Stel: je bent een hoge pief bij SEGA en je wilt de House of the Dead-ervaring naar de Wii brengen. Port je enkele delen uit de serie rechtstreeks zodat je de fans in hun waarde laat, of gooi je alles op de schop en kom je met iets unieks? Bij eerstgenoemde hoef je weinig uit te geven, bij dat laatste zou je de fans wel eens boos kunnen maken. De keuze is dus snel gemaakt: de Wii krijgt directe conversies van de twee arcade games, The House of the Dead 2 en 3.
The House of the Dead 2 is een lightgun shooter die in 1999 op de Dreamcast uitkwam. Deeltje drie kwam vier jaar later op de Xbox. Beiden staan ze nu op één Wii-schijfje. Kenners weten dat we hier te maken hebben met traditionele lightgun shooters waar je zo snel mogelijk af moet rekenen met hordes zombies en andere smerige wezens. Je richt op het scherm en knalt de slechteriken naar het hiernamaals. Meer hoef je eigenlijk niet te weten over de opzet.
Natuurlijk werkt de besturing prima met de Wii Zapper, het plastic omhulsel waarin je een Wiimote en Nunchuck klikt, al werkt het zonder dit omhulsel bijna net zo goed. De Zapper gaat meer om het gevoel te simuleren dat je een lightgun shooter speelt. In een korte tijd heeft de Wii een flink aantal games uit dit genre weten te bemachtigen: het simpele (en gratis bij de Zapper geleverde) Link's Cro bow Training, Capcom's eigen zombiefestijn Resident Evil: Umbrella Chronicles en terroristen en vrouwen in bikini's neerknallen in Ghost Squad.
Is er dan nog wel ruimte voor nog een game in dit genre, vooral in zo'n kort tijdsbestek? Meer materiaal is natuurlijk altijd welkom. Helaas valt The House of the Dead 2 & 3 Return een beetje buiten de boot. Ghost Squad was vrij origineel en Capcom's poging was gewoon solide, maar hier hebben we te maken met directe conversies van oude games.
Vooral de audiovisuele 'kwaliteiten' van deel twee laten veel te wensen over. Elke Wii-bezitter zal zich schamen voor de lelijke omgevingen en houterige personages. Wanneer de helden van het verhaal hun mond open doen, komt de tenenkrommende voice acting tevoorschijn. De held lijkt totaal ongeïntere eerd wanneer hij zich af vraagt wat er toch aan de hand is met al die hordes zombies en als speler voel je je al even emotieloos. Natuurlijk speel je een dergelijke game niet voor een uitmuntend verhaal, maar deze zoutloze stemmen lieten de spanning wel naar nieuw dieptepunt dalen. House of the Dead 3 ziet er logischerwijs wat beter uit, al zijn de stemmen helaas nog steeds van een bedenkelijk niveau. Eigenlijk is dit gewoon het echte enge monster in de game.
Toch mag de gameplay er zijn, al is het alleen maar voor een nostalgisch reisje voor de echte fans. Zij zullen het heerlijk vinden om, indien ze deze twee games nog niet in hun collectie hebben, die vertrouwde omgevingen weer eens te doorlopen. Ook mensen die nog nooit eerder kennis hebben mogen maken met de franchise kunnen als ze door de zure appel bijten genieten van de tot dusver best reagerende lightgun shooter op de Wii.
Het probleem is gewoon dat deze versie niets toevoegt aan de al eerder verschenen consoleversies. We hebben hier te maken met directe overzettingen van games die jaren oud zijn. Er zijn genoeg modi te vinden in beide games, van de originele arcadeversie, de verlengde consoleversie tot een time trail mode. Maar voor circa 30 euro? Het is even slikken en persoonlijk zou ik mijn geld liever aan iets moderns uitgeven. Ik had liever gezien dat SEGA The House of the Dead 4 overzette naar de Wii. Mi chien is dit een voorproefje? Laten we het hopen.