Om Tachyon Project af te schilderen als 'slechts' een kloon van Geometry Wars is sowieso een beetje kort door de bocht. Toegegeven, op het eerste gezicht verschillen ze weinig van elkaar. Je bent een schip in een vierkante map en je wordt bestookt door geometrische vormen. Elke vijand heeft zijn eigen gedragspatroon, wat de ene vijand gevaarlijker maakt dan de andere. De ronde mijn beweegt bijvoorbeeld niet, terwijl de roze pijl je op snelheid achtervolgt. Je hebt niets anders dan je kogels en een paar bommen – of andere speciale wapens – om je vege lijf te redden. De heerlijk strakke stijl van het briljante Geometry Wars is zo aardig goed overgenomen.
De tijd tikt weg
Tachyon Project voegt zijn eigen ingrediënten toe aan dat beproefde recept. De meest in het oog springende toevoeging is een nieuwe tijdmechaniek. Je hebt een bepaald aantal seconden om een mi ie te halen, en elke keer als je een vijand neerschiet krijg je er wat tijd bij. Maar word je geraakt door een vijand, dan moet je wat seconden inleveren.
De game werkt dus niet met levens; je tijd is je levensbalk. Het is een aardig idee, maar ‘t heeft zo zijn nadelen. Geraakt worden betekent niet gelijk het einde van je mi ie, maar slechts een kleine tijdstraf. Aangezien je over het algemeen genoeg vijanden om je heen hebt, kun je die tijd vaak makkelijk terugverdienen. Het zorgt ervoor dat je niet altijd op het puntje van je stoel zit als je probeert net tu en al die hordes vijanden te vliegen. En laat dat nou net hetgene zijn dat dit soort games zo leuk maakt.
Ook nieuw is de poging om een verhaaltje om het knallen heen te bouwen. Jij bent een zelfbewust computerprogramma, specifiek ontwikkeld om in te breken in de best beveiligde systemen ter wereld. Tijdens een belangrijke hack raak je het contact met je ontwikkelaars kwijt. De rest van de game ben je op zoek naar je 'ouders'.
Het verhaal heeft weinig om het lijf en is met slechts tien mi ies aan de hele korte kant. De verhalende levels bieden evenmin veel uitdaging, maar gelukkig zijn er nog een aantal lo e modi waar je je schietkunsten op los kunt laten. Zo kun je een oneindige stroom aan vijanden bevechten of zoveel mogelijk punten scoren in een bepaalde tijd. Dat alles natuurlijk om de hoogste scores op de leaderboards te behalen.
Verstoppertje spelen
Een andere toevoeging die helaas niet aanslaat is het gebruiken van stealth. Tijdens mi ies met een donkere achtergrond kunnen vijanden je niet zien zolang je niet schiet. Ze blijven dan op de plek afvliegen waar ze je voor het laatst hebben gezien, zodat daar een hele bende aan tegenstanders op een hoopje komen te liggen. Het idee is dat je ze in één klap uitschakelt met een bom.
Je moet echter niet te lang wachten, want er kunnen ook vijanden met een radar spawnen die jou toch op weten te sporen. Dit idee struikelt echter door wegens de wijze waarop multipliers werken. Zolang je vijanden afknalt gaat je multiplier omhoog, maar als je te lang niks raakt ben je hem ook zo weer kwijt. Het is dus helemaal niet slim om in de schaduw af te wachten, omdat je dan je kans op een hoge score verpest.
Veel tegenstanders zijn kopieën van vijanden uit Geometry Wars, maar het spel voegt een paar intere ante opponenten toe. Zo is er een grote vijand genaamd de Bull, die recht op naar je toe komt gehold. Het kost heel wat kogels om de stier te verslaan, maar hij raakt ook beschadigd als hij keihard tegen een muur aan knalt. Ook leuk zijn vijanden die muren van elektriciteit achter zich aan trekken terwijl zij over het veld vliegen. Ze beperken de ruimte die je hebt en geven een gevoel van claustrofobie. Dan zijn er nog vijanden die aan de muur blijven plakken en jou zo in hun vizier proberen te krijgen. Blijf je te lang stilstaan, dan lanceren ze zichzelf jouw kant op. ‘t Zijn allemaal vijanden waarbij een nieuwe tactiek nodig is om te overleven.
Schieten in de middenmoot
Het zijn dan ook niet de vijanden waar de schoen wringt bij Tachyon Project, en ook niet het aantal modi. Het is het gevoel dat de game nergens boven de middelmaat uitsteekt. De flow van de game voelt gewoon net niet goed: het speelt iets langzamer dan Geometry Wars, en daardoor iets stroever en minder uitdagend. Je vliegt er een beetje op je gemak doorheen, en als je een keer geraakt wordt is dat ook niet zo erg, je verliest alleen wat tijd. Op die manier ben je best snel klaar met de game. Ter illustratie: binnen een uur of vier hadden we alle trophies op onze naam staan.
De flow wordt ook verstoord door het onhandig spawnen van vijanden. Andere games zorgen ervoor dat opponenten net niet op je pad tevoorschijn komen, zodat je niet ineens op een oneerlijke manier wordt geraakt door een vijand die uit het niets verschijnt. Bij Tachyon Project krijg je die frustratie meermaals te verduren. Dan zijn er nog enkele bugs in de leaderboards, die soms niet werken of niet de juiste scores laten zien.
Tachyon Project is nergens echt slecht of onspeelbaar (het is soms zelfs best vermakelijk), maar is ook nergens echter beter in dan concurrenten in het genre, zoals Geometry Wars, Resogun of Super Stardust. Die games hebben de snelheid en moeilijkheidsgraad tot in de puntjes geperfectioneerd. Tachyon Project vliegt er maar wat achteraan.
Deze game is nu verkrijgbaar op PlayStation 4, en is daar ook op getest. Tachyon Project verscheen eerder ook op Xbox One en pc.