aan de hand van recepten. Vind ultiem zeldzame voorwerpen, mix het via het recept en je krijgt de vetste items van het spel. Helaas is de kans dat je alle voorwerpen bij elkaar kunt krijgen nihil, dus echt veel zul je er in de eerste twintig uur dan ook niet aan hebben. Leuk voor de diehard spelers dus, maar écht handig is het allemaal niet. Dat kan juist wél weer over de “Caravan” gezegd worden.
Net als de befaamde kist in Diablo II fungeert deze kisthouder als een opslagplaats voor al je gevonden spulletjes. In elke stad (en zelfs in de onderwereld, Zeus knows how he came there) zul je een Caravan treffen. Deze kist kan ook gedeeld worden met andere personages die je hebt aangemaakt, zodat het maken van een “mule” niet meer noodzakelijk is. Ten slotte is er nog een auto-sorteer knop toegevoegd, zodat je nooit meer zelf de inventory hoeft op te ruimen. Kijk, daar hou ik wel van.