Het verhaal wordt verteld in grappige stripboekpanelen en ook de rest van de game heeft een heerlijke tekenfilmstijl. Tembo lijkt zo te zijn weggelopen uit een aflevering van Dexter's Laboratory of Gravity Falls. Die stijl is gelijk het grootste pluspunt van de game. Tembo loopt en springt met vloeiende animaties en de vijanden rennen overtuigend van je weg. Kleine soldaten proberen je met een mes te steken, terwijl gigantische helikopters je bestoken met bommen. Het is jammer dat het verhaal niet veel voorstelt, want kleurige cutscenes in deze stijl waren meer dan welkom geweest.
Ook de gameplay is in principe prima in orde. Tembo heeft een aantal vaardigheden die het platformen een stuk makkelijker maken. Hij kan als een speer vooruit rennen en alles in zijn weg omver beuken, als een olifant in een porseleinkast. Of hij kan water uit zijn slurf spuiten om aankomende vuurballen te doven. Andere kunstjes zijn direct afgekeken van andere platformhelden. De olifant kan met een dubbelsprong eventjes in de lucht blijven zweven, zoals Rayman. En hij slingert met zijn slurf aan bepaalde punten en laat zich wegschieten in kanonnen zoals Donkey Kong dat kan.
Tembo the Hedgehog
We kiezen het woord 'prima' niet voor niks, want meer dan dat is het ook niet. Het is best aardig om de mi ies te voltooien, maar wat zich afspeelt op het scherm daagt nergens echt uit en verbaast ook nauwelijks. Vijanden zijn ontzettend standaard, met legersoldaten, tanks en wat grotere robots. Zo af en toe zet je je tanden in een eindbaas, maar ook die zijn niet bijster origineel. Een gigantische robot die op de achtergrond staat en met zijn grote handen af en toe op de grond slaat hebben we al duizend keer gezien. Deze eindbazen bieden nog wel enige uitdaging, totdat je hun patronen hebt geleerd en je ze met slim springwerk kunt verslaan.
En er zijn wel meer ideeën gejat van zijn collega's, zoals de collectibles. Alle levels zijn bezaaid met gele pinda's om te verzamelen. Als je er genoeg hebt verdien je een extra leven, precies zoals dat bij Sonic werkt. En dan zijn er nog mensen om te redden, verstopt op geheime plekken in het level, die ons wel erg doen denken aan de kooien in Rayman. Het jatwerk kan nog schaamtelozer: tijdens een mi ie in een pretpark moet Tembo door een soort levensgrote flipperkast manoeuvreren, met ronde bumpers die je wegkaatsen. Het is bijna een exacte kopie van de Casino Night Zone in Sonic 2, maar dan minder leuk. Er zijn namelijk geen fruitmachines om in te vallen of felle neonlampen die de boel opleuken. Mi chien is het een eerbetoon aan de egel of komt het doordat SEGA deze game uitgeeft, maar Tembo kan zich een vergelijking met Sonic niet veroorloven.
Uitgeslurft
Het enige nieuwe is dat elk level een bepaald aantal vijanden heeft en de game ook bijhoudt hoeveel je er hebt omgebracht. Om de zoveel levels wordt een barrière geplaatst waarvoor je eerst een bepaald aantal vijanden moet hebben uitgeschakeld om verder te mogen. Het probleem is dat die barrières wel erg streng zijn: je moet bijna elke soldaat in elke mi ie vinden om door te kunnen spelen. Daardoor word je verplicht om levels meerdere keren te doorlopen, voorzichtig op zoek naar elke vijand. Die speelwijze verpest wat er nou juist zo leuk is aan Tembo, het momentum dat je opbouwt met rennen, beuken en springen. Door sloom door elk level te speuren verdwijnt de snelheid, alsook het speelplezier, als sneeuw voor de zon.
Het feit dat je sommige levels moet herspelen verhelpt helaas niet dat de game veel te kort is. Binnen vijf uur hadden we het kwaadaardige robotleger vernietigd. Dan zou je nog kunnen proberen de levels op 100 procent te halen door alle vijanden en gegijzelde mensen te vinden, maar daar haal je als gezegd maar weinig plezier uit. 13 euro is dan net iets te duur voor zo'n korte, standaard platformer.
Tembo is nu verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4.