‘Alles komt terug’. Een alom bekende uitspraak binnen de modewereld. Iets dat twintig jaar geleden hip was maar in vergetelheid is geraakt, kan zomaar weer terugkomen. Hetzelfde lijkt te gelden voor games, met spellen als Minecraft, Super Meat Boy, en Project Zomboid. Toch moeten we onszelf altijd de vraag stellen of het wel de juiste tijd is voor deze games. Zo ook weer bij Terraria, dat als trendvolger – niet setter – ook nog eens tegen zijn driedimensionale voorbeeldmodel op moet boksen.
Middel tot doel
Want Minecraft draait om monsters verslaan, op zoek gaan naar grondstoffen, grotten ontdekken en bouwen. En Terraria draait om monsters verslaan, op zoek gaan naar grondstoffen, grotten ondekken en bouwen. Wat is dan het verschil? De een is in 3D, de ander in 2D? De basis van beide spellen mag mi chien hetzelfde lijken, maar het verschil in uitwerking is veel groter dan enkel die verandering in perspectief.
Vanaf het begin wordt al duidelijk dat Terraria de nadruk meer op het avontuur legt dan op het bouwen van ambitieuze gebouwen. Vanaf het moment dat je voor het eerst voet zet binnen de wereld ben je uitgerust met een standaard uitrusting waarmee grondstoffen verzameld kunnen worden. Deze kan niet kapot gaan zoals in Minecraft, waar om de zoveel meppen met een bijl een nieuwe gemaakt moet worden en je er daarom beter maar meerdere van mee kunt nemen. In Terraria zijn de grondstoffen enkel het middel tot een hoger doel, wat maakt dat je vrijwel gelijk op avontuur kunt gaan.
Voordat je daaraan begint is het wel verstandig om een eenvoudig huisje uit de grond te stampen waarin je, na hard te hebben gezwoegd in de grotten, uit kunt rusten. Niet in de laatste plaats omdat gevaarlijke monsters ook boven de grond zitten. Waar overdag alleen slijmmonsters het op je hartjes hebben voorzien (á la Zelda), jagen 's nachts vliegende oogballen en zombies je de stuipen op het lijf. Een thuisbasis is ook van belang voor het omzetten van verzamelde grondstoffen naar materialen, die op hun beurst weer gebruikt kunnen worden voor nieuwe uitrusting of handige drankjes.
Naast alle mikmak die je tijdens je avontuur moet helpen is er de ondersteuning van computer bestuurde personages, die uitrusting en materialen kopen en verkopen. Zij eisen echter wel eerst onderdak voor ze in de buurt hun winkel opzetten, een detail dat nooit ter sprake komt door het pijnlijke gemis van een uitgebreide tutorial. Hierdoor is het afzien voor beginners die hier geen weet van hebben.
Het avontuur begint
Om je het gevoel te geven dat je progre ie boekt en daadwerkelijk sterker wordt, maakt Terraria gebruik van een systeem vergelijkbaar met dat van MMORPG, niet zozeer door te levellen maar door een betere uitrusting. Wanneer je de eerste grot van boven tot onderen hebt ontdekt en leeg gemijnd, kun je met je nieuw gesmede uitrusting de volgende grot gaan ontdekken. Waar de eerste grot een minimaal aantal tegenstanders kent die maar weinig schade weten aan te richten, word je in de tweede al snel overrompeld. De tegenstanders zijn aanzienlijk sterker en zijn enkel met betere uitrusting zijn te verslaan. Hiermee is voortgang duidelijk meetbaar en laat de verslavingsfactor zich zien: het willen verzamelen van dat ene stukje betere uitrusting is de motivatie om toch nog even door te spelen.
Nu heeft Minecraft ook groten om te verkennen en grondstoffen om te verzamelen. Maar Terraria zet tien stappen extra door allerlei verschillende elementen toe te voegen. Zo zijn er niet alleen verschillende omgevingen met een grote variatie aan monsters, maar ook eindbazen, speciale evenementen en een afsluitende dungeon. De eindbazen worden intere ant wanneer de grotten met vijandige inwoners geen uitdaging meer bieden. Zo is er de Eye of Cthulu, een reusachtig vliegend oog, en de Devourer of Worlds, een enorme worm die zich kan opsplitsen in meerdere kleinere wormen. De speciale evenementen zorgen voor nog meer afwi eling. Zo komt om de zo veel tijd de Blood Moon tevoorschijn, waardoor de wereld ineens bevolkt is met dubbel zoveel vijanden. Als ook dit geen zweet meer langs je voorhoofd laat glijden dan biedt Terraria de ultieme uitdaging: zijn laatste dungeon waar ook gelijk de meest waardevolle objecten en uitrusting voor je klaarliggen. Dat, of een snelle, pijnlijke dood.
Samen spelen blijkt lastig
Dan is er nog de kwestie van multiplayer. Een probleem waar veel indie-spellen mee kampen is het feit dat ze samen spelen met vrienden ondersteunen, maar het onnodig moeilijk maken om er daadwerkelijk gebruik van te kunnen maken. Ook Terraria biedt spelers de mogelijkheid om samen in een wereld het avontuur aan te gaan. Het feit dat alle objecten en uitrusting op het personage zelf worden opgeslagen maakt dit alleen maar fijner. Alleen is het systeem waarmee dit wordt gedaan alles behalve handig.
Terraria maakt gebruik van het principe ‘geef een IP-adres op en ga samen op pad'. Dit werkt echter niet zo simpel als geadverteerd. Vaak genoeg wil het spel geen verbinding maken met een IP-adres en word je gedwongen een apart programma te gebruiken om een dedicated server op te zetten en moet je je firewallinstellingen aanpa en. Wanneer een belangrijk aspect van het spel het samen kunnen spelen is moet er een optie zijn die spelers niet eerst door een brandende hoelahoep laat springen terwijl ze op de rug van een schildpad zitten. Ook al een avontuur op zich dus.
Dat Terraria de nadruk zo legt op avontuur en niet op bouwen ligt vast, mede omdat het in 2D is. Het is dan ook niet geschikt voor mensen die hun eigen versie van de Taj Mahal of Eiffeltoren willen bouwen, daar blijft Minecraft superieur in. Terraria bevat voor de echte avonturiers echter alles wat Minecraft al lang had moeten hebben: een uitgebreid crafting-systeem waarmee tientallen verschillende objecten te maken zijn, een grote variatie in omgevingen en tegenstanders, maar vooral nog het gevoel grote sprongen te maken in spelprogre ie.