This War of Mine - Oorlogsgame zonder heldendaden | Gamer.nl

This War of Mine - Oorlogsgame zonder heldendaden | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Het War Child-logo in de intro zet direct de toon: This War of Mine is een serieuze game. Oorlogen beleven we gamend voornamelijk vanuit het oogpunt van soldaten, met een stevig geweer in ons zichtveld en een hoop vijanden op ons pad. Toch zijn er veel meer verhalen te vertellen. Niet enkel van helden, maar ook van normale mensen die alles op alles zetten om te overleven.

Het zal voor 11 bit Studios een omslag geweest zijn. De ontwikkelaar stond tot nu toe bekend om de uitbundige Anomaly-serie. De tegenstelling kan haast niet groter, want This War of Mine is alles behalve uitbundig, met weinig kleur, nauwelijks wapens en een uitzichtloze situatie. Het is aan de speler om een groepje mensen te helpen overleven totdat de oorlog voorbij is, om zo te voelen hoe onvoorstelbaar zwaar dat kan zijn. De studio kon ervoor kiezen deze boodschap voornamelijk via een verhaal te presenteren, maar doet dat liever via spelmechanieken.

Dag en nacht

De game is onderverdeeld in een dag- en nachtcyclus. Overdag blijft iedereen binnen in de schuilplaats en ben je bezig om voor je groepje overlevenden te zorgen. Dit is te vergelijken met een serieuzere versie van De Sims, maar dan vanuit een zijaanzicht. De mensen moeten niet te hongerig, moe, ziek, koud of depre ief worden, want dan gaan ze dood voor de oorlog voorbij is. Dus het is aan de speler om die mensen opdrachten te geven door op icoontjes te klikken. Bijvoorbeeld om een fornuis of een bed te bouwen, medicijnen te nemen of te luisteren naar de radio. Soms staat er iemand aan de deur met een vraag om hulp of een voorstel om te ruilen. Staan er twee kinderen buiten die medicijnen nodig hebben voor hun zieke moeder, dan kun je dat geven of de deur weer dichtdoen omdat je het zelf nodig hebt.

Voedsel, medicijnen en bouwmaterialen raken op, dus moet je er ‘s nachts op uit om nieuwe spullen te vinden of te stelen. Elke nacht kun je kiezen wie er op jacht gaat, terwijl de overgeblevenen kunnen slapen of de wacht houden. Slaap is belangrijk, maar de kans is groot dat je spullen gejat worden als er niemand een oogje in het zeil houdt. Of erger. Omdat je de nacht enkel beleeft vanuit het perspectief van degene die op pad gaat, zie je het resultaat van de gebeurteni en in de schuilplaats pas de volgende morgen. Je kunt dus niet actief je huis verdedigen. Het is daarom altijd slim om in ieder geval een wapen achter te laten.

This War of Mine

Sluipen

Als je ‘s nachts naar buiten gaat – dat doe je door een locatie uit een lijstje te kiezen – verandert de game in een intens sluipspel. Het doel is om gebouwen binnen te lopen en met zoveel mogelijk spullen thuis te komen ‘s ochtends. Neem je hulpmiddelen, zoals een schep, lockpicks of een wapen mee, dan past er minder in de rugzak om mee terug te nemen. In de huizen kom je naast obstakels ook andere mensen tegen. Het zijn altijd mensen in dezelfde hopeloze situatie als jij, maar de een reageert beter op jouw aanwezigheid dan de ander. Meestal is het beter om compleet uit zicht te blijven.

Via een visuele indicatie kun je zien of er geluid wordt gemaakt in het huis en of er dus iemand rondloopt. Toch kun je daar niet zomaar op vertrouwen, want voor hetzelfde geld loopt er enkel een rumoerige rat. Deze nachtstukken zijn bijzonder geslaagd. Door het zijaanzicht van de gebouwen en het beperkte gezichtsveld van je personage doen deze stukken denken aan een wat realistischere versie van Mark of the Ninja. Maar waar de ninja nog kan vechten als het mis gaat, is het voor deze mensen meestal rennen geblazen. Hoewel de nachten veel spannende sluipmomenten opleveren, zijn vooral de sprints naar de uitgang als je toch gespot wordt de hoogtepunten. Natuurlijk kun je ook een wapen trekken, maar nooit zonder gevolgen.

