Let op: we verklappen niets over het einde van The Walking Dead Season 2, wel noemen we enkele locaties en vatten we in grote lijnen het seizoen samen. Heb je nog geen afleveringen gespeeld, dan raden we je aan onderstaande samenvatting niet te lezen.
No Going Back begint met een hevige confrontatie tu en Clementines groep en een bende slechtgemutste Ru en. De laatstgenoemde groep speelt een onbeduidende rol en zo gaat het met meer personages in dit seizoen. Op Luke – het beste te vergelijken met een volgzame Golden Retriever – na is de binding met de groep beduidend minder en juist oude bekenden maken deze aflevering en dit seizoen bijzonder.
Wil je erover praten?
Door het volledig verdwijnen van puzzels in de reeks lijkt het alsof Telltale een gamedesigner heeft ontslagen en een psycholoog ervoor in de plek heeft gezet. Dit hekelt mi chien de fervente point-and-click-fan maar bedient liefhebbers van beklemmende psychologische ervaringen. De dialogen vormen in dit seizoen het belangrijkste onderdeel van het spel en een goed gevoel over je besli ingen vormt de beloning in de afzonderlijke delen. De dialogen zijn nog steeds ijzersterk en geven de belangrijkste draai aan jouw versie van Clementine.
Want Clementine draait qua niveau volledig mee met de groep, die daardoor vergeet dat Clem een jonge meid is. Het levert grappige momenten op en een gesprek over romantische ontwikkelingen pakt – afhankelijk van je dialoogkeuzes – bijvoorbeeld onhandig uit. Tijdens de zoektocht naar het kamp van Arvo, een Ru ische jongen wiens achtergrond onbekend blijft, krijg je kansen om mee te doen met de volwa enen of je juist als kind afzijdig te houden. Het slijpt Clementine en geeft je als speler unieke gereedschappen om haar tot een volgroeid mens te laten ontwikkelen.
De keuze om kind te blijven en ‘jakkie’ te zeggen wanneer de rest over seks praat of in een hoekje te kruipen terwijl anderen (bek)vechten geeft veel en unieke controle aan de speler. Dit seizoen van The Walking Dead mag dan geen puzzels bevatten en je sporadisch laten wandelen door de wereld, maar op de momenten met dialoogkeuzes rust er een enorme last en verantwoordelijkheid op je schouders. Geheel tegen je instinct in, moet je Clementine volwa en besli ingen laten maken die grote invloed uitoefenen op het gevoel, met name dat van schuld. Het deed ons besluiten No Going Back tot drie keer toe opnieuw te spelen, wat scènes opleverde die we voor geen goud hadden willen mi en.
Sereniteit
Vooral Kenny vraagt in deze aflevering om een volwa en aanpak, doordat hij constant wi elt tu en een beschermende en paranoïde houding. De ene keer wiegt de bebaarde roodnek zachtjes een baby tu en zijn armen, dan weer foetert hij andere groepsleden uit tot er spetters bloed uit zijn oogwond vliegen. Met het verlies van liefst twee partners en een kind mag je Kenny wel wat speling geven, al blijft hij een tijdbom en een gevaar voor de groep.
Op gezette punten klaart de lucht en kun je afstand nemen en even om je heen kijken. Je merkt op die momenten dat de natuur best mooi is, de naaldbomen er in de winter prachtig bij staan en indrukwekkende wolkendekken een bijna serene sfeer oproepen. Zombies komen in deze laatste aflevering bijna niet voor, wat goed is voor de focus op Clementine en haar terechte teruggetrokkenheid. Ze mist Lee en wij doen dat ook.
Een ode aan het eerste seizoen
Met All That Remains, het eerste deel van dit seizoen, kregen we een ingetogen Clementine te zien, die voorzichtig op zoek ging naar een nieuwe groep en uiteindelijk de meeste en de beste tijd alleen doorbracht. Het contact met nieuwe personages verliep moeizaam en als speler kreeg je weinig tot geen binding met de nieuwe groepsleden. In A House Divided werd duidelijk dat Clementine veel macht had over verhoudingen in de groep, want deze had weinig ervaring met de buitenwereld. Een oude bekende leek Telltales antwoord op een falende groepsdynamiek en inderdaad: Kenny bracht zienderogen meer leven in het seizoen. Wel werd duidelijk dat hij was verhard en kampte met een kort lontje. De taak aan Clementine om explosieve momenten te voorkomen.
In Harm’s Way pakte voor adventurefans minder goed uit, want het werd duidelijk dat Telltale geen puzzels meer voorschotelde in The Walking Dead (noch in The Wolf Among Us). Dit deel bevatte vrijwel geen interactieve momenten, hoewel Michael Madsen flink wat actie in het spel bracht als de meedogenloze Carver. Zijn rol was verfri end en dit deel slaagde vrijwel volledig door het fraaie acteerwerk, de bloedige actiemomenten en de elkaar snel opvolgende gebeurteni en. Amid the Ruins kondigde vervolgens een grote schoonmaak in de groep aan, want bepaalde personages waren onbeduidend ofwel vervelend aan het worden. Wel kreeg Clementine enigszins binding met Jane (dat zagen we niet aankomen) en maakte de compleet overbodige Mike zo’n flapdrollenopmerking dat we hem helemaal afschreven als kanshebber op de vriendenlijst.
No Going Back bevestigde het gevoel dat we al vroeg in het tweede seizoen van The Walking Dead hadden: dit is niet het niveau waar we op hoopten. Het script leek een beetje afgeraffeld, met verhaallijnen die ofwel niet uit de verf kwamen (de Ru en, het personage van Mike, etc.) of niet tot in de puntjes waren uitgewerkt. Kleine grapjes werkten minder goed en personages hadden met uitzondering van één tweetal niets met elkaar. We werden herinnerd aan de chemie tu en de personages in het eerste seizoen en beseften daardoor hoezeer we Lee, Glenn, Doug en zelfs Lilly misten. Door de vele keuzes in dat seizoen mi en verschillende spelers zelfs verschillende personages, iets dat na seizoen twee nauwelijks het geval zal zijn.
Toch is dit seizoen een memorabele ervaring, want Clementine is zo vormbaar dat het uitnodigt om alle afleveringen nog eens te spelen. Waar wij bijvoorbeeld voorzichtig, netjes en bevallig speelden tijdens de eerste ronde, zouden we bij bepaalde personages een tweede keer minder vriendelijk of kinds reageren. Het maakt dit seizoen van The Walking Dead ondanks de minimale interactie een echt spel, maar nu eens zonder aanwijzen en klikken.
Aan het einde van No Going Back sierde één ongebruikt object de vrijwel ongebruikte inventory van Clementine. Het was een overblijfsel van Telltales voormalige point-and-click-tijd en wij konden ons niet herinneren om welk puntvormig object het ging. Kijkend naar het icoontje met het voorwerp werd duidelijk dat Telltale haar stijl radicaal omgooide tijdens deze serie. Erg is het niet, want de twijfels over onze keuzes en die van de makers doen ons als nieuwsgierige gamers met plezier opnieuw spelen. Te beginnen met het eerste seizoen.
The Walking Dead: Season 2: Episode 5 - No Going Back is nu beschikbaar op Xbox 360, Mac, pc, iOS en PS3.