Maar dit is dan ook geen echte sim maar een arcade-interpretatie van klimmen. Je bestuurt het spel met de Xbox One-controller. De linker- en rechtertriggers komen overeen met je linker- en rechterhanden. Je kijkt naar de greep die je wilt vastpakken en met de trigger grijp je deze ook werkelijk vast. Op je polsen zie je een ‘staminameter’. Als je aan één hand hangt, loopt deze leeg. Als hij helemaal rood is, val je. Je kunt wel wat langer aan één hand hangen door de trigger heel precies in het midden te houden. Dit is noodzakelijk als je je handen moet krijten. Krijt zorgt in het echt voor meer grip, in The Climb zorgt het voor meer stamina.
In eerste instantie is het klimmen rechttoe rechtaan. Je grijpt de handgrepen en werkt je naar boven. Maar op moeilijker routes krijg je te maken met afbrokkelende grepen, geblokkeerde grepen (die je eerst met één hand moet schoonvegen) en ‘giftige’ grepen die je stamina snel doen afnemen. Daarnaast worden routes moeilijker door creatieve obstakels in de omgeving en moet je (net als in het echt) goed vooruitdenken om een route te voltooien.
Op papier lijkt de Xbox-controller mi chien een rare oplo ing. Je zou denken dat het veel beter is om ‘echt’ je handen te gebruiken, met de nog niet verschenen Oculus Touch-controllers. Maar in de praktijk werkt de bediening heel goed. Vooral als je ontdekt dat je zelf ook je hoofd moet draaien en om hoeken moet kijken om de grepen te vinden. The Climb is daarom ook een spel dat je het beste staand kan spelen, zodat je de bewegingsvrijheid hebt om anders moeilijk bereikbare grepen te vinden.
Variatie
Er zijn drie omgevingen om te verkennen. Dit lijkt weinig, maar dat valt in de praktijk reuze mee. Elke omgeving heeft namelijk routes van verschillende moeilijkheidsgraden, en elke moeilijkheidsgraad heeft meerdere manieren om te voltooien. De eerste keer dat je een route probeert, ben je tu en de vijftien en dertig minuten bezig om de top te bereiken. Dat kan uiteraard sneller en het spel beloont je als je vlotter het einddoel bereikt. Daarnaast is er een ‘racemodus’ waarbij je klimt tegen de prestaties van anderen. Je ziet dan de ghost van een andere speler en probeert sneller de top te bereiken dan hem of haar. Er is géén directe multiplayer, dus je bent eigenlijk altijd alleen aan het klimmen. En dat is geen gemis. Dit is een spel van concentratie en persoonlijke prestatie. Het is daardoor een heel spannende en tegelijk ontspannende bezigheid waarbij je je gedachten even helemaal focust op het nu. Heel zen dus.
Beloning
Aan het einde van elke klim krijg je een score. Deze telt ook als ervaringspunten, waarmee je klimmersrang omhoog gaat. Je hebt een hogere rang nodig om hogere moeilijkheidsgraden vrij te spelen. Ook krijg je achievements, die weer extra cosmetische opties vrijspelen. Dit zijn handschoenen, horloges en armbandjes. Hoewel deze versiering geen gameplayfuncties hebben, voelen ze wel degelijk als een prijs voor het voltooien van uitdagingen.
Een andere beloning krijg je in de vorm van grafische ‘verra ingen’ als je de top hebt bereikt. Een eenvoudig voorbeeld is vuurwerk dat opeens vanuit het dorp ver in de diepte wordt afgestoken. Andere gebeurteni en willen we niet verraden, want de verra ing is een deel van de beloning.
Datzelfde geldt voor bepaalde interactieve momenten tijdens sommige routes. Die vormen een welkome afwi eling van de standaard klimervaring en houden de ervaring fris. Daarnaast zijn er allerlei collectibles in de routes verborgen, zoals tuinkabouters, een camera en speelgoed-vliegende schotels.
Hoe gevoelig je voor dergelijke verzamelingen bent hangt samen met hoe leuk je de klimmechanieken vindt. Want dit is en blijft een sportspel, waarbij de lol zit in het verbeteren van je prestaties. Vergelijk het met een snowboardinggame of racespel, waarbij jouw plezier in de game voor een groot deel afhangt of je betere tijden wilt neerzetten. De mechanics zijn gelukkig robuust genoeg om deze uitdaging constant intere ant te houden. Het is een eenvoudige game om te leren spelen, maar de zwaardere routes vragen echt klimmersinzicht en voelen als goede puzzels.
Goede vr
Hoewel The Climb in theorie ook een ‘gewone’ game zou kunnen zijn (de indietitel Grow Home bijvoorbeeld was ook een pure klimgame) komt het enorm goed tot zijn recht in virtual reality. Dankzij Rift is de besturing heel intuïtief en het gevoel van schaal en ruimtelijkheid voegen ook daadwerkelijk iets toe aan de gameplay. Het is dus niet, zoals bij bijvoorbeeld de 3DS, een leuke gimmick. Het inschatten van de afstand is werkelijk onderdeel van het spel. Vooral als je gevaarlijke sprongen moet maken, of om de hoek van een rots wilt kijken om de volgende greep te vinden.
Het knappe van het spel is dat al die elementen volkomen natuurlijk overkomen. Je kijkt gewoon om de hoek van die rots, omdat je dat in het echt ook zou doen. En dat is het beste soort vr: je normale gedrag vertaalt zich een-op-een naar de game. En door deze natuurlijke manier van bewegen voelden we nauwelijks of geen simulatieziekte. Zelfs tijdens een valpartij vervaagt het beeld snel genoeg om je geen gevoel van ongemak te geven.
Nieuw genre
Er zijn veel misverstanden over virtual reality. De belangrijkste is dat het leuk zou zijn om bestaande genres opeens in vr te spelen. First-person shooters lijken heel geschikt, maar zijn dat in de praktijk vaak niet. De snelle bewegingen en de kunstmatige besturing van muis of controller zorgen ervoor dat dit soort traditionele games gewoon niet leuk zijn en de gebruiker snel simulatieziek wordt.
Goede vr-games moeten vanaf de grond worden ontworpen voor virtual reality. En dat betekent dat we nieuwe genres nodig hebben. En dat is nu juist wat The Climb zo indrukwekkend maakt. Het spel maakt gebruik van de kracht van het medium. Het probeert niet om oude ideeën in het medium te proppen, maar zoekt naar nieuwe manieren van besturing en beweging. The Climb voelt ook in alles als een volwaardige ‘grote game’. De beschuldiging dat veel vr-spellen niet meer zijn dan tech-demos gaat hier echt niet op. We hebben inmiddels vele uren in het spel zitten en hebben nog lang niet alles gezien of gedaan. En dat dus nog los van de uitdaging om onze beste tijden steeds te verbeteren.
The Climb is (sorry) een grote sprong voorwaarts voor Oculus Rift. Hoewel we nou ook weer niet durven zeggen dat het de 699 euro van de Rift waard is, is het wel een van de spellen die je echt moet proberen als je inmiddels een Rift hebt aangeschaft.
The Climb is nu verkrijgbaar voor pc en wordt bestuurd met een Xbox One-controller. De game moet gespeeld worden met een Oculus Rift.