Split/Second is geen doorsnee racegame. Als Burnout en de film Death Race een liefdesbaby zouden krijgen, zou het Split/Second zijn. Luid, explosief en alles behalve kinderachtig. In de game neem je deel aan de fictieve realityshow Split/Second, waarin je in twaalf afleveringen instortende benzinestations, crashende jumbojets en agre ieve tegenstanders ontwijkt, die je allen het liefst de vangrail in beuken.
De game is simpel van opzet. Er zijn 72 evenementen, die verdeeld zijn over een handjevol gameplaymodi. De tijdritten, circuitraces en eliminatieraces spreken voor zich, maar wat de game onderscheidt zijn Survival en Air Attack. Bij eerstgenoemde modus is het de bedoeling om grote trucks in te halen om extra tijd en punten te verzamelen. De twist is echter dat de truck blauwe en rode vaten uitwerpt. De blauwe vaten zorgen ervoor dat je tijd verliest, terwijl de rode vaten ontploffen en het einde kunnen betekenen van je glimmende bolide. Air Attack is zonder twijfel de meest intere ante modus van Split/Second. Hierbij word je achtervolgd door een helikopter die je vanuit de lucht bestookt met raketten. Naarmate je vordert op het parkoers wordt het steeds moeilijker om te navigeren door de cocktail van explosies, vuur en rook. Voeg daarbij de opzwepende soundtrack die rechtstreeks uit een Hollywood-productie lijkt te zijn gehaald en je hebt het idee dat je bent beland in een film van Michael Bay.
Power Play
Tijdens het racen heb je gelukkig niet alleen de beschikking over je gas- en rempedaal om het je opponenten moeilijk te maken. Split/Second draait namelijk vooral om de Power Play-meter, die gevuld wordt door aan de bumper van tegenstanders te hangen of te driften in bochten. Elke baan is bezaaid met vaste punten - Power Plays - die tot ontploffing kunnen worden gebracht met behulp van een druk op de knop. Door je Power Play goed te timen kun je ervoor zorgen dat tegenstanders worden verpletterd door bezwijkende verkeerstorens of vallende hijskranen. Daarnaast zijn er Power Plays die het verloop van een parkoers kunnen veranderen - zoals een parkeergarage of brug die instort - en kun je voor korte tijd afkortingen beschikbaar maken. Ook vliegen er diverse helikopters rond het parkoers, die je de opdracht kunt geven om een explosief vat te laten vallen. Dit alles voegt