In dit pakket vind je zes games die in een periode van vier jaar voor de NES uitkwamen: DuckTales, DuckTales 2, TaleSpin, Darkwing Duck, Chip ’n Dale Rescue Rangers het vervolg op die laatste. Dit zijn met uitzondering van TailSpin allemaal platformers, die op een aantal manieren inspiratie hebben opgedaan bij Capcoms Mega Man. Zo kies je bij DuckTales welk level je wilt spelen, waardoor je in een zelfgekozen volgorde door de game heen kunt.
Verwacht geen remasters of remakes in dit pakket. De zes games zijn regelrechte ports, waar nagenoeg niks aan is gewijzigd. Je kunt vanuit de instellingen aangeven of je het 4:3-scherm wilt uitrekken of wilt voorzien van scanlijnen om dat retrogevoel nog eens extra te benadrukken, maar veel geavanceerder wordt het niet. Heb je deze games op de NES gespeeld, dan weet je precies wat je kunt verwachten.
Het is wel vrij duidelijk dat deze games eind jaren ’80 en begin jaren ’90 uitkwamen. De levelstructuur is soms wat archaïsch en onoverzichtelijk, vooral in de non-lineaire levels van DuckTales. We hadden hierbij vaak de angst dat we wat hadden gemist. Tegelijkertijd is de charme van deze periode ook aanwezig. Geheime sluipweggetjes buiten het scherm van de games leiden je bijvoorbeeld naar schatten.
Darkwing Duck lijkt het slechtst oud te zijn geworden, met doffe levels en weinig intere ante zijpaadjes in levels. TaleSpin was ook lastig om anno 2017 door te spelen, omdat dit een vlieggame in de stijl van bijvoorbeeld Gradius was. Dit genre is slecht oud geworden.
De chiptune-soundtrack heeft een paar verdraaid leuke nummers, die vooral met een portie nostalgie richting de oude Disney tv-series prima te waarderen is. Maar ook hierbij geldt: dit is geen remix, maar dezelfde muziek die je een jaar of 25 geleden ook hebt gehoord.
Terugspoelen
Mi chien wel de meest definiërende functie van dit retropakket zit ingebouwd in Capcoms emulatiesysteem. In The Disney Afternoon Collection zit namelijk een terugspoelknop, die je al langer kunt vinden in minder legale emulatie-alternatieven. Ga je dood, dan hoef je alleen maar op de trekker van je gamepad te drukken om een paar seconden terug de tijd in te duiken.
Puristen zullen deze optie wellicht niet willen gebruiken, maar voor spelers met weinig tijd of minder geduld is dit ideaal. De Disney-games hebben de moeilijkheidsgraad die we van lastige NES-games gewend waren. De terugspoelknop zorgt er daarom voor dat deze oude games in de 21e eeuw ook nog prima uit te spelen zijn. Wellicht zul je er schande van spreken. Een 'echte gamer' vermijdt immers niet de uitdagingen die de ontwikkelaar oorspronkelijk voor je bedoeld heeft. In dat geval kun je er gewoon voor kiezen om die knop nooit in te drukken.
Alleen 90’s kids
De vraag is dan alleen: is het de moeite waard om The Disney Afternoon Collection te halen als je geen warme gevoelens hebt voor de originele titels? Wat als je pas ver na de NES bent geboren, of alle Disney-hype in de jaren ’90 om een of andere reden hebt gemist?
Dan is dit wellicht niet een gamespakket voor jou. Hoewel wij met plezier nog eens door deze oude games hebben gespeeld, merkten we dat het plezier vooral kwam door de herkenning van oude kla iekers. Inmiddels zijn er veel platformgames die leuker leveldesign bevatten.
En wat als je alleen de tv-series in de jaren ’90 hebt gezien? Dan zul je wi elende gevoelens hebben bij The Disney Afternoon Collection. Want hoe gaaf het ook is om bekende personages te zien - naast de sprites zul je weinig herkennen.
The Disney Afternoon Collection is nu beschikbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4