Waar de meesteshooters de laatste tijd de nadruk leggen op aspecten als verhaal, kunstmatigeintelligentie, interactiviteit en vrijheid, slaat The Club precies detegenovergestelde richting in. The Club is een shooter die het genreterugbrengt naar waar het aanvankelijk om draaide: mikken en schieten. Daarbijzijn er geen ingewikkelde doelen om te behalen, geen sleutels waarmee je deurenmoet openen en al helemaal geen scriptedevents. In The Club hoef je alleen maar een puike highscore neer te zettenom verder te kunnen. Schieten tot je erbij neervalt. The Club is ontwikkeld door Bizarre Creations, deontwikkelaar die met Project Gotham Racing een puntensysteem in het racegenreintroduceerde. Opvallend aan het Kudos-systeemvan Project Gotham Racing was dat de game in de basis een normale racegame is.Er worden geen rare kapriolen aan het spel toegevoegd om tegemoet te komen aanhet puntensysteem, maar juist de elementen die van oudsher al in het genreaanwezig zijn, worden nu 'beoordeeld' op stijl en vaardigheid. Ditzelfde ideegaat ook schuil achter The Club. Verwacht in deze game geen rare duikvluchten ofpower-ups (je kunt niet een pringen), maar vooral dingen die in normale shooters ook voorkomen. Alleenzorgt het scoresysteem ervoor dat je met die dingen heel anders om zult gaan. 

Elke moord die je pleegt in The Club wordt op zijn eigenmerites beoordeeld op basis van verschillende factoren. De afstand tot je tegenstander,de plaats waar je hem raakt, of hij beweegt en of hij zich ergens achter schuilhoudt beïnvloeden onder andere de hoogte van de score. Deze score wordtvervolgens weer vermenigvuldigd met je comboscore, die oploopt zolang je binneneen bepaalde tijd tegenstanders blijft ombrengen. Wanneer die tijd voorbij is,is je combo overigens niet plotseling ten einde. In plaats daarvan neemt dezelangzaam af tot nul, wat 'combo bleeding' wordt genoemd. Wanneer je comboeenmaal bloedt, kun je deze val stoppen door een nieuwe tegenstander om teleggen. Hoe groter je combo is, hoe sneller je combo zal gaan bloeden. Combo'suitbouwen tot ver boven de twintig is daardoor lastig en vereist een vrijwelcontinue stroom tegenstanders. Met het scoresysteem als basis heeft Bizarre Creations eenaantal spelmodes ontwikkeld die allen hetzelfde hoofddoel hebben: behaal een zohoog mogelijke score. In de spelmodes 'Sprint' en 'Run the Gauntlet' dien je naarde Exit te lopen en onderweg zoveelmogelijk punten te vergaren met het doden van tegenstanders, al dan niet meteen tijdslimiet. Maar ook als er geen tijdslimiet is, zal snelheid van belangzijn. Dit omdat je alleen met snel door de levels lopen, echt lange combo'skunt maken. In de spelmodes 'Siege' en 'Survivor' dien je een bepaalde tijd teoverleven terwijl je door tegenstanders wordt belaagd. In 'Time Attack' dien jeeen parcours af te lopen, vaak meerdere rondjes, terwijl de tijd weg tikt. Doorhet doden van tegenstanders of het oppakken van klokjes, vul je de tijd weeraan. Het combosysteem van The Club werkt heerlijk en zorgt ervoordat je continu op het puntje van je stoel zit. Om de topscores te behalen dienje continu headshots te plaatsen enprobeer je tegenstanders al van een zo groot mogelijke afstand neer teschieten. Nauwkeurigheid is daarbij ook van belang. Aanvankelijk speel je TheClub mi chien als een normale shooter, maar eenmaal je door hebt hoe je demeeste punten vergaart, begin je langzaam je speelstijl aan te pa en en weetje je weg te vinden in de regels van het spel. Toch komt er mi chien nog ietste veel trail and error om de hoekkijken. Soms moet je echt weten waar tegenstanders zich bevinden om ervoor tezorgen dat je combo niet halverwege verbreekt. Ook zul je vooral in het beginnogal eens verkeerd lopen en in één van de vele doodlopende eindjes in het spelbelanden.De hoofdmoot van het singleplayergedeelte wordt gevormd doorde Tournament-mode. Hierin