In Tharsis moet de speler de reis die nog zeker tien aardse weken duurt zien te overleven door even strategische als lastige keuzes te maken. In beurten kunnen de astronauten die (nog) niet zijn gestorven de nodige reparaties aan het schip uitvoeren, voedsel verbouwen, zichzelf oplappen en elkaar a isteren. De spanning is na iedere ronde om te snijden want met iedere nieuwe week dienen er zich weer andere problemen aan.
Red ons, RNGesus!
Hoe effectief de acties zijn om in leven te blijven wordt bepaald aan de hand van een set dobbelstenen die je als speler het ruimteschip in gooit. De keuze om de dobbelstenen te tonen en je niet te laten worstelen met een onzichtbare random number generator (rng) zorgt ervoor dat Tharsis een bordspel-achtig gevoel krijgt. De ogen die je werpt kunnen geïnvesteerd worden in upgrades of voedsel, maar meestal is het noodzakelijker om subsecties van het schip op te lappen. Hoe defect een onderdeel is wordt aangegeven met een cijfer. Door er genoeg dobbelstenen in te pompen en dit getal terug naar nul te brengen is het gevaar voor een enkele beurt te ontwijken.
Tharsis geeft je echter wel heel erg veel om rekening mee houden. Sommige beschadigde onderdelen van het ruimteschip brengen de astronauten met iedere beurt schade toe of zorgen ervoor dat van het ene deel naar het andere deel bewegen al een gevaarlijke reis is. Nog complexer wordt het door de gevaren van dobbelen in een defecte ruimte. Dobbelstenen kunnen in sommige gevallen niet opnieuw gegooid worden of verdwijnen in het niets van de ruimte als je een specifiek getal gooit. Dan zijn er ook nog de speciale opties van de ruimtes waar de astronauten zich in bevinden en ook met hun unieke vaardigheden moet rekening worden gehouden om de brute omstandigheden te doorstaan.
Terwijl je wanhopig het schip met ducttape en dobbelstenen aan elkaar probeert te plakken houdt de haast oneindige stroom van problemen niet op. De astronauten beginnen door de toenemende stre steeds meer fouten te maken en moeten ten koste van belangrijke reparaties rust nemen. Dan zijn er ook nog de onderlinge meningsverschillen en het chronische tekort aan voedsel op het schip. Niet zo heel vreemd dat kannibalisme na een paar weken ineens een realistische optie wordt om in leven te blijven. De van bloed doordrenkte dobbelstenen die je daarna gooit neem je dan maar voor lief.
Orde in de chaos
In je eerste paar rampzalige pogingen om te overleven in Tharsis ben je waarschijnlijk dood voordat je ook maar iets van een plan hebt kunnen ontwikkelen. Het spel neemt op een hele oppervlakkige tutorial na ook nauwelijks de moeite om alle complexe systemen die meespelen tijdens de reis goed uit te leggen. De leercurve is daarom behoorlijk stijl en je ruimtereis is in veel gevallen zo verschrikkelijk snel afgelopen dat je al snel het idee krijgt dat je maar weinig invloed hebt op wat er allemaal op het schip gebeurt. Dat je je eigen ondergang vaak al twee of drie beurten van tevoren kan zien aankomen helpt niet bepaald bij het idee dat de kille koude ruimte je zo snel mogelijk uit de weg wil ruimen.
Door de willekeur van de problemen die ontstaan en door het feit dat de dobbelstenen je lot bepalen is Tharsis een behoorlijke pittige game. Na een paar mislukte pogingen om Mars te bereiken begin je als speler echter patronen te zien. Niet ieder probleem hoeft in een week opgelost te zijn, sommige defecten kunnen best even wachten en zelfs met een slechte worp is in veel gevallen te leven.
Voor je dat punt eenmaal hebt bereikt, heeft Tharsis je het ruimteleven al aardig zuur gemaakt. Dat de game – zelfs met de juiste strategieën in je achterhoofd – compleet kan ontsporen is in het begin nog hilarisch, maar naarmate je verder speelt steeds irritanter. De extra hoge moeilijkheidsgraad die vanaf het begin ook beschikbaar is wekt daardoor ook de nodige afschuw op. Tharsis is zoals hij nu is al aan de iets te moeilijke kant.
Tharsis heeft ondanks zijn aanvankelijke complexiteit daarnaast net iets te weinig om het lijf om het een game te maken waarna je terug blijft keren. De ontwikkelaars hebben een goedbedoelde mi ion mode voor de reis naar Mars toegevoegd, maar ook deze valt een beetje in het water omdat het steeds weer op hetzelfde neerkomt. Een uitgebreidere modus wanneer je eindelijk Mars bereikt en de ellende op deze rode planeet alleen maar verder gaat zou uitstekend bij Tharsis pa en.
Tharis is verkrijgbaar voor pc en PlayStation 4 voor 14,99 euro. Voor de recensie is deze game gespeeld op de PlayStation 4.