The Elder Scrolls Online: Morrowind | Gamer.nl

The Elder Scrolls Online: Morrowind | Gamer.nl

The Elder Scrolls Online was geen doorslaand succes. Maar moedig timmerden de ontwikkelaars aan hun spel om er de grootste ergernissen uit te slaan. En nu komt daar dus de eerste officiële uitbreiding bij, die een hele lap grond aan de spelwereld toevoegt, plus een heleboel nieuwe quests en een nieuwe class. Maar is het genoeg om The Elder Scrolls helemaal te rehabiliteren?

Hoewel je tegenwoordig geen vier stappen kunt zetten voor je je hoofd stoot tegen weer een Skyrim-port, was het Morrowind dat voor veel Elder Scrolls-fans de definitieve rpg bood. Niet alleen had Morrowind een van de diepste magiesystemen uit de reeks (met véél meer mogelijkheden dan Skyrim), ook was de spelwereld uniek en origineel. In plaats van de (gaaaaap) zoveelste bosrijke omgeving met hier en daar een draak, was de provincie Morrowind een haast buitenaardse wereld, met reusachtige paddenstoelen en een heel eigen cultuur en geschiedenis. Niet vreemd dus dat er nog steeds heel wat fans zijn die met weemoed terugdenken aan de beste The Elder Scrolls-game. Het is op die nostalgie dat The Elder Scrolls Online zijn eerste uitbreiding baseert. Want die speelt zich af in datzelfde vreemde landschap, tu en de fascinerende Elven factions en vreemde reuzechampignons.

Elder Scrolls Online Morrowind

Maar denk niet dat dit een moderne re-imagining of remake (of remaster of wat voor re- dan ook) is van een geliefde kla ieker. Het is niets meer (of minder) dan een nieuw toegankelijk gebied in een inmiddels ruim drie jaar oude mmo.

Reboot

The Elder Scrolls Online had de nodige problemen toen deze verscheen. Het bood een standaard ‘quest-level-ga-naar-volgend-gebied’-online game en probeerde tegen alle logica in de vrijheid en het singleplayergevoel van The Elder Scrolls daar in te persen. Het resultaat was een jammerlijk allegaartje van heel goed geschreven quests waar regelmatig andere spelers doorheen banjerden om net voor je neus de eindbaas van je persoonlijke verhaal te verslaan.

Maar mmo’s zijn geen statische games. Zenimax heeft niet stilgezeten en heel wat veranderingen aangebracht. Niet alleen werd het ridicule maandelijkse abonnement gedropt, maar ook werd het spel zelf fundamenteel aangepakt. Langzaam maar zeker kwam daarbij een game naar boven drijven die stukken beter was dan wat ooit werd gelanceerd. Opeens was de wereld vrij toegankelijk, ongeacht welk level je was. En opeens werden individuele servers vervangen door één grote megaserver, met alleen nog een vrijwillige scheiding tu en de VS en Europa, om verbindingsproblemen te vermijden. Morrowind (de uitbreiding) voelt hierdoor als een soort laatste stap in een reboot van de game.

Elder Scrolls Online

Warden

Dit merk je ook als je het installeert en de optie krijgt om opnieuw te beginnen met een nieuw personage. Ja, je kunt natuurlijk een oude held van stal halen, maar nodig is dat niet. Aangezien de hele spelwereld (inclusief de nieuwe gebieden) schalen naar jouw personage, is de uitbreiding voor zowel absolute beginners als veteranen volledig speelbaar.

Voor veteranen is het wellicht vooral de moeite waard om de nieuwe ‘Warden’ cla uit te proberen. Voor nieuwkomers trouwens ook. Eigenlijk is het de vraag wie er géén Warden zou moeten spelen, aangezien deze cla zowel tank, dps als healer kan zijn, afhankelijk van hoe je hem of haar opbouwt. Als bonus wordt de Warden op latere levels vergezeld door een enorme beer, die het vechten aanzienlijk vergemakkelijkt. Het is niet zo dat de Warden te sterk is voor de game. Het is meer dat dit verreweg de leukste cla is om in het spel te spelen, met meer persoonlijkheid dan alle andereer tot nu toe. En gezien de vrijheid in je uiteindelijke rolkeuze (tank, dps of healer) leg je je aan het begin van de game nergens echt op vast.

