Met de Tales of Monkey Island beleeft Guybrush Threepwood voor het eerst in negen jaar een nieuw avontuur. Door die jaren stilte zijn veel gamers niet bekend zijn met de ietwat klungelige piraat Guybrush, zijn liefje Elaine Marley, spookpiraat LeChuck, de opdringerige verkoper Stan, de mysterieuze Voodoo Lady en de rest van het kleurrijke ensemble. LucasArts heeft gelukkig de perfecte manier gevonden om de Monkey Island-reeks aan de nieuwe doelgroep voor te stellen: een remake van het eerste deel met geheel nieuwe, handgetekende graphics én voor het eerst met ingesproken stemmen.
Voor nieuwkomers staat een spel te wachten dat ze eigenlijk allang hadden moeten spelen. Een legendarische adventuregame, destijds geprezen om zijn toegankelijke interface, het feit dat je niet kon sterven, maar toch vooral om de legendarische humor, de geweldige verhaallijn en de knotsgekke situaties en puzzels waarin je verzeild raakte. Waar veel kla iekers tegenwoordig ingehaald zijn door de tijd, is Monkey Island spelinhoudelijk zelfs nu nog één van de beste adventuregames ooit. Slechts een paar dingen die je tegen zult komen, zouden tegenwoordig not done zijn, de rest is veelal beter en briljanter dan welke adventuregame dan ook van de laatste tien jaar.
Nieuw en nostalgisch
Maar The Secret of Monkey Island: Special Edition is zeker niet alleen ter introductie van nieuwkomers. Juist de fans van het eerste uur zullen in deze remake een perfecte reden vinden om de kla ieker weer eens opnieuw te spelen. De nieuwe graphics zorgen ervoor dat alles herkenbaar is, maar toch nieuw aanvoelt. Bij elke bekende locatie die je opnieuw bezoekt, vraag je je af hoe deze er 'tegenwoordig' uit zal zien. Dat het geheugen bedrieglijk is blijkt maar weer, want de nieuwe versie ligt soms dichter bij je herinnering dan hoe het spel er oorspronkelijk uit zag.
Deze remake biedt namelijk de mogelijkheid op elk moment met een druk op de knop te wi elen tu en de oude en de nieuwe versie. Deze overgang gaat opvallend soepel. De nieuwe graphics veranderen langzaam in de oude en worden iets kleiner om ruimte te maken voor de kla ieke interface. De stemmen zijn verdwenen in de oude versie en de muziek klinkt weer als vroeger. Schakel je terug naar de moderne versie, dan pikt de spraak meteen de draad weer op, midden in een zin. Hiermee bewijst LucasArts dat deze Special Edition écht een rechtstreekse overzetting is van het origineel, hoewel je daar soms bij het spelen van de nieuwe versie toch even aan twijfelt. Hoe werd dit vroeger eigenlijk in beeld gebracht? Een druk op de knop en je ziet het.
Voices maestro!
De toevoeging van spraak brengt meer teweeg dan je aanvankelijk zou denken. De verschillen tu en de personages komen veel sterker naar voren door de verschillende stemmen, wat ze een stuk kleurrijker en vaak ook grappiger maakt. Met name de vervelende verkoper Stan lijkt nu echt te zijn weggelopen uit een TelSell-reclame en LeChuck klinkt boosaardig. Dezelfde stemacteurs worden sinds deel drie gebruikt, waardoor die personages nu ineens beter bij de personages in de oorspronkelijke game lijken te pa en.
Een ander onderdeel wat erg veel baat heeft bij de stemmen, is het legendarische insult sword fighting: zwaardvechten door een belediging van goede repliek te voorzien. Wanneer Guybrush de belediging goed weet te pareren, zal hij deze stoer en zelfverzekerd uitspreken. Past de repliek echter niet bij de belediging, dan stamelt Guybrush en merkt hij tijdens het uitspreken al dat hij geen kans van slagen heeft. Hierdoor is het ineens opvallend makkelijker om te onthouden welke repliek bij welke belediging hoort en geeft niet alleen de animatie aan, of je goed of slecht beledigd hebt.
De animaties in de Special Edition zijn precies over de oorspronkelijke animaties heen getekend. Dit geeft de personages een soort houterigheid die ergens misplaatst lijkt, maar tegelijk een dikke knipoog is naar het origineel. Guybrush draait zich in kwartslagen en wordt op een vreemde manier kleiner wanneer hij verder naar achteren loopt. De stijl van de personages sluit het meest aan bij de stijl die in het derde deel, The Curse of Monkey Island, werd gebruikt, en is goed geslaagd. De uitstraling van Guybrush is wel wat anders dan het pixelfiguurtje in het origineel, maar de teksten die hij uitspreekt pa en perfect bij zijn type.
Nieuwe interface
Om de moderne gamer enigszins tegemoet te komen, en om plaats te maken op het scherm, is de interface van de Special Edition lichtelijk gestroomlijnd ten opzichte van het origineel. Er zijn nu twee 'sneltoetsen' waarmee je de meest logische acties kunt uitvoeren. Om een deur te openen hoef je niet langer eerst 'open' te selecteren en dan op de deur te klikken, maar volstaat de B-knop op je controller. Onder in beeld zie je welke standaard acties je kunt doen. Je zult echter nog geregeld zelf acties moeten uitkiezen die niet automatisch gesuggereerd worden, bijvoorbeeld om dingen op te pakken of te duwen.
Het gebruiken en combineren van voorwerpen gaat aanvankelijk wat omslachtig omdat je met de ene trigger de mogelijke acties oproept en met de andere je inventaris. Het gaat wat minder snel dan met de kla ieke interface, maar zodra je het onder de knie hebt zul je snel genoeg voorwerpen met elkaar kunnen combineren en naar hartenlust alles op alles uitproberen. Alleen bij de scene waarin je smeltende bekers met Grog diende te transporteren, genoot de de oude interface echt de voorkeur.