De makers van The Mage’s Tale zijn zeker geen nieuwkomers in het genre. InXile is het bedrijf achter Wasteland 2 en is opgericht door de makers van onder meer The Bard’s Tale. En het is in het universum van die game dat InXile hun eerste vr-titel situeert. Het spel zit dan ook vol kleine verwijzingen naar die reeks, en heeft ook hetzelfde gevoel voor humor. Dat betekent dat hoewel de kerkers vol zitten met allerlei monsters, het nooit een horrorgame is. Slechts heel zelden zijn er kleine schrikmomenten, die je overigens ook van verre aan ziet komen en kunt vermijden als je een beetje inzicht hebt.
Inzicht is sowieso belangrijk, want er zijn ook best wat puzzels om op te lo en. Sommigen zijn relatief eenvoudige schuifpuzzels, anderen vragen je om creatief gebruik te maken van je spreuken en van de natuurkundige wetten van deze vreemde wereld.
Magie
Tovenarij speelt uiteraard een belangrijke rol. Vóór je een nieuwe spreuk kunt gebruiken, moet je hem eerst maken in het laboratorium. Hier staat een grote toverketel en alle ingrediënten die je tijdens je reizen ontdekt. In eerste instantie heb je alleen de basisaanvallen vuur, wind, bliksem en ijs. Maar als je nieuwe ingrediënten ontdekt kun je allerlei bijzondere combinaties maken, zoals een windhoos die het leven uit de vijand zuigt en jou weer levenspunten teruggeeft. Of een vuurbol die automatisch de vijand opzoekt en deze tijdelijk verandert in een onschadelijk wezentje. Het craftingsysteem doet een beetje denken aan de vrijheid van The Elder Scrolls: Morrowind, waar je ook je eigen spreuken in elkaar kon knutselen.
Het is overigen niet nodig om dezelfde spreuken steeds opnieuw te fabriceren. Als je er eenmaal eentje hebt ontwikkeld, kun je die net zo vaak gebruiken als je wilt. De enige beperking is dat je maximaal vier spreuken tegelijk bij je kunt dragen. Je kunt elk moment naar het lab reizen om nieuwe spreuken te maken, om even later terug te keren naar dezelfde plek waar je gebleven was.
Bukken
Alle kerkers zijn met de hand gemaakt. Dit zie je aan de vele details, de steeds veranderende sfeer en ook aan de vele kleine en grote geheimen die je kunt ontdekken. Het vinden van geheime gangen of het oplo en van optionele puzzels wordt beloond met diverse verzamelobjecten, waarvan je sommigen kunt gebruiken voor het maken van nieuwe spreuken en anderen een verhaal vertellen die de achtergrond van de wereld invult.
Het is een genot om de kerkers te doorzoeken. Voortbewegen doe je met teleportatie of via ‘grid beweging’, wat wil zeggen dat je kleine stapjes voorwaarts of opzij maakt. Je kunt beide vormen van beweging door elkaar gebruiken, wat heel handig is tijdens gevechten. Beweging beperkt zich niet tot deze twee manieren, want je kunt ook vrij rondlopen (naar gelang je kamer dat toestaat) en er zijn heel wat situaties waarin fysiek bukken noodzakelijk is om te overleven. Al deze elementen samen zorgen er voor dat je snel de ‘echte wereld’ vergeet en helemaal opgaat in de fantasie.
Irritant laadscherm
De enige momenten dat die fantasie ruw wordt doorbroken is als het spel moet laden. Dit gebeurt tu en de levels door, maar ook als je doodgaat of van of naar je lab reist. De laadtijden zijn helaas veel te lang, van dertig seconden tot soms wel twee minuten. En dat met het spel geïnstalleerd op een SSD. Het is echt heel vervelend om zo in het donker te staan wachten, met een laadscherm voor je ogen, en een vrouw die steeds hetzelfde Keltische liedje zingt. Het is vooral frustrerend bij baasgevechten, waarbij je even helemaal uit de flow van de game raakt als je doodgaat, en juist snel weer een nieuwe poging wilt wagen. Het is te hopen dat toekomstige patches hier wat aan doen.
Baas
Die lange laadtijden zijn gelukkig niet genoeg om het spel te verpesten. Er zijn zo veel momenten die letterlijk adembenemend zijn. Van de enorme schaal van sommige locaties (de opening cene met het gigantische standbeeld zal vr-beginners meteen overtuigen van de kracht van het medium) tot de baasgevechten die zo imposant, groot en uitdagend zijn als we van traditionele games gewend zijn.
Het is geen spoiler om te zeggen dat de baas van de eerste kerker, een reus, enorm groot en heel intimiderend is. Het daadwerkelijke gevecht is een spannende strijd in een grote zaal, waarin je zijn aanvallen moet ontwijken en ondertu en zijn zwakke plek moet ontdekken. Kla iek actie-rpg-werk, en een sublieme ervaring in vr.
Fijn is dat de game ook nog eens lekker lang is. In totaal zijn er tien kerkers, die stuk voor stuk minstens een uur duren. Je bent nog langer bezig als je de tijd neemt om geheimen te vinden. En je kunt ook terug naar eerdere kerkers om alsnog behaalde geheimen of ingrediënten te zoeken.
The Mage’s Tale is het soort game waar je als traditionele rpg-fan van gaat watertanden. Meerdere diepe spelsystemen, tactische keuzes, puzzels, humor, een intere ant verhaal en een substantiële speelduur. Aan het begin van je reis ben je een zwakke leerling met nauwelijks krachten. Aan het eind ben je een magische bad a met volledige beheersing van de magische elementen. En de reis zelf is geen moment saai. Nou ja, behalve dan tijdens die verdraaide laadtijden.
Vanaf het moment dat onze verre voorouders (okay, niet zo heel ver) voor het eerst met de twintig-zijdige dobbelsteen gooiden was daar ook de droom van het verkennen van magische onderaardse kerkers, vol met monsters, schatten en geheimen. The Mage’s Tale brengt deze ervaring dichterbij dan ooit tevoren.
The Mage’s Tale is nu verkrijgbaar voor pc met Oculus Rift en Touch.