Men neme een aapje, een doorzichtig balletje en een beweegbaar speelveld. Deze simpele ingrediënten heeft Amusement Vision weten te combineren tot Super Monkey Ball. De game straalt één en al simpelheid uit, maar juist deze eenvoud is het sterkste punt.Wat dat betreft is Super Monkey Ball wel een typische Nintendo game. Geen 'stoere' looks, een enorme portie eenvoud, verslavende gameplay en toch een hoog niveau.

In SMB is het de bedoeling om een aapje in een balletje van een startpunt naar een eindstreep te brengen. Dit kun je doen door het speelveld heen en weer te bewegen zodat het balletje vanzelf begint te rollen. Ik hoor je al denken, 'wat is daar nou moeilijk aan?', dat dacht ik dus ook. Op het beginnerniveau is het allemaal nog wel te doen. Natuurlijk zijn er ook hier smalle balkjes waar je over heen dient te rollen, en ook daar val je wel eens vanaf.

Maar dan komen de advanced levels. Dit kost duidelijk meer tijd en nog veel meer frustraties. Hoogteverschillen, smalle platformpjes, bewegende platformpjes, springplanken, muren die het balletje terugstuiteren en nog veel meer hinderni en dienen genomen te worden. Hoe dan ook, je zal voorbij dat ene vervelende platformpje komen, ook al moet je het honderd keer proberen! Ondanks de frustraties is dit spel gewoon verslavend en geef je het niet op voordat alles en iedereen verslagen is.

Mocht dit gelukt zijn dan zijn er nog expert en master levels. De frustratie kan nu een hoog woedegehalte met vliegende GameCubes en controllers aannemen. Toch zul je steeds weer naar buiten lopen om je Cube te pakken en het nog een keer te proberen.

Maar er is meer! Veel meer zelfs. In de single player is het mogelijk om mini-games bij elkaar te sprokkelen. Het gaat om bowling, biljart en golf. Ook de remi's onder ons zullen zich kunnen vermaken met de mini-games, maar vooral de wat meer sociaal ingestelde mensen zullen veel plezier kunnen beleven met twee of meer spelers in deze, wederom verslavende en eenvoudige, spelletjes. Hetzelfde geldt voor de party games. Deze mode bevat ook weer drie verschillende gameplay mogelijkheden. Te weten: Monkey Fight, Monkey Race en Monkey Target.

Monkey Race is een soort van Mario Kart en had bijna een zelfstandige game kunnen zijn. Met de powerups en zes verschillende, goed ontworpen, parkoersen weet ook dit onderdeel menig gamer lang genoeg te boeien om een verkorte nachtrust te veroorzaken. Hetzelfde geldt voor de twee andere party games. In Monkey Fight is het de bedoeling om elkaar van een platformpje af te ro en met de hulp van bokshandschoenen. Het enige wat de speler doet is rondlopen en op de juiste momenten op A drukken om letterlijk toe te slaan. Mi chien nog wel het meest verslavend is Monkey Target. Als een soort ter land, ter zee en in de lucht (maar dan zonder Bert Kuizenga) rolt de aap van een grote schans af om aan het uiteinde weer omhoog gelanceerd te worden. Met een druk op de knop klapt de bal open en worden de twee helften de vleugels. Nog een druk op de A knop zorgt er voor dat de vleugels weer inklappen, opnieuw uitklappen is daarna niet meer mogelijk. Het is de bedoeling om op één van de drie platformpjes te landen die beklad zijn met cijfers. Het vlak met het hoogste cijfer is uiteraard het ultieme doel, maar hierop landen is makkelijker gezegd dan gedaan. Aangezien het aapje niet te pletter mag slaan moeten persé de vleugels weer ingeklapt zijn. Maar bij het neerkomen zal het balletje uiteraard doorrollen, eventueel van het platform af. Een lage snelheid is dus belangrijk. Dit bereik je door lang rond te vliegen zodat het aapje vanzelf hoogte en snelheid verliest. Dan is het toch nog een kwestie van geluk en goed uitmeten om het aapje op het juiste platform te krijgen.