staan acht locaties tot je beschikking waarin je eentoernooi van zes of zeven verschillende evenementen moet spelen. Dezeevenementen vinden plaats in dezelfde grote locatie, maar telkens is er eenander 'pad' door de wereld uitgestippeld, waardoor je toch het gevoel hebt ineen heel ander level te spelen. Je strijdt tegen de scores van denkbeeldigetegenstanders en komt zo ergens in de ranglijst terecht. Afhankelijk van jeuiteindelijke positie kun je een gouden, zilveren of bronzen kogel verdienen,maar om nieuwe locaties vrij te spelen hoef je alleen maar de eindstreep tehalen. Naast het toernooi staan er ook lo e uitdagingen tot je beschikking inde verschillende locaties. The Club kent acht verschillende speelbarepersonages, maar buiten dat ze iets verschillen in snelheid ininca eringsvermogen, zijn ze qua mogelijkheden volledig identiek. Uiteraard kan in een spel als The Club een multiplayermodeniet ontbreken. Het spel kent maar liefst acht verschillende modi die zoweloffline in splitscreen, via systemlink of via Xbox Live gespeeld kunnen worden.De spelmodi variëren van een standaard Deathmatch tot 'Team Siege', eenspelmode die is geïnspireerd op de 'Siege' mode uit de singleplayer. Eén teamzit 'opgesloten' in een kleine locatie en wordt van alle kanten belaagd doorhet andere team. Welk team het langst weet te overleven, wint de spelronde. Desplitscreenmode valt wat tegen, omdat je door het geringe aantal tegenstanderswat verloren rondloopt in de grote levels. Ook werkt het combosysteem niet zogoed wanneer je maar een gering aantal tegenstanders tegen het lijf loopt. Een coöperatievemode waarin je met een team een zo hoog mogelijke score probeert neer te zettenin een level vol AI-tegenstanders, was wellicht een leuke toevoeging geweest. The Club kiest er zeer verstandig voor niet te concurrerenmet de vele lineaire, verhaalgedreven shooters op de markt. Het creëert eenniche waar je hooguit Total Overdose ook toe zou kunnen bedelen. Ondanks datThe Club een nieuw subgenre min of meer uitvindt, is de uitvoering nog nietbriljant. Wat vooral jammer is, is dat het spel nergens zijn spelformuleoverstijgt, zoals Portal zelfs gelukt is met een simpel puzzelspelletje. Hetclubidee wat achter het spel schuilgaat en wat alleen in het filterdunneintrofilmpjes en de eindfilmpjes enigszins aan bod komt, had bijvoorbeeld terugkunnen komen in de gekozen settings. Nu komt men een achttal locaties op deproppen die tot de meest standaard, ongeïnspireerde decors behoren die we ooitin games gezien hebben. Met titels als 'Warehouse', 'Steelmill' en 'The Prison'weet je ongeveer wat je kunt verwachten: grauwe betonnen omgevingen. Eigenlijkzijn alleen de levels in Venetië en het laatste oorlogslevel het bekijkenwaard. Verder hadden de mogelijkheden van het combosysteemmi chien iets uitgebreider gemogen. Op den duur dreigt The Club namelijk watrepetitief te worden. Nu is dat ook enigszins het aard van het beestje en hetspel blijft mi chien wel daardoor een zekere aantrekkingskracht uitoefenenvoor 'even tu endoor'. Er zijn in ieder geval meer dan genoeg uitdagingen omje op stuk te bijten en wil je overal een gouden of zelfs platina kogelbehalen, dan zul je tientallen uren in The Club moeten investeren. Ergens ishet jammer dat er buiten het behalen van het kogeltje, weinig motiverendefactoren zijn om alles uit The Club te halen. Het toernooi speel je snel dooren eenmaal je alles vrij hebt gespeeld, speel je alleen nog voor een zo hoogmogelijke score op één van de vele leaderboards,of mi chien wat achievements.Mi chien had men ook hier toch wat beter naar hun eigen Project Gotham Racinggekeken, waarin je op allerlei onderdelen steeds hogere scores probeert tehalen om nieuwe evenementen vrij te kunnen spelen. Nu gaat dat mi chien ietste eenvoudig en blijft er weinig motivatie over voor de eenzame speler.