Een prachtige opera in Final Fantasy VI. Het overlijden van een geliefd personage in deel VII. Een romantisch moment onder een lichtgevende boom in X. Of gewoon de adrenaline die door je lichaam giert als je net een moeilijk gevecht hebt gewonnen. Het zijn allemaal momenten die bij FF-spelers in het geheugen gegrift staan. En dat komt niet in de laatste plaats door de fantastische muziek die met al die momenten gepaard gaat.
De Japanse RPG-serie staat bekend om zijn prachtige soundtracks die al sinds het begin van de franchise een enorme impact maken op de game-industrie. Twee jaar geleden verscheen het originele ritmespel Theatrhythm op de 3DS als een ode aan al die deuntjes, en nu komt de definitieve editie van dat spel met Curtain Call. Want een echt vervolg kunnen we het niet noemen: dit nieuwste deel bevat – natuurlijk – een hoop content die in het origineel ook te spelen is, of als DLC is te downloaden, maar dan met een hoop nieuwe content erbij.
Verbeterd
Dat eerste deel is een heerlijke nostalgische trip, maar bevat ook een aantal mi ers. De tutorial is tergend traag en duurt eeuwig om doorheen te komen en hogere moeilijkheidsgraden moet je vrijspelen, waardoor je te lang weinig wordt uitgedaagd. De tracklist is ondanks 70 liedjes niet volledig en ook het aantal personages dat je tot je beschikking hebt is niet erg uitgebreid.
De meeste van de kritiekpunten zijn met Curtain Call opgelost. Na een paar welkomstberichten kun je vrijwel gelijk aan de slag en heb je de beschikking over een grote lijst aan liedjes. Ook zijn alle drie de moeilijkheidsgraden direct ontgrendeld, zodat de doorgewinterde ritme-expert direct aan de lastigste uitdagingen kan beginnen. Verder is het aantal helden dat je mee kunt nemen op je avontuur flink vergroot, zodat je altijd wel een favoriet personage hebt om te kiezen. Maar de grootste verbetering is toch wel de toevoeging van meer dan 100 nieuwe liedjes. Natuurlijk zijn alle favorieten uit mainstream-delen als VII, VIII en X beschikbaar, maar ook wat meer obscure titels als Mystic Quest, Tactics en zelfs de film Advent Children zijn vertegenwoordigd.
Tikken en slepen
Als je de gameplay van het eerste deel te simpel vindt, dan heb je hier echter wederom niets te zoeken. Het bestaat nog steeds uit niet veel meer dan op het juiste moment met je stylus tikken, slepen of vasthouden. Er zijn slechts drie verschillende soorten levels. In Battle vliegen de symbolen van links naar rechts over vier lijnen. In Field is er maar één lijn en moet je de stylus soms op en neer bewegen. En dan zijn er nog de cutscenes te spelen, waarin je pas vlak van tevoren ziet welke actie je moet uitvoeren. Ondertu en krijg je ook nog de prachtige filmpjes uit de echte spellen te zien, die je later weer kunt terugkijken. Er is nu ook de mogelijkheid om met de thumbstick en knoppen te spelen in plaats van de stylus, en beide besturingen werken prima.
Er zijn wel wat nieuwe modi toegevoegd om de boel wat intere anter te houden. Meest geslaagd is de Versus Mode, waarin je het kunt opnemen tegen je vrienden of een computergestuurde vijand. Doe jij het goed in jouw liedje, dan kun je je tegenstander hinderen door bijvoorbeeld zijn noten sneller te laten gaan of te zorgen dat zijn noten verstopt blijven totdat hij ze moet invoeren. Ook de Quest Medley is nieuw en geeft je een soort queeste op een kleine kaart, waarbij je van vakje naar vakje loopt en steeds een nieuw liedje speelt om zo uiteindelijk bij een baas terecht te komen. Het is aardig, maar in feite niet veel meer dan een reeks levels achter elkaar zonder dat je health zich hervult.
Level up
Daarnaast is er een hoop vrij te spelen, zoals nieuwe personages, voorwerpen en vaardigheden. Ook verdienen je uitverkoren helden ervaringspunten, waardoor ze steeds beter worden. Dit RPG-element valt echter in het water, omdat je tijdens het spelen niet echt merkt dat je sterker bent geworden. Ook alle vaardigheden en voorwerpen, die activeren als je heel slecht of juist heel goed aan het spelen bent, stellen doorgaans teleur. En de vrijgespeelde personages beginnen op level 1, dus hoeveel zin heb je om helemaal opnieuw te beginnen als je je favoriete held eindelijk hebt ontgrendeld? Je kunt het spel prima doorkruisen zonder enige aandacht te schenken aan al deze tierelantijnen, wat ze nogal overbodig maakt.
Wat overblijft is nog steeds een heerlijke ode aan een reeks prachtige soundtracks, die bij elke Final Fantasy-speler direct de gevoelige snaar zal raken. Het is een goede manier om herinneringen op te halen aan al die prachtige momenten die we in deze franchise hebben beleefd. Al tikkend en slepend kun je heel wat uurtjes zoet zijn met Curtain Call. De RPG-elementen die bedoeld zijn om de aandacht vast te houden vallen echter tegen, waardoor je er mi chien eerder dan verwacht de brui aan geeft.