Je had vroeger twee kampen: of je was voor The Beatles, of je was voor The Rolling Stones. Mijn vader was er eentje van The Beatles, dus als er vroeger in huize Nauta een plaatje werd gedraaid, was het er één van The Faboulus Four. Niet dat ik hierdoor een groot fan ben geworden, maar de muziek heeft voor mij wel een legendarische status.
The Beatles: Rock Band is kort samengevat gewoon een Rock Band-game waarin alleen de muziek van The Beatles te spelen is. De 45 nummers op de tracklist zijn van de vier mannen uit Liverpool. Dit in tegenstelling tot de bandspecifieke versies van Guitar Hero, waarin naast de centrale band ook andere, vergelijkbare artiesten te vinden waren. Maar dit zijn The Beatles, een band met zoveel bekende nummers dat er geen opvulling nodig is. Er hadden wat ons betreft dan ook best wat meer nummers op mogen staan. Erger nog, tu en de 45 nummers ontbreken kla iekers als All You Need is Love en Penny Lane. Een aantal zullen later als downloadbare content beschikbaar komen, All You Need Is Love is momenteel al exclusief te downloaden voor de Xbox 360-versie van het spel.
Doordat het een pure Beatles-games is, ontbreekt de mogelijkheid om nummers van je oude Rock Band-schijfjes te importeren, net als de ondersteuning voor eerder gedownloade nummers. Het spel voegt echter wel één volledig nieuwe functionaliteit toe, en dat is dat bepaalde nummers door drie spelers tegelijk te zingen zijn. De zangpartijen kunnen gedaan worden door de spelers met de instrumenten, net als in The Beatles zelf, of door drie andere personen. De game kan hierdoor dus met zijn ze en tegelijk gespeeld worden, in plaats van de gebruikelijke vier.
Van de 45 nummers zijn er 27 driestemmig te spelen. De meerdere stemsporen zijn altijd beschikbaar in een nummer, maar het is niet verplicht om hier gebruik van te maken. Het levert wel een flinke bonus op als drie spelers in harmonie weten te zingen, en dat is een flinke uitdaging. Alle nummers zijn, op één uitzondering na, gelijk te spelen in de Quickplay-modus. Wil je het laatste nummer vrijspelen, moet je eerst de carrièremodus doorlopen. En dat is geen straf.
Beatlemania
De carrièremodus is in je eentje of als volledige band te doorlopen, lokaal of online, en volgt nauwgezet de carrière van The Beatles. Je begint in kleine en onbekende zaaltjes zoals de Cavern Club en stopt uiteindelijk op het letterlijke hoogtepunt van de Beatlemania: op het dak van Apple Corps. in Londen. De nummers die je speelt pa en ook bij de periode in de carrière. Je begint dus met de oudste Beatles-hits en eindigt met de nummers van vlak voor het uiteengaan van de band.
De authenticiteit was zeer belangrijk bij The Beatles: Rock Band. Het is bij alle optredens duidelijk te merken dat de nog levende Beatles en Yoko Ono een kritisch oogje in het zeil gehouden. Als je weet dat Yoko Ono klachten had over de manier waarop John Lennon zijn ogen bewoog en dat drummer Ringo Starr vond dat zijn ellebogen te hoog zaten tijdens een drumsolo, weet je dat alles in het eindproduct tot in de puntjes verzorgd is.
Een groot deel van de nummers speel je vanuit de Abbey Road Studios in Londen. Het zou natuurlijk niet erg intere ant zou zijn om de helft van het spel naar vier mannen op een krukje te kijken. Daar heeft Harmonix iets op gevonden. De verschillende muzikale periodes die je doorloopt hebben namelijk elk hun eigen unieke stijl gekregen die past bij de muziek die gespeeld wordt, wat men dreamscapes genoemd heeft. Je ziet de Beatles bijvoorbeeld in hun kenmerkende Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band-outfit nummers als Yellow Submarine ten gehore brengen, terwijl op de felgekleurde achtergrond de teksten door het beeld fladderen. Vergelijk het met een platenhoes uit die tijd en je voelt dat het klopt.
Het toppunt is het nummer I Am the Walrus, dat wordt begeleid door beelden waar een gemiddelde junk z'n best voor moet doen om zo te hallucineren. Na het zien van die beelden is het moeilijk te geloven dat The Beatles geen LSD gebruikt zouden hebben. Bijna haaks op al dat vrolijke en kleurrijke vertoon staat dan de latere periodes, waarin zwart-wit beelden door grove filters gehaald zijn om de mistroostige sfeer over te brengen. Alles accentueert de muziek die het begeleidt uitstekend en het is te merken dat ontwikkelaar Harmonix veel liefde en pa ie in het spel gestoken heeft en niet heeft gekozen voor de goedkope uitmelkroute door simpelweg de Beatles op een willekeurig virtueel podium neer te zetten.
Investeren
The Beatles staan niet bekend om hun ingewikkelde gitaarwerk of onmogelijke drumsolo's, en dat is te merken in het spel. De muziek biedt natuurlijk nog wel een uitdaging op het hoogste niveau, maar het is niet meer nodig om uren te investeren in het oefenen van een nummer om de moeilijkste nummers met vijf sterren af te ronden. Daarnaast zit er een goede drumtrainingmodus in het spel waarmee al de drumgedeeltes uit de nummers op lagere snelheid te oefenen zijn.
Het voordeel van de lagere moeilijkheidsgraad is dat iedereen het unieke materiaal vrij kan spelen met het behalen van alle sterren per nummer. Zo zijn er meerdere foto's en filmpjes te verdienen waarmee je een nog beter beeld krijgt van The Beatles en het fenomeen Beatlemania. Een goede reden om vijf sterren te halen is het vrijspelen van bijvoorbeeld de kerstboodschap die naar een erg select groepje fans werd verstuurd, iets waar het hartje van fans toch sneller van gaat kloppen.