De in Frankfurt gevestigde ontwikkelaar Deck 13 maakte na Jack Keane (2007), Venetica (2010) en Blood Knights (2013) vooral indruk met Lords of the Fallen (2014), een fijne Souls-like die wellicht iets te vergeeflijk was en technisch gezien teleurstelde. The Surge neemt in feite Lords of the Fallen als uitgangspunt en pakt diens kanttekeningen bij de lurven. Oftewel: The Surge is onverbiddelijk en houdt technisch gezien makkelijk stand. Juist om die redenen is het zonde dat de game relatief weinig lef toont als het aankomt op verhaalvertelling en world building.
The Surge drijft milieuproblematiek op de spits. In een weinig gecontextualiseerde toekomst heeft de mensheid het merendeel van de natuurbronnen verspeeld, met sociale, economische en natuurproblemen als gevolg. In deze dystopie werk je voor de reusachtige corporatie CREO, die de boel poogt te redden. Een plottwist of twee later en je strijdt als cyborg tegen robotische en minder robotische agre ievelingen.
Steriel en statisch
Dat uitgangspunt is alleraardigst, op z’n minst omdat het afwijkt van Dark Souls en diens vele, vaak archetypische dark fantasy-klonen. De uitwerking frustreert. De spelwereld komt onbezield en inhoudsloos over; het betreft vooral precies vormgegeven levels die in dienst staan van de onophoudelijke confrontaties met dezen of genen.
De enigmatische insteek van Dark Souls – en in principe het gros van de fantasy- en sciencefictiongames sinds begin jaren negentig – schittert in The Surge door afwezigheid. Je stuit op geheime doorgangen en een overdosis aan audio-opnames die de boel moeten verlevendigen, maar die details ondervangen de verder steriele en statische spelwereld nauwelijks.
Een dergelijk gebrek aan world building is doorslaggevend, omdat het The Surge beperkt tot een puur mechanische verhandeling. Dat wil zeggen: The Surge doorloop je enkel om je spelvaardigheden aan een hardvochtige test te onderwerpen. Al het andere doet er niet toe, hoe fraai vormgeven de videosequenties ook zijn.
Afgaande op de eigenlijke spelmechanieken evenaart The Surge het niveau van Lords of the Fallen moeiteloos, al moet het de Souls-reeks (2009-2016), alsook Dragon’s Dogma (2012; 2016) en zelfs Soul Sacrifice (2013), voor zich dulden. Dat ligt met name aan het relatief weinig aansprekende level design. De omgevingen nodigen te weinig uit om nieuwe tactieken vorm te geven en uit te testen. In plaats van de verfijnde en doordachte hoedanigheid van het level design uit eerdergenoemde titels, doen de omgevingen in The Surge begrensd en eenzijdig aan.
Responsief en uitgekiend
De voornaamste reden dat The Surge alsnog met een ruime voldoende aan de haal gaat, is dat de spelmechanieken an sich sterk in elkaar steken. De besturing is responsief en stelt je in staat om met uiterste precisie specifieke ledematen te raken en om gedurende penibele momenten weg te duiken, terwijl tegenstanders een veelvoud aan aanvalspatronen hanteren en in verschillende vormen en soorten van zich laten horen.
Met de verzamelde loot en ervaringspunten bouw je je vaardigheden en uitrusting naar wens uit, en waar je verwacht dat deze continue progre ie de uitdaging wegneemt, schalen vijanden op een subtiele maar effective wijze met je voortgang mee. De hoeveelheid types wapens en gerei nodigt uit om elk kwartier je uitrusting bij te schaven, vooral omdat het materiaal van je schouder- en kniebescherming er daadwerkelijk toe doet. De mogelijkheden zijn legio en hebben zeker in New Game Plus hun meerwaarde.
Een intere ant gegeven is bovendien dat je niet zomaar je tegenstanders bestookt, maar dat je je tevens kunt richten op specifieke ledematen. Schakel je een vijand uit met een quick-time event terwijl je vooral diens linkerarm aanviel, dan vergroot je de kans dat je de uitdo ing verkrijgt die ‘ie op dat moment aan die arm droeg. Op dat vlak spoort The Surge je aan om regelmatig risico’s te nemen. Tegenstanders hebben vaak een zwakke plek, maar dat is over het algemeen niet waar ze de waardevolste loot dragen. Oftewel: het is soms zaak voor een ietwat eenvoudigere overwinning te kiezen en soms zaak om te proberen zeldzame uitrusting te verdienen.
Daarnaast slaag The Surge erin om een fijne balans te vinden tu en de uitgekiende vechtmechanieken waar Souls-likes bekend om staan en het soort actievolle sequenties dat aan Platinums hack & slash-titels doet denken. Een positieve uitkomst hiervan is dat elke slag en stoot gewicht heeft, alsook dat de vele confronties steevast overtuigend in beeld gebracht worden. De keerzijde is dat de quick-time events zelf iets van de spanning weghalen: ze komen iets te veelvuldig voor en beslechten geschillen vrijwel altijd in jouw voordeel.
The Surge is een deels geslaagde Souls-like, zij het met meerdere haken en ogen. Vooral qua world building zijn er overtuigendere alternatieven verkrijgbaar, maar wat betreft spelmechanieken houdt The Surge zich relatief makkelijk staande.
The Surge is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Voor deze review is de game op PlayStation 4 Pro getest.