Het kan soms een zware beproeving zijn wanneer je er achter komt dat die warme herinneringen eigenlijk helemaal niet meer zo mooi zijn. Gelukkig hoeven we nergens voor te vrezen, want de remasters van de drie Spyro-titels zijn vandaag de dag net zo leuk als de originele trilogie waarmee ontwikkelaar Insomniac Games ooit furore maakte.
Precies twintig jaar geleden sprong het nog onbekende Insomniac Games in het oog met Spyro the Dragon. De jonge ontwikkelaar had nog het een en ander te bewijzen na het geprezen, maar commercieel geflopte Disruptor. Kijkend naar het succes van Super Mario 64 en het gemis van een herkenbare PlayStation-mascotte, kwam het team tot de conclusie dat het een gezinsvriendelijke platformer moest ontwikkelen voor het steeds groter wordende minderjarige doelgroep van PlayStation.
De onofficiële PlayStation-mascotte
In minder dan twee jaar na Disruptor zag Spyro the Dragon het levenslicht. Hierna volgden nog twee geweldige vervolgen, waarna Insomniac besloot gedag te zeggen tegen deze onofficiële PlayStation-mascotte. Helaas was Spyro daarna nooit meer hetzelfde. De ene middelmatige game volgde de andere op, met als dieptepunt Spyro: Shadow Legacy.
Fans kunnen hun geluk vast niet op wanneer ze er achter komen hoe goed de originele trilogie zelfs in het huidige gaming landschap standhoudt. Waar de remaster van de Crash Bandicoot-trilogie vooral qua besturing enigszins verouderd aanvoelt, lijkt de Spyro-trilogie vandaag de dag zelfs beter tot z’n recht te komen. De games lenen zich namelijk uitstekend om met hedendaagse controllers gespeeld te worden en Spyro laat zich nog nauwkeuriger besturen dan twintig jaar geleden.
Hoewel Super Mario 64 twee jaar eerder verscheen, mi en de Spyro-games toch net de fine es waarmee eerstgenoemde eeuwige roem geniet
De vergelijking met Crash is in die zin mi chien niet helemaal eerlijk. De Crash Bandicoot-games zijn in feite 2d-platformers in een 3d-spelwereld, terwijl de Spyro-games volwaardige 3d-platformers zijn. Dit houdt onder andere in dat, zoals in vrijwel elke hedendaagse 3d-wereld, de camera in de pa ieve stand staat en je dus de camera zelf moet roteren. Voor een kla ieke Spyro-ervaring is er zelfs de mogelijkheid om de camera in de actieve stand te zetten, waarbij de camera net als in de originele trilogie Spyro automatisch roteert. Alsof dat niet genoeg is kun je zelfs schakelen tu en de vernieuwde en de originele soundtrack. Toch is het aan te raden om de games met de geremixte soundtrack te doorlopen. De dynamische muziek en geüpdatete geluidseffecten klinken geweldig.
De mogelijkheid om te schakelen tu en de kla ieke en vernieuwde grafische stijl, had het geheel compleet gemaakt. Want wanneer we de huidige trilogie naast het origineel leggen, zien we een wereld van verschil. Dankzij het felle kleurgebruik zijn de weelderige omgevingen oogstrelend. Omgevingen die dankzij de vernieuwde personagemodellen alleen maar kleurrijker worden. Zo zijn de personagemodellen van alle draken in het eerste deel uniek, waardoor de personages veel natuurlijker overkomen dan voorheen. Of neem het speelbare personage Sheila bijvoorbeeld, die in Spyro: Year of the Dragon in haar herziene staat veel geloofwaardiger overkomt. De grafische stijl, in combinatie met de grappige animaties, maken dat de games ons wederom doen denken aan de remasters van de Crash Bandicoot-trilogie, die op dit gebied net zo goed weet te imponeren.
Minder uitdagend
De comeback van Spyro is echter niet vrij van tekortkomingen. Want hoe blij we ook zijn dat Spyro weer in topvorm is, wordt het nu pas echt duidelijk hoe laagdrempelig de games eigenlijk zijn. Hoewel Super Mario 64 twee jaar eerder verscheen, mi en de Spyro-games toch net de fine es waarmee eerstgenoemde eeuwige roem geniet. Ook latere games in het platformgenre hebben de lat steeds hoger gelegd. Vooral Spyro the Dragon moet het op dit vlak ontgelden. Nergens wordt de gameplay echt uitdagend en de mi iestructuur is in elk level doorgaans hetzelfde. In Spyro 2: Ripto’s Rage! probeerde Insomniac vooral door middel van power-ups en een aantal nieuwe gameplaymechanieken afwi eling te bieden.
In Spyro: Year of the Dragon kunnen we zelfs met nieuwe personages aan de slag en krijgen we nog meer minigames voor onze kiezen, met als hoogtepunt het skateboard-level, maar in grote lijnen doen we in elke game praktisch hetzelfde. We reizen af naar diverse gebieden waar we levels voltooien om steeds een stapje dichter bij de eindbaas te komen. Ondanks dat is het indrukwekkend dat Toys for Bob het voor elkaar heeft gekregen om de trilogie bijna twintig jaar na dato vooral grafisch en qua besturing naar een hoger niveau te tillen.
De prestaties van de ontwikkelaar getuigen van respect voor de nalatenschap van Insomniac Games en de drang om Spyro’s status als game-icoon in ere te herstellen. Die ontdekkingsreis naar het verleden van het heldhaftige draakje lijkt zich wat dat betreft dubbel en dwars te hebben uitbetaald. Het resultaat is een drietal geweldige remasters. Hopelijk is dit het startschot van meer mooie avonturen met onze favoriete paarse vuurspuwer.
Spyro Reignited Trilogy is nu beschikbaar voor PlayStation 4 en Xbox One. Voor deze recensie is de game getest op een PlayStaton 4 Slim.
Laatste reviews: