The Ball is een indie-game die oorspronkelijk verscheen als deelname van de Make Something Unreal-wedstrijd en heeft een groot proleem: de puzzels zijn niet erg sterk. Het veelbelovende concept om met een gigantische stenen bal puzzels op te lo en, leidt maar zelden tot goede hersenkrakers. Zeker in vergelijking met het soortgelijke Portal stelt The Ball teleur.
Azteken
The Ball draait om een naamloze avonturier die tijdens archeologisch onderzoek in Mexico in een ogenschijnlijk verlaten grottencomplex valt. Aangezien de redding toch nog wel even op zich laat wachten, besluit hij in de tu entijd de omgeving eens te verkennen. Al snel stuit hij op een stel oude Azteekse bouwwerken, alwaar hij een vreemd wapen, een hamer, vindt. Deze hamer blijkt een rol te spelen bij een mysterieus artefact dat de Azteken volgens de aanwezige geschriften van de goden hadden gekregen: de Bal. Met de hamer is het mogelijk om de bal, die kort na het vinden van de hamer ten tonele gebracht wordt, naar je toe te trekken of van je af te stoten om zo zonder duidelijke reden tot ver in het Aztekencomplex te komen.
De reis door het Aztekencomplex is al snel het hoogtepunt van de game. Je komt als speler langs tempels en dorpen, maar ook langs ondergrondse meren van zowel water als lava. Doordat alles er bovendien bij ligt alsof iedereen in een keer gestorven is, creëert dit een originele sfeer, zelfs al komt ‘ie door de wat oubollige graphics niet altijd even goed tot z’n recht. Het is haast jammer dat je tijdens de reis het merendeel van de tijd een, gelukkig doorzichtige, bal voor je neus hebt die het zicht op de omgeving deels blokkeert. Wat dat betreft slaagt de game er dan ook niet echt in om je een band te laten hebben met de levenloze bal, want als je hem niet nodig had voor de puzzels zou je het ding ongetwijfeld ergens in de Azteekse lava achterlaten.
Knopjes
Het zijn uiteraard deze puzzels waar het in The Ball om draait. In vrijwel iedere ruimte sta je uiteindelijk voor een gesloten deur en is het de bedoeling om deze met behulp van de bal te openen. Meestal gebeurt dit door het indrukken van verschillende knoppen. Zo moet je de bal naar onbereikbare knoppen rollen, de bal op een knop plaatsen en zelf op een tweede gaan staan of objecten met behulp van de bal verplaatsen zodat een knop opeens bereikbaar wordt. Helaas omvatten de puzzels, zeker in het begin, niet veel meer dan dergelijk simpele acties. Daardoor vereist de game eigenlijk nauwelijks dat je je hersenen echt gebruik. Bijna alle oplo ingen spreken namelijk voor zich.
Pas in de latere levels komen de enigszins intere ante puzzels, maar de kans dat je tegen die tijd uit verveling ben afgehaakt is groot. Pas als de bal enkele speciale eigenschappen krijgt ontstaan er leuke uitdagingen. Zo kun je de bal door een brandbare teer rollen om zo houten objecten te verbranden, is het mogelijk om mijnen te plaatsen en trotseert de bal uiteindelijk zelfs de zwaartekracht. Nergens worden de puzzels echt extreem uitdagend, maar in vergelijking met het zwakke en eigenlijk veel te lange begin is het een flinke vooruitgang.
Mummies
Naast puzzels zijn er in The Ball ook voldoende gevechtsmomenten. Hoewel het Azteekse complex aanvankelijk verlaten lijkt, komen de gemummificeerde voormalige bewoners al snel uit hun graf om de bal van je af te pakken. Aangezien de bal je enige wapen wapen is, zit er niets anders op dan de vele mummies te pletten. Het is alleen jammer dat de hamer opgeladen moet worden om de bal met voldoende vaart voor je uit te schieten, waardoor de gevechtsmomenten eigenlijk altijd worden versimpeld tot het aantrekken van de bal en de camera heen en weer bewegen. Op die manier draait de bal om je heen en is het hopen dat er geen mummies achter je verschijnen. De gevechtsmomenten zijn dan ook chaotisch en vooral niet vermakelijk. Het maakt de toegevoegde survival-modus waarin je zo lang mogelijk de aanvallen van hordes mummies moet zien te overleven dan ook een weinig geslaagde toevoeging.
Hoewel The Ball een redelijk hoge productiewaarde heeft voor een indie-game weet de game op geen enkel ogenblik echt te overtuigen. Van de potentie van het concept blijft uiteindelijk weinig meer over dan een bij vlagen goed puzzelontwerp en een grotendeels mislukt experiment om een relatie tu en de speler en een levenloos object te creëren.