The Book of Unwritten Tales 2 | Gamer.nl

The Book of Unwritten Tales 2 | Gamer.nl

In 2011 bracht de Duitse ontwikkelaar King Art Games een verrassing in het adventuregenre: een vrolijke, kleurrijke, humoristische fantasietitel met de naam The Book of Unwritten Tales. Het was een game met bijzondere personages, die bij iedere speler zondermeer zijn blijven hangen in de gedachten. Drie jaar en een klein crowdfunding-project later, brengt de ontwikkelaar het geliefde viertal uit het origineel terug in een avontuur dat zich vertelt in vijf hoofdstukken.

The Book of Unwritten Tales 2 is een traditionele point-and-click adventure pur sang, maar neemt zichzelf niet ál te serieus. Het avontuur haalt iedere mogelijkheid aan om alles en iedereen uit game- en fantasiegenres op de hak te nemen. De wereld zelf, Aventasia, voelt als een variant op Terry Patcher’s Discworld-universum en maakt frank grappen op stereotypes uit bekende franchises, zoals Harry Potter, Dungeons & Dragons en The Lord of the Rings. Dit gebeurt door het gebruik van verwijzingen en grappen in de dialogen, maar ook op gameplaygebied. Zo speelt de tutorial en tevens opening cène zich af in de inmiddels al eindeloos geparodieerde intro van de tv-serie Game of Thrones. De tandwielen en mechanieken lopen in de game echter vast en de speler moet deze weer aan te praat krijgen. Ook gameseries zoals Final Fantasy en Monkey Island pa eren de revue en zorgen ervoor dat er genoeg te ontdekken valt voor de echte fanatiekeling. De zelfbewuste humor is vermakelijk, maar ligt af en toe iets té dik bovenop het werkelijke verhaal. 

Media has no description

Continuïteit

Deze vertelling gaat verder na de gebeurteni en van het eerste deel en de vier helden zijn allemaal hun eigen weg ingeslagen. Doordat een oude vijand probeert om een van de helden erin te luizen ontluikt er een situatie die het team uiteindelijk weer bij elkaar doet komen. Dit vindt pas in het twee helft van het avontuur plaats, maar op de weg daar naartoe komen er genoeg andere personages voorbij. Daarbij treffen spelers van de eerste game een hoop bekenden uit dit voorgaande deel. Aan de ene kant zorgt dit voor een gevoel van continuïteit, maar het aantal figuren waarmee we te maken hebben zorgt niet altijd voor de gewenste uitwerking. Veel personages bieden niet de diepgang en charme die we graag hadden willen zien en zijn niet bijzonder gedenkwaardig.

Doordat het verhaal zich regelmatig opsplitst over de vier hoofdpersonages, en dit kwartet het verhaal draaiende houdt, is dit een teleurstelling. Dwerg Wilbur en elf Ivo weten zich nog aantrekkelijk te presenteren en zijn daarom ook de meest vermakelijke hoofdstukken van het geheel toegediend. Minder leuk zijn de nietszeggende Critter en de narcistische Nate, die zowel voor als tijdens het plot van dit tweede deel een doorn in het oog vormen door hun schrijnende oppervlakkigheid. Met name Nates relatie met Ivo, die tu en de twee games heeft plaatsgevonden, voelt vreemd en weinig overtuigend aan in de game.

Media has no description

Gedateerd

De uitgebreide cast en het humoristische verhaal worden bij de hand genomen door alom bekende point-and-click-gameplay. De puzzels in The Book of Unwritten Tales 2 draaien voor het overgrote deel rond de voorwerpen die je als speler oppakt. De oplo ingen voor deze raadsels spreken vaak voor zich doordat de hotspots, plekken waar op geklikt kan worden, verdwijnen wanneer je ze niet meer kunt gebruiken. De oplo ing, die soms belachelijk vergezocht is, bestaat vrijwel altijd uit het combineren van één van de verzamelde voorwerpen met een hotspot. De onlogische aard van veel van deze puzzels toont een gebrek aan originaliteit op gameplaygebied, waar door het ontbreken van goede hints het vaak een kwestie is van eindeloos proberen. Er zijn ook een handjevol actie-elementen terug te vinden in het avontuur. Zo moeten er sporadisch schakelaars op het juiste moment om worden gezet, moet er een drankje geschud worden en zelfs in een heus bordspel gespeeld worden tegen een mummie. Dat de gameplay het summum bereikt wanneer personages verplicht moeten wi elen om verder te geraken zegt genoeg over de geëtaleerde ambities van The Book of Unwritten Tales 2.

Media has no description

De grotendeels gedateerde gameplay zorgt ervoor dat de game op veel momenten traag aanvoelt. Dat het verhaal wordt verteld in onnodig lange dialogen versterkt dit gevoel. The Book of Unwritten Tales 2 is daardoor wel een lange game geworden, van zo’n twintig tot dertig uur in totaal. Dat kun je zien als pluspunt, maar de manier van opvullen voelt overbodig. Diezelfde kla ieke, noem het verouderde gameplay, is ook terug te zien in de technische vormgeving. Soms moeten voorwerpen meerdere keren aangeklikt worden voordat deze reageren en lopen personages eerst terug om vervolgens op het juiste pad te gaan staan voordat ze een actie kunnen uitvoeren. Het zijn kleine details die ervoor zorgen dat The Book of Unwritten Tales 2 achterhaald aanvoelt. Met de audiovisuele stijl is overigens niets mis. De game biedt kleurrijke personages, prachtige achtergronden en een prima Engelse voice-cast (de Duitse, originele cast is overigens nog beter, maar Duits).

Deze game is gespeeld op de PlayStation 4 en is ook verkrijgbaar voor Xbox One en pc.

Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou