Eigenlijk kun je de singleplayer en multiplayer in StarCraft 2 apart van elkaar zien. Ze lijken op elkaar, maar in e entie werkt het totaal anders. In de campaign word je bijvoorbeeld op een rustig tempo met het spel bekendgemaakt en blijft het spel toegankelijk voor iedereen. De multiplayer is een idioot snel strategiespelletje dat alleen geschikt lijkt voor de hardcore spelers. Dat weet ontwikkelaar Blizzard ook en met Heart of the Swarm heeft het geprobeerd om dat wat te balanceren. Een begin is gemaakt, maar StarCraft blijft gewoon StarCraft en is nu eenmaal lastig online.
Toegespitste singleplayer
De singleplayer gaat in ieder geval verder waar Wings of Liberty is geëindigd. De vrouwelijke hoofdpersoon, Kerrigan, is bevrijd van de Zerg door haar liefje Raynor en is weer soort van menselijk geworden. Dat duurt uiteraard niet heel lang en daarom speel je dit keer niet met de Terran, maar met de monsterlijke Zerg. Blizzard had er voor kunnen kiezen om de singleplayer uit Wings of Liberty nagenoeg te kopiëren, maar heeft in plaats daarvan alles rondom de Zerg gebouwd.
De mi ies zijn ontzettend gevarieerd en je zult nooit twee keer dezelfde opdracht achter elkaar krijgen. Er zijn uiteraard de bekende levels waarin je een basis moet opbouwen en de vijand moet verslaan, maar eigenlijk is het nooit zo simpel. Zo heb je een mi ie waarbij je met een Zerg-wormpje een Proto -schip moet infiltreren. Uiteindelijk komt het op een groot gevecht neer, maar daarvoor moet je eerst met je wormpje verschillende tegenstanders besmetten en overnemen. Zo evolueert je beestje en kun je uiteindelijk een leger vormen. Zulke mi ies houden het leuk en pa en bovendien perfect bij de Zerg.
Ook de mi ies waarbij je alleen met Kerrigan speelt, hebben een heel eigen gezicht. De speciale krachten van Kerrigan zijn uniek en worden ook steeds verder uitgebreid, naarmate je sterker wordt. Vaak eindigen haar opdrachten in een confrontatie met een enorme eindbaas, waarbij je aanvallen moet ontwijken en de juiste krachten moet zien te vinden. Tijdens deze levels lijkt het opeens veel meer op Diablo dan StarCraft, wat alleen maar goed is voor de variatie. De singleplayer verveelt dan ook op geen enkel moment en duurt precies lang genoeg.
Ook buiten de gewone mi ies om weet HotS te boeien. De Zerg hebben in de campagne een evolutiesysteem. Dit uit zich grofweg in twee paden. De eerste laat je eenheden iedere keer op een enkel vlak verbeteren. Je krijgt per eenheid drie opties, bijvoorbeeld om de aanval nelheid, kracht of verdediging op te hogen. Je kunt altijd kosteloos hier tu en wi elen, maar je mag er slechts één kiezen. Het tweede systeem laat je eenheden letterlijk evolueren tot een beter monster. Tijdens speciale mi ies mag je alvast even stoeien met de twee opties, om te bepalen welke je het fijnste vindt. Deze evoluties zijn namelijk wel permanent. Het geeft eenheden volledig nieuwe krachten en mogelijkheden die daarvoor niet beschikbaar waren, zoals een giftaanval of vleugels die je lange afstanden laat overbruggen. Het evolutiesysteem zorgt ervoor dat je lekker kunt experimenteren in de singleplayer. Dit maakt het niet per se een herhaling van zetten als je de singleplayer nog een keer speelt.
Deze houdbaarheid is fijn, want het verhaal weet de singleplayer niet altijd te dragen. De relatie tu en Raynor en Kerrigan wordt bijvoorbeeld overdreven zoetsappig en truttig in beeld gebracht, terwijl het twee personen zijn die door de oorlog gehard zijn. Het contrast is te groot en daardoor voelt het soms als een karikatuur aan. Verder wil HotS soms te grappig zijn en dat resulteert in flauwe dialogen en mislukte personages. Gelukkig is de rode draad gewoon goed te volgen en wil je via toffe cinematics zien hoe het afloopt. Echt grote kritiek is dit niet, al is de singleplayer wel gewoonweg te simpel. Voor hardcore spelers is het zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad nog veel te makkelijk, maar gelukkig kunnen zij verder met de multiplayer.
Toegankelijkere multiplayer
Dat is uiteindelijk toch waar veel mensen StarCraft 2 voor kopen. Ten eerste is de multiplayer eindelijk wat toegankelijker geworden voor de doorsnee speler. Er is een training toegevoegd waarmee je de basisbeginselen van StarCraft 2 leert. Het tempo wordt per trainingsmi ie opgevoerd, zodat je uiteindelijk goed kunt meekomen op het laagste niveau. Omdat het instapniveau van de multiplayer normaliter vrij hoog is, is dit een welkome toevoeging om meer spelers bekend te maken met mi chien wel de sterkste kant van StarCraft 2. Ook de onlangs toegevoegde Unranked-optie, waarbij je kunt spelen zonder dat het effect heeft op je statistieken, helpt daarbij.
De belangrijkste veranderingen zijn echter de nieuwe eenheden, zeven in totaal. Afhankelijk van je niveau kun je dit als enorm ingrijpend of als gewoon een leuke toevoeging ervaren. Het zorgt er in ieder geval voor dat het binnen de ra en wat meer in balans is. We hebben het dan niet nog niet eens over de balans tu en de ra en. De nieuwe eenheden van de Terran zorgen bijvoorbeeld voor betere verdedigingsmogelijkheden, zodat de Zerg minder makkelijk een basis kunnen rushen. De lopende mijnen van de Terran zetten een basis meer op 'slot,' terwijl de Hellbats voor aanvallen van dichtbij wat meer mogelijkheden bieden. Bij de Proto is het vooral op aanvalsgebied wat verbeterd, dankzij drie nieuwe ondersteunende eenheden. En de Zerg hebben met de nieuwe Viper een eenheid waarmee ze het slagveld uit elkaar kunnen trekken.
Wat de nieuwe combinaties zijn, hoe alles precies ingezet gaat worden en wat er wel en niet goed is, moet allemaal nog duidelijk worden. Hierover zal nog eindeloos worden gediscu ieerd, maar wij durven wel alvast te zeggen dat de nieuwe eenheden de balans in ieder geval niet op een negatieve manier beïnvloeden. Tijdens onze potjes voelde het altijd eerlijk aan en ging het meer om vaardigheid dan het goede ras. HotS zorgt simpelweg voor meer mogelijkheden, nieuwe strategieën en bijkans zelfs een betere balans. De 26 nieuwe maps zijn altijd even wennen, maar zorgen weer voor een fris gevoel en geven extra reden om deze uitbreiding op te pakken.
HotS is dus zeker het geld waard, ook al is het vrij prijzig voor een uitbreiding. Het is ook jammer dat Blizzard de verhaallijn over drie verschillende delen wil uitsmeren en ons wederom achterlaat met een cliffhanger, maar deze uitbreiding voegt genoeg toe om dat door de vingers te zien. De grote updates zijn al genoeg reden om StarCraft 2 aan te vullen met deze titel. De relatief kleine aanpa ingen zoals het achievement-systeem, een duidelijkere interface, verbeterde AI en grafische updates, maken het geheel compleet en zorgen in onze ogen voor een betere game. Bovendien is het spel nu voor een grotere groep intere ant geworden, zonder dat het storend is voor de hardcore spelers.