SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech schudt de boel op als rpg
De SteamWorld-reeks is niet in een hokje te stoppen. Het ene deel is een bijzonder geslaagde graafsimulator gecombineerd met een Metroidvania, de andere game een tweedimensionale tactische shooter in de stijl van Xcom. Wat deze games met elkaar gemeen hebben zijn prettig kleurrijke graphics en de roestige, op stoom draaiende robots die in deze spellen de hoofdrol spelen.
De stereotype helden uit de gemiddelde role playing game zijn in SteamWorld Quest machines met een persoonlijkheid. Een naïeve ridder, een nerveuze magiër en de domme brute kracht verlaten de veiligheid van hun dorp om de wereld te redden. Het verhaal is in The Hand of Gilgamech niet bepaald origineel of verrassend.
Gevechten op stoom
De kracht van deze game zit hem namelijk in het gevechtssysteem. Niet de volgende twist of nieuwe locatie motiveert je om door te spelen, maar de nieuwe mogelijkheden tijdens de strijd met andere primitieve robots.
In SteamWorld Quest draaien de gevechten in beurten om het gebruik van ponskaarten. Alle acties die de robots kunnen uitvoeren staan hierop genoteerd. Een directe zwaardaanval, een pilaar van vlammen of het oproepen van een magisch schild gaan allemaal via dit systeem. Ieder personage mag in totaal acht kaarten met zich meenemen in het gevecht. Met drie robots komt dat neer op een stapel van 24 kaarten waarvan een deel aan het begin van iedere beurt willekeurig wordt klaargelegd.
De gevechten in SteamWorld Quest steken zo in elkaar dat het zonde is om er niet volop gebruik van te maken
-
Met deze beperkte selectie moet er vervolgens een reeks van actie opgezet worden. Niet iedere aanval kan meteen uitgevoerd worden. Sommigen vereisen genoeg stoomkracht. Dat is alleen voor elkaar te krijgen door genoeg gewone aanvallen uit te voeren die de druk op de ketel opvoeren. Met maar drie acties per beurt is het bijvoorbeeld eerst nodig om twee reguliere vuistaanvallen uit te voeren, waarna er genoeg stoom is opgespaard om met een derde kaart bij de hele groep wat schade te herstellen.
Veelzijdig kaartspel
Dit gevechtssysteem zorgt ervoor dat je met allerlei combinaties van kaarten de strijd kan winnen. De druk opbouwen is altijd van groot belang, waardoor het niet mogelijk is om alleen maar op de gewone aanvallen te leunen. Omdat de stapel kaarten die meegaat in het gevecht naar eigen inzicht kan worden aangepast, is het mogelijk om een personage alle stoompunten te laten maken, terwijl een ander personage met krachtige aanvallen en spreuken deze punten weer gebruikt.
Het arsenaal aan kaarten groeit met ieder nieuw hoofdstuk, waardoor er steeds nieuwe combinaties mogelijk worden. Sommige personages krijgen kleine bonussen wanneer ze na elkaar een specifieke actie uitvoeren, terwijl statuseffecten gecombineerd kunnen worden met destructieve gevolgen. Helemaal mooi zijn de speciale combo’s die alleen kunnen worden uitgevoerd als een personage de hele beurt inneemt. Met de unieke extra aanvalskaart die bovenop de maximale drie gespeeld wordt, kan net het verschil gemaakt worden.
De gevechten in SteamWorld Quest steken zo in elkaar dat het zonde is om er niet volop gebruik van te maken. Halverwege de ongeveer 14 uur durende game zijn er al combinaties waar de rest van het verhaal mee kan worden uitgespeeld, maar experimenteren en personages omwisselen maken dit spelonderdeel juist zo leuk. Op de normale moeilijkheidsgraad is SteamWorld Quest – op een enkele rare uitschieter tegen het einde na – helaas wat aan de makkelijke kant, waardoor puzzelen met decks en strategieën misschien niet altijd even noodzakelijk aanvoelt.
Beperkt buiten de kaarten
Zoveel als dat er mogelijk is in de gevechten, zo beperkt voelt de rest van het spel soms. De diversiteit aan vijanden is behoorlijk teleurstellend, waardoor je heel vaak tegen dezelfde automatons vecht, maar dan net in een ander kleurtje. De selectie aan kaarten is simpelweg groter dan de poel van vijanden.
Buiten de gevechten is SteamWorld Quest ook opvallend eentonig. Het spel bevat geen overkoepelende wereld met dorpjes en kerkers, maar bestaat uit een reeks van gangen met aan het begin steeds dezelfde winkel. Optionele missies ontbreken in de hoofdstukken, waardoor je tijdens het rondlopen eigenlijk alleen maar van het ene naar het andere gevecht aan het lopen bent. Het enige onderdeel wat ook maar een beetje in de buurt komt van wat afwisseling is de arena waarin het draait om gevechten met allerlei restricties.
De sleur komt er tegen het einde van het verhaal daarom wel een beetje in. In het gevechtssysteem zijn genoeg creatieve mogelijkheden, maar alles daarbuiten voelt verrassend oppervlakkig. De extreem simpele puzzels of de schatkisten die in sommige gangetjes liggen veranderen daar weinig aan. Het is daarom wel zo prettig dat het nooit echt noodzakelijk voelt om voor wat ervaringspunten te grinden. Simpelweg de levels een keer doorlopen is genoeg om een constant voortgang te blijven boeken.
SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech is vanaf 25 april voor 24,99 euro verkrijgbaar op de eShop van de Nintendo Switch.
Laatste reviews op Gamer.nl:
Conclusie
Met ijzersterke kaartgevechten weet SteamWorld Quest: Hand of Gilgamech vooral te overtuigen. De andere belangrijke onderdelen van een goede role playing game voelen een beetje ondergeschikt. De levels steken namelijk bijna allemaal hetzelfde in elkaar en het gebrek aan variatie in vijanden is een beetje teleurstellend. De enorme keuze aan speelkaarten zorgt er echter voor dat er tal van creatieve mogelijkheden zijn om ieder gevecht aan te gaan. Experimenteren met de selectie is daarom een must.Plus- minpunten
Ziet er schitterend uit
ijzersterke kaartgevechten
Voorspelbaar verhaal
buiten de gevechten om wat saai
gebrek aan variatie in vijanden
Hoe vond je dit artikel?
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord
Reacties
Aanbevolen voor jou
Altijd als eerste op de hoogte?
Join ons op Discord