Niet alleen veel gamers, ook veel ontwikkelaars moeten een rondedansje hebben gedaan toen ze hoorden dat de PlayStation Vita twee pookjes zou hebben. Ook in Helsinki werd een fles opengetrokken. Want de mannen van ontwikkelaar Housemarque konden daardoor een van de beste games van PlayStation Network in volle glorie op zakformaat uitbrengen: de pookje hooter Super Stardust.
In Super Stardust Delta bestuur je met het ene pookje je ruimtescheepje over de ronde planeet, en met het andere pookje vuur je met je wapen. Simpeler kan het niet. Hoewel…? Simpel is mi chien niet het goede woord voor een spelletje waarbij de dodelijke kometen, ruimteschepen en monsters in zulke aantallen op je scherm verschijnen dat je ogen er pijn van gaan doen. En je handen ook trouwens, want het ontwijken van de complete chaos op je scherm kost een overdosis aan reactievermogen en vingervlugheid. Maar het is het allemaal waard, want Super Stardust Delta is een heerlijk spel dat je maar niet kunt neerleggen.
Permanente adrenalinerush
In 2007 beleefde de oorspronkelijk in 1996 gecreëerde game Super Stardust een ongekende wedergeboorte op de PlayStation 3. Met schitterende graphics en zeer uitdagende maar perfect gebalanceerde gameplay wist de pookje hooter vele gamers voor het scherm te kluisteren. De ene dodelijke planeet was nog moeilijker dan de andere. Met wapens die je steeds verder kunt upgraden schiet je je een weg langs de gigantische asteroïden en vileine vijanden. Het concept is absoluut ongeschikt voor mensen die even lekker rustig onderuitgezakt een spelletje willen spelen, want Super Stardust is een permanente adrenalinerush waarbij één moment van aandachtsverslapping een wi e dood kan betekenen.
De overzetting naar de PlayStation Portable in 2008 was logischerwijs geen onverdeeld succes, met als voornaamste reden dat de PSP simpelweg maar één pookje heeft. En dat is toch wat lullig voor een zogenaamde twin stick shooter. De Vita verhelpt dit mankement niet alleen, maar tovert ook nog eens graphics op je schermpje die bijna niet te onderscheiden zijn van die op de PS3.
Delta of Pure
Even voor de duidelijkheid: Super Stardust Delta kent precies hetzelfde principe als Super Stardust HD, maar is wel degelijk een andere, nieuwe game. Het begint er al mee dat je nu twee in plaats van drie wapens hebt, en eigenlijk is dat alleen al een flinke verbetering. Want nooit meer zul je op het moment suprême net even naar het verkeerde wapen switchen: het is nog slechts vuur of ijs. Ook zijn de tegenstanders en scenario’s net even wat anders dan bij de grote broer op de PS3. Zo zijn er bijvoorbeeld zwermen straaljagers toegevoegd, net als stationaire kanonnen en nog een aantal andere nieuwe vijanden. En de eindbazen op elk van de vijf planeten zijn terug. Ze zien er weer geweldig uit, zijn goed ontworpen en bieden de nodige uitdaging. Net als voor de hele game geldt: ze zijn absoluut pittig, maar nooit oneerlijk sterk.
Super Stardust Delta maakt gebruik van het touchscreen van de Vita, maar dit is gelukkig niet verplicht. Je kunt namelijk kiezen tu en de ‘Delta’- en ‘Pure’-modus. In het eerste geval kun je met een welgemikt tikje op het scherm een zwerm raketten afschieten, en met het rear pad creëer je een zwart gat op een door jou gewenste plek. Hoewel de game redelijk hectisch is, werken deze subtiele toevoeginkjes best aardig. Maar als je gewoon op de kla ieke manier wilt spelen, dan ga je voor ‘Pure’. In deze modus zijn de touch-opties uitgeschakeld en kun je in plaats daarvan een bom leggen met kruisje. Deze besturing is 100% gelijk aan die van de PlayStation 3-versie. Wij prefereren de ‘Pure’-besturing, maar in de keuze ben je helemaal vrij. En zo hoort het.
Minigames
Een net wat minder geslaagd element van Super Stardust Delta is de toevoeging van enkele minigames. Na het uitspelen van elke planeet krijg je de mogelijkheid om een speciaal voor de Vita ontworpen extra level te spelen. Zo moet je bijvoorbeeld een disc met de touch controls over het scherm bewegen terwijl je vijanden van één bepaalde kleur ontwijkt, of een ruimtebasis verdedigen door een soort first-person shooter te spelen. Sommige van deze spellen zijn best leuk, zoals het verslepen van de groene mineralen, maar lang zul je ze niet spelen. Het voelt allemaal iets te veel aan als een moetje. Gelukkig gaat het bij de minigames niet om een e entieel element van de game, maar om een onderdeel dat je net zo goed links kunt laten liggen.
Waar Super Stardust Delta echt om draait, is het steeds uitspelen van een nieuwe planeet, op een steeds hogere moeilijkheidsgraad, en met een steeds hogere score. En daarin excelleert dit draagbare pareltje als geen ander.