Dood

Toen wij onze Roman op een nacht een huis binnen lieten sluipen om eten te zoeken, werd hij gespot door een vrouw. Zij schrok, hij schrok, wij schrokken en we renden met wat hout en elektronica terug naar de schuilplek. Daar begonnen de mensen langzaam te sterven van de honger, maar de zoektocht had nog geen eten opgeleverd. De volgende dag ging Pavle naar hetzelfde huis. Voor de zekerheid gaven we hem een mes mee. We probeerden de andere kant van het gebouw te bereiken om uit het zicht van de vrouw te raken, maar ze hoorde Pavle een deur openen en riep om hulp. Plots stonden we tegenover een man met een mes, een gevaarlijk obstakel tu en Pavle en de deur naar buiten. We besloten om hem ook zijn mes te laten trekken en voor we er erg in hadden, lag de man dood op de grond. De vrouw keek het schouwspel in schok aan, viel op haar knieën neer en begon te huilen. Wij hadden net haar man vermoord.

This War of Mine

Zo’n moord heeft gewicht. Zowel voor jou als speler, maar ook voor de moordenaar. De overlevenden moeten in This War of Mine leren te leven met de keuzes die gemaakt zijn, zoals dat ze iemand van hun leven hebben beroofd of dat ze voedsel hebben gestolen van een oud stelletje dat nu niets meer heeft. Laat je de overlevenden overdag niet met elkaar praten, dan is er een kans dat hun schuldgevoel zo sterk wordt dat ze besluiten zelfmoord te plegen.

Keuzes

En dat is de kracht van deze game. Het laat je keuzes maken die je niet wilt maken, omdat er geen andere mogelijkheden zijn. En toch worden die keuzes niet goedgepraat. Dat is hoe mensen oorlog beleven. Je moet wel terug naar dat huis om eten te stelen. Je moet wel die kinderen wegsturen die vroegen om medicijnen voor hun zieke moeder. En je moet wel stelen van dat oude stel waardoor zij geen eten meer hebben om de winter door te komen. Keuzes vullen de game, ook overdag. Bijvoorbeeld in de keuze welke voorwerpen je bouwt, of je hout of boeken in het vuur gooit of wie er in het bed mag slapen.

Je zal inmiddels wel door hebben dat This War of Mine geen vrolijke game is. Het viel ons soms echt zwaar om te blijven spelen. De game is daarnaast ontworpen met het roguelike-genre als lichte inspiratiebron. Niet alles wordt willekeurig gegenereerd, maar de rooflocaties zijn bij opnieuw starten net anders en speciale gebeurteni en zijn niet steeds hetzelfde. Wel is de dood hard en echt, want als al je overlevenden dood zijn, moet je helemaal opnieuw beginnen. De keer daarop moet je dan betere keuzes maken en bijvoorbeeld toch eerst die wateropvanger bouwen in plaats van een radio.

This War of Mine

Opnieuw

Helaas leent de zware materie van de game zich hier niet helemaal voor. Het opnieuw beginnen is geen punt in de gemiddelde roguelike, maar in This War of Mine moet je elke keer na uren spelen de depre ieve oorlog opnieuw instappen en dezelfde gruweldaden verrichten. De tweede, derde of vierde keer verliezen deze daden hun gewicht. Stelen en moorden wordt een manier om het spel te winnen en het verhaal verdwijnt op de achtergrond. Daarnaast is de willekeurigheid bij meerdere se ies niet sterk genoeg voor een compleet andere ervaring.

Dat is het lastige van een game die dit moeilijke oorlogsperspectief liever vertelt via spelmechanieken in plaats van als een verhaal. Gameplay zorgt ervoor dat de boodschap beter blijft hangen, maar ook dat de moeilijkheid van de oorlog vertaald wordt naar de moeilijkheid van de game. Red je het in één keer, dan heb je een bijzondere ervaring. Maak je fouten, dan wordt het al snel weer gewoon een spelletje.

Deze recensie is geschreven door Erwin Vogelaar.

This War of Mine is verkrijgbaar op Steam voor pc, Mac en Linux.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou