Zonder in spoiler-achtige details te treden: zelfs de eerste (‘very easy’) gevangenis kostte ons ploeterwerk. Ploeterwerk dat af en toe voelde als frustrerende trial & error, maar waarbij elk stukje nieuwe informatie werkte alsof je een lap vlees voor een hond houdt.
Werken voor actie
Het doel van The Escapists is simpel: je bent gevangen, zorg maar dat je vrij komt. Als je veel gevangenisfilms hebt gezien, dan weet je ongeveer wat daar de mogelijkheden voor zijn. Je kunt alledaagse objecten samenvoegen tot een dodelijk wapen, tunnels graven of gevangenisbewaarders in de luren leggen. Denk echter maar niet dat de oplo ing zomaar voor handen ligt. Of dat je met quests en sub-quests aan het handje gehouden wordt. Sterker nog: in het begin belandden we meer dan ons lief was in de isolatiecel of het medische centrum, omdat we veel te abrupt een gehaaste poging tot ontsnapping deden. De Guardians of the Galaxy wisten al improviserend uit de Kyln-gevangenis te ontsnappen, maar dat feestje gaat in The Escapists niet door. Je bent een gewone gevangene, geen superheld.
De dynamiek van The Escapists roept om geduld. Engelengeduld. Dat betekent dat je werk moet verrichten voor geld, braaf naar de kantine moet lopen om een maaltijd te nuttigen en op tijd naar bed moet om de volgende dag weer fit te zijn. Dat is net zo doodsaai als het klinkt. Je wilt geen vuile outfits van de wasmand naar de wasmachine brengen, je wil medegevangenen gijzelen met een stuk glas of ’s nachts met een kammetje sloten openmaken. De kunst is echter om in de luwte van het normale gevangenisleven zoveel mogelijk nieuwe informatie en mogelijkheden te vergaren.
Gangster paradise
Je kunt gemakkelijk je eigen gevangenisfilm beleven in The Escapists, zo divers lijken de mogelijkheden om te ontsnappen. Zelf waanden we ons Piper Chapman uit Orange is the new Black en speelden we sociale spelletjes om het gevangenisleven wat aangenamer te maken. Laat je namelijk niet verwarren door de aandoenlijke pixelstijl van de game: The Escapists bevat weldegelijk een flinke laag diepgang. Vooral op sociaal gebied. Als je veel herrie schopt zullen bewakers je veel nauwer in de gaten houden en als je medegevangenen in de weg staat dan zullen ze dat ook bij jou gaan doen. En niets is vervelender dan een celgenoot die vrijwillig jouw snode plan dwarsboomt.
The Escapists kan op momenten hopeloos aanvoelen, zeker in de latere gevangeni en. Als je voor de zoveelste keer naar de ochtendbijeenkomst en de kantine moet lopen is het verleidelijk om maar gewoon zoveel mogelijk te trainen en uiteindelijk als een Rambo alles tot gort te slaan. Toch weten de kleine verhalende verhoudingen tu en de gevangenen en de bewakers je bij de les te houden en is er altijd nog wel een open eind dat nog niet is uitgezocht. Zeker, de game kan vaak frustrerend onlogisch aanvoelen (waarom kun je een scheermes niet aan een tandenborstel binden?), maar negen van de tien keer faalden we simpelweg door een gebrek aan geduld. Zo zijn we nog wel eens opgepakt, omdat we onze sporen niet netjes afdekten.
Pixel Prison Break
The Escapists vraagt veel van je. Je moet geduld op kunnen brengen om door een eindeloze cyclus heen te breken. Je zult saaie triviale taken moeten verrichten, zoals fitne en of de was doen, om een plan na te streven dat slechts in je hoofd getekend staat. En als je plan dan uiteindelijk mislukt, dan moet je weer terug in de cyclus. Maar als je dan door alle trial & error, frustratie en willekeur heen bent, dan geeft dat wel een enorm voldaan gevoel. Vooral omdat een ontsnapping écht je eigen verdienste is, en niet simpelweg de uitkomst van een aantal quests. The Escapists biedt daarmee een uiterst logische en geloofwaardige gevangeniservaring.
The Escapists is verkrijgbaar voor pc via Steam en GOG en voor Xbox One.