In tegenstelling tot veel ander balgames, bestuur je hier de bal zelf. Jij bent de bal en een bal die rolt. In Switchball kun je rollen over een dertigtal zwevende parkoersen vol met puzzels die alleen een bal op kan lo en. Deze parkoersen hangen in vijf verschillende werelden met een eigen thema. Hoewel hierbij alleen de achtergrond en de moeilijkheidsgraad wi elt, is het toch een welkome afwi eling. De ene keer rol je in een donkere grotwereld, terwijl je de andere keer weer boven de hete lava hangt. Elke wereld heeft zes parkoersen vol met puzzels die je op moet lo en om het einde te bereiken.
De naam Switchball slaat, hoe kan het ook anders, op het wi elen van ballen. Als bal kun je namelijk verra end veel verschillende dingen. Zo is er een standaardbal waarmee je kleine doosjes kunt verplaatsen. Er is een metalen bal waarmee je zwaardere voorwerpen kunt verplaatsen, maar als er een magneet in de buurt aanstaat ben je de klos. Er is ook nog een luchtige bal waarmee je goed hellingen op kunt rollen en met wat helium zweef je zo een stukje omhoog. Alleen heb je wel een ventilatortje nodig om je van de baan te gooien. Dan is er als laatst nog een Powerball die de fijne mogelijkheid heeft om upgrades te krijgen. Zo zul je kunnen springen, een boost naar voren krijgen en magnetisch kunnen worden.
Het klinkt mi chien ingewikkeld al die ballen, maar het valt erg mee in het spel zelf. Je krijgt altijd de bal, via speciale punten, die je nodig hebt voor de komende puzzels. Die puzzels worden steeds moeilijker, en soms snap je werkelijk de ballen van wat er moet gebeuren, maar meestal spreekt het allemaal erg voor zich. Het komt er altijd op neer dat je aan de andere kant moet zien te komen, maar hoe je dat doet verschilt keer op keer.
De puzzels zijn zeer verra end, en naast de bal is er nog een hoofdrol weggelegd voor de physics. Via hele realistische physics is er nagedacht wat voor soort puzzels je nou met een bal kunt doen. Het resultaat is verbluffend, want de puzzels zijn stuk voor stuk erg slim bedacht. Via magneten, ventilatoren, obstakels, knoppen (met of zonder timer) en het duwen van doosjes bereik je elke keer weer met een goed gevoel het einde. De eerste keer spelen van een parkoers ben je zo weer twintig minuten verder, maar als je medailles wil verdienen moet je het nogmaals spelen en het binnen de tijd proberen uit te spelen. Daarbij komen nog de geheime routes die je puzzels laten ontwijken, en je hebt met het complete pakket een aardige uitdaging voor je liggen. Helaas werkt de camera niet altijd mee, omdat deze altijd in de richting wil staan waar jij heen rolt. En dat is niet altijd even praktisch.
Naast de singleplayer is er zelfs nog een multiplayer variant met twee modes. In Race neem je het tegen elkaar op om met de snelste tijd bij de finish te komen, en in Cooperative moet je elkaar juist helpen. Voor deze modes zijn in totaal nog vier maps beschikbaar. Zowel de single- als multiplayer hebben de kans om in de toekomst uitgebreid te worden met extra content.