Op reis

Eenmaal met het nieuwe personage begonnen, vallen twee dingen op. In de eerste plaats natuurlijk de startomgeving, die een replica is van de plek waar je al die jaren geleden voor het eerst Morrowind als slaaf binnenkwam. Meteen is het een feest van nostalgie en herkenning. Maar dan natuurlijk wel vele malen mooier dan je je herinnerde. En zonder de mist die nodig was om de game toentertijd redelijk te laten draaien.

Het tweede dat opvalt is hoe makkelijk de game je op reis neemt als je je eerste quest hebt geaccepteerd. Elke questgever spreekt je echt toe, dus je hoeft geen lappen tekst tot je te nemen. Hoewel de animators geen prijzen zullen winnen voor de houterige npc’s, zorgen de stemacteurs er voor dat je snel in het verhaal zit. En dan is het een kwestie van lekker op reis gaan en kijken wat de wereld je te bieden heeft. Een wereld die vol zit met quests, die soms heel duidelijk zijn aangegeven maar soms slechts via een hint te ontdekken zijn. Erg leuk zijn de kleine ‘toneelstukjes’ die her en der door de computerpersonages worden opgevoerd – ze maken duidelijk dat hier avonturen te vinden zijn. En de kwaliteit van de quests zelf is fantastisch.

Elder Scrolls Online Morrowind

Superheld

Dit zijn namelijk stuk voor stuk leuk geschreven verhalen met meerdere fasen, waarbij het nooit voorkomt dat je even tien ratten moet vermoorden. In plaats daarvan raak je betrokken bij politieke machinaties, corruptie, strijdende facties en een The Elder Scrolls-versie van een gemaskerde superheld. Het voelt daardoor nooit als een klus om een quest uit te voeren en het is ook aan te raden om er niet te veel tegelijk op te pikken. In plaats daarvan is het vele malen leuker om steeds één questlijn helemaal te voltooien voor je weer een andere oppikt. Wie à la World of Warcraft zoveel mogelijk quests in zijn log propt om ‘efficiënt te levelen’ mist daardoor totaal wat The Elder Scrolls Online: Morrowind zo de moeite waard maakt.

Mmo-achtig

Want (en dit zal waarschijnlijk sommigen choqueren) inmiddels is The Elder Scrolls bijna geen mmo meer. Ja, tuurlijk, er rennen nog steeds andere spelers rond. En ja, het gebeurt nog veel te vaak dat die andere spelers een eindbaas voor je neus wegkapen en je persoonlijke verhaal daardoor verstoren. Maar op dit moment is het waarschijnlijk het beste om te doen alsof al die anderen er niet zijn. Want als singleplayer-ervaring is The Elder Scrolls Online: Morrowind een heel plezierige game met behalve de nieuwe verhalen ook het al uitstekend vaardighedensysteem dat de game bij lancering redde van totale mislukking.

Wie met meerdere spelers op avontuur wil, kan dat nog steeds doen. En ook is er het grote PvP-gebied waar je vrijelijk oorlog kunt voeren tegen andere facties. Maar de daadwerkelijke gameplay, zeker in de uitbreiding, is vooral voor solospelers ontwikkeld. Hiermee is The Elder Scrolls Online meer mmo-achtig dan mmo. Meer nog dan World of Warcraft, waar dungeons en raids een belangrijk onderdeel vormen van de ‘end-game’. End-game in The Elder Scrolls Online is ofwel PvP ofwel nog meer quests doen. De handvol raids (of ‘Trials’) zijn er voor wie dat wil, maar vormen meer een extra attractie dan het einddoel.

Offline

De belangrijkste vraag die tijdens het spelen steeds maar weer de kop op bleef steken was dan ook: waarom is dit online? Wat voegen al die andere rondrennende figuren toe aan de ervaring? En net als tijdens de lancering drie jaar terug, is het antwoord hierop moeilijk te geven. Het grote verschil met drie jaar geleden is dat de game nu wél erg leuk is om te spelen, of er nu andere spelers zijn of niet. De geweldige kleine en grote verhalen die je gaandeweg ontdekt zitten gewoon fantastisch in elkaar. En ze doen de setting ook werkelijk recht. Dit is geen ‘standaard fantasywereldje’. Morrowind is nog steeds duister, vreemd, buitenaards en een genot om te verkennen. Dat al dat fraais in een online game is geperst is wellicht jammer voor de hardcore Morrowind-fans, maar het heeft de kwaliteit van Elder Scrolls Online in elk geval flink opgekrikt.

The Elder Scrolls Online: Morrowind is nu verkrijgbaar voor PC, PS4 en Xbox One

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou