Nou had men kunnen proberen om van Star Fox Command voor de Nintendo DS weer een kla ieke rail-shooter te maken. Je loopt daarmee minder risico doordat je niet weer allerlei nieuwe dingen gaat uitproberen. De fans zouden er ongetwijfeld tevreden mee geweest zijn. Nintendo wilde daar echter niet aan, en daardoor is deze nieuwe Star Fox-game toch net weer even iets anders dan we gewend zijn.

De ‘Command’ in de titel van de game slaat op een tactische kaart die je voor iedere mi ie in de game moet gebruiken. Voor iedere mi ie heb je een aantal beurten tot je beschikking en gedurende iedere beurt zul je al je vechterspiloten voor een beperkte afstand over de kaart verplaatsen. Dit doe je door simpelweg koerslijnen te trekken via het touchscreen. Als één van je piloten in de buurt komt van vijandige eenheden, of wanneer vijanden zich langs jouw koerslijn bewegen, zul je in een direct gevecht komen. Het zal vaak voor komen dat je in meerdere gevechten tegelijk terecht komt. Je werkt alle schermutselingen dan in een door jou te bepalen volgorde af.

Het tactische deel van Star Fox Command

In iedere mi ie is het de bedoeling om een bepaald aantal vijandige kernen te verzamelen. Deze verkrijg je door alle vijandige eenheden en moederschepen op de kaart aan te vallen. In ieder gevecht dien je vervolgens een bepaalde soort vijand te verslaan. Voor iedere verslagen vijand krijg je dan een kern. Uiteindelijk komt iedere mi ie dus op hetzelfde neer: val alle vijandige eenheden en moederschepen op de kaart aan en verzamel binnen die gevechten alle kernen. Dit is toch jammer, wat meer afwi eling in de mi iedoelen had zeker geen kwaad gekunt.

Gelukkig is het wel zo dat iedere piloot in je crew anders bestuurt en specifieke sterke en zwakke kanten heeft. Daardoor zul je met iedere piloot toch net even weer iets anders spelen dan de ander. Je begint de game met Fox McCloud, de meest uitgebalanceerde piloot, maar gedurende het verhaal zullen meer piloten zich bij je aansluiten. Dit gaat zelfs buiten het vaste team wat we van vorige Star Fox-games kennen. Zonder al te veel te verklappen moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat sommige van deze nieuwe karakters nogal opgeplakt aanvoelen en niet zo lekker in het geheel pa en. Toch is met alle piloten prima te spelen en dat is uiteindelijk het belangrijkste.

Een aspect wat ik in de context van het verkrijgen van piloten niet ongenoemd wil laten, is het non-lineaire verhaal. In eerste instantie zul je een vast pad door het verhaal afleggen waarbij je een deel van alle beschikbare mi ies en piloten tegenkomt. Als je dit, overigens vrij korte, verhaal afgesloten hebt, dan kun je daarna in de singleplayer verschillende keuzes maken. Dit heeft een grote invloed op de verhaallijn en zoals gezegd ook de mi ies en piloten die er in voor zullen komen. Iedere verhaallijn op zichzelf is aan de korte kant, maar je zult de game toch meerdere keren moeten doorlopen om alles te zien. Deze structuur is vergelijkbaar met Dead Rising en werkt best verslavend.

Dan is het toch jammer dat de verhaallijnen op zichzelf niet echt geweldig zijn. Ze zijn behoorlijk corny en vooral in de verschillende eindes zitten een aantal redelijk vergezochte en ongeloofwaardige gebeurteni en. De Star Fox-franchise heeft nooit bekend gestaan om een intere ante verhaallijn, maar deze game legt er meer dan ooit de nadruk op. De vele cheesy en soms volslagen misplaatste one-liners, vallen daardoor alleen maar meer op. Als een vijand je bedreigt met woorden als "Panther will make you get late for your hot date!" dan weet je dat er iets niet helemaal goed zit. Ze hadden er in dit geval dus wel wat meer tijd in mogen steken en de plot en script beter uit moeten werken.

Wat ook niet helpt zijn de namaak voice overs. Mensen die bijvoorbeeld Animal Cro ing gespeeld hebben, weten waar ik het over heb. In plaats van stemacteurs te gebruiken, creëert men digitaal gebrabbel. In games als Animal Cro ing hoort het bij de charme en past het in de context, maar in Star Fox Command is het eerder storend. Vooral Fox McCloud klinkt akelig en is nog het meest te vergelijken met wetenschapper Stephen Hawking. Je wordt tijdens mi ies constant belaagd met deze stemmetjes. Aangezien ze vrijwel altijd hetzelfde te vertellen hebben, werkt dit eerder op je zenuwen. Dan hadden we toch liever echte voice overs of gewoon helemaal geen stemgeluid gehad.

Hoe het ook zij, op de gameplay is verder niet zoveel aan te merken. De mi ies komen weliswaar allemaal op hetzelfde neer, maar ze spelen wel lekker weg. Bovendien kent het spel behoorlijk uiteenlopende omgevingen en een verscheidenheid aan vijanden die allemaal anders benaderd moeten worden. Om de zoveel tijd moet je een eindbaas verslaan, die al helemaal een eigen benadering vereist. Verderop in de game zal de Great Fox, je hoofdschip, belaagd worden door grote kruisraketten. Deze moet je met je piloten zien te onderscheppen door in speciale sequenties de slipstream van de raket te blijven volgen en vervolgens neer te halen. Moederschepen worden ook op een afwijkende manier vernietigd. Daarvoor zul je het schip al rondtollend binnen moeten vliegen via een vooraf bepaalde route. Allemaal een prettige afleiding van de mi ies in hun geheel.

Het is alleen zo vreemd dat de moeilijkheidsgraad zo inconsistent is. Sommige gevechten kunnen in een paar seconden al afgelopen zijn, terwijl andere gevechten in dezelfde mi ie, of zelfs mi ies er voor, een stuk moeilijker zijn. Ditzelfde geldt ook voor de eindbazen en het onderscheppen van de kruisraketten. Er zit geen duidelijke moeilijkheidscurve in. De mi ies zelf variëren ook heel erg in moeilijkheid en soms is de laatste mi ie in een verhaallijn gewoon simpeler dan de allereerste die je ondernomen hebt. Mi chien wordt dit veroorzaakt door de enigszins non-lineaire aard van de game, maar fijn is het in ieder geval niet. Het geeft je als speler een vreemd gevoel van progre ie.

Eveneens een wat vreemd gevoel krijg je bij de touchscreen-controls van de game. Je bestuurt alles via je stylus. Door met de stylus over het touchscreen te slepen, beweeg je het vliegtuig. Dit werkt bijzonder intuïtief en er is weinig op aan te merken. Hoewel het niet meteen te testen is, lijkt het mij een prettigere manier van bedienen dan met de D-pad. Het komt namelijk meer in de buurt van een analoge bediening. Je kunt via het touchscreen ook boosten, afremmen en rondtollen. Het boosten en afremmen wordt geactiveerd door te dubbeltikken bovenaan of onderaan het touchscreen en het rondtollen activeer je door een cirkel met je stylus te trekken. Dit werkt wel redelijk, maar ook niet meer dan dat. Je krijgt snel het gevoel dat deze functies met knoppen toch beter hadden gewerkt omdat je er dan meer directe controle over hebt. Nu via het touchscreen wil je nog wel eens per ongeluk een boost activeren, of reageert de rondtol-beweging even niet goed. Het verpest de game niet, maar het had beter gekund.

Beide schermen worden dan wel weer precies goed gebruikt. Zoals veel games op de Nintendo DS, wordt op het onderste scherm een radarscherm weergegeven tijdens gevechten. Voor deze game is dat een ideale functie, omdat je vrij rondvliegt en dan graag snel je vijanden wilt spotten. Je had de radar eventueel ook op het bovenste scherm kunnen plaatsen, maar dan zou het de actie nogal in de weg zitten en verlies je veel detail. Bovendien is het mogelijkheid om op het onderste scherm plaatsen aan te geven waar je bommen wilt werpen. Deze bommen verzamel je tijdens de gevechten en je kunt er in één keer een complete groep vijanden mee uitschakelen. Kortom, de radarweergave is in Star Fox Command een prettige toevoeging.  

Als je alles in de singleplayer vrijgespeeld hebt, dan kun je jezelf op de multiplayer gaan storten. Het ziet er alleen naar uit dat je hiervoor wel op mensen in je directe omgeving moet kunnen bouwen. Er zit wel een online-multiplayer optie in de game verwerkt, maar tijdens de verschillende keren dat ik tegenstanders zocht, werden er weinig tot geen spelers gevonden. Een online-potje zat er dus niet in en dat is best jammer. Je zit dan namelijk met een optie in de game die je waarschijnlijk niet tot nauwelijks zult gebruiken. Dat was bij games als Mario Kart DS toch wel anders.