The Dishwasher: Dead Samurai (XBLA) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Had men de toevoeging 'Dead Samurai' weggelaten, dan had The Dishwasher evengoed een vervolg op Diner Dash kunnen zijn. In plaats van tafeltjes te serveren, diende je dan borden schoon te spuiten, te stapelen en te drogen om ze zo op tijd gereed te hebben voor de volgende gasten. Maar gelukkig is The Dishwasher iets totaal anders. The Dishwasher is een side-scrolling hakfestijn gemaakt met XNA dat in 2007 als winnaar uit de bus kwam van de Dream Build Play-wedstrijd van Microsoft. Oftewel: een 'community game' die het heeft geschopt tot een volwaardige Xbox Live Arcade-titel. En terecht.

The Dishwasher haalt zijn inspiratie deels uit de side-scrolling beat 'm ups zoals Double Dragon, maar combineert dat met een vechtsysteem en een vlotheid die niet zou mi taan in een hedendaagse driedimensionale hack-and-slash-titel. Deze combinatie van modern en retro wordt overgoten met een Indie-sausje dat met name in het visuele deel tot uiting komt: prachtig en stijlvol met minimale middelen.

Met handgetekende animaties, simpele textures en slimme grafische filters die het gebrek aan detail verbergen en flink wat sfeer toevoegen, ontstaat een grimmig, bloederig geheel dat zeker zijn mannetje staat tegenover de arcadegames die met aanzienlijk hogere budgetten gemaakt zijn. Want laten we dat vooral niet vergeten: The Dishwasher is in anderhalf jaar tijd grotendeels door slechts één persoon ontwikkeld. Soms merk je wel dat één persoon onmogelijk alle talenten in zich kan hebben, want bij momenten voelt The Dishwasher ietwat onsamenhangend. De gitaren die her en der staan opgesteld en waarop je ineens een stukje muziek mag gaan spelen, zijn nauwelijks van toegevoegde waarde. Ook zijn de strips die het verhaal vertellen iets te pretentieus geschreven, waardoor de e entie van het verhaal langs je heen dreigt te gaan. De wel erg vage illustraties helpen daarbij weinig. Maar zelfs die onvolkomenheden nemen niet weg dat The Dishwasher een prestatie van formaat is voor een man alleen.

Je voornaamste bezigheid in The Dishwasher is hakken, hakken en nog eens hakken. Je krijgt gedurende het spel de beschikking over een vijftal verschillende wapens die allen twee aanvallen kennen. Daarnaast kun je vijanden oppakken en tegen de grond smijten. De vechtstijl verschilt enorm per wapen en ook het upgraden van je wapens is van grote invloed op hoe het spel speelt. Verticaliteit speelt een grote rol in The Dishwasher. Je kunt pijlsnel langs muren omhoog rennen of, mits je het juiste wapen bezit, tegen de zwaartekracht in omhoog warpen. Hoe verder je komt in het spel, hoe meer je vijanden ook gebruik zullen maken van de hoogteverschillen en hoe meer je zelf van deze functies gebruik zult moeten maken. Al was het maar om de chaos op de grond even te kunnen ontvluchten.

 

De vijanden in The Dishwasher zijn taaie klanten die flink wat slaag nodig hebben voor ze neergaan. Hoewel ze nooit in hele grote aantallen om je heen zwermen, vormt slechts een klein aantal al een behoorlijke hindernis. Je dient de aanvalstechnieken van je vijanden goed te doorgronden wil je ze echt te slim af kunnen zijn, en zelfs dan vergt het nog flink wat doorzettingsvermogen om langs de moeilijkere stukken en taaiere eindbazen te komen. Al bij een klein aantal tegenstanders kan het spelbeeld soms behoorlijk chaotisch worden en zelfs de kleinste projectielen slokken al aardig wat van je gezondheid op. Het zijn deze momenten waarop The Dishwasher soms frustreert. Je raakt je personage kwijt in de chaos of hebt niet door dat je met het verkeerde wapen staat te hakken, waardoor aanvallen die normaal werken, ineens niets meer uithalen. En dan ben je dood.

Het helpt daarbij niet echt dat The Dishwasher je maar een viertal continues geeft. Maak je die op, dan zul je het volledige level opnieuw moeten doen. Het zorgt er wel voor dat je niet al aanmodderend door het spel heen kunt komen. Er staan je duidelijke uitdagingen te wachten en wanneer je het spel uitspeelt, heb je ook echt wat bereikt. Fans van retrogames zullen blij zijn met de harde aanpak van The Dishwasher, maar voor veel gamers zal zelfs de normale moeilijkheidsgraad flink wat frustratie met zich meebrengen. En dan te bedenken dat daarboven nog drie moeilijkheidsgraden zitten. Wie op zoek is naar een écht moeilijk spel, heeft met The Dishwasher in ieder geval een prima titel te pakken.

Mocht je op een gegeven moment echt niet verder komen, dan is het helaas niet mogelijk om op een lager niveau verder te gaan waar je gebleven was. Je moet op elke andere moeilijkheidsgraad namelijk weer helemaal opnieuw beginnen. Een andere oplo ing is om een tweede speler uit te nodigen in je spel, wat de pijn wat kan verzachten. Daarvoor moet je wel eerst een amulet gevonden hebben dat een personage voor de tweede speler vrijspeelt. Eén van de personages is een gitaar, die met de gitaarcontroller bestuurd kan worden. Het klinkt leuk om vijanden met vette gitaarrifs om zeep te helpen, maar de matige uitwerking zorgt ervoor dat dit vooral een leuke extraatje is dat vooral door het pr-apparaat handig gebruikt wordt als unique selling point.

Naast dat een kameraad je een handje kan helpen tijdens de singleplayer, is er ook nog een échte coöperatieve spelmode waarin je een arena uit de arcade-modus samen doorloopt. Deze arena's laten simpelweg een groot aantal vijanden op je los en het is jou taak om hier heelhuids doorheen te komen, het liefst met een zo hoog mogelijke score door vette combo's te maken. Samen met het singleplayerverhaal zorgt deze arcade-modus ervoor dat The Dishwasher voor de vraagprijs van 800 punten meer dan genoeg inhoud te bieden heeft. Het is soms frustrerend moeilijk, soms een tikkeltje repetitief, maar fans van de bikkelharde side-scrollers zoals Alien Hominid, vinden in The Dishwasher een prima spiritueel opvolger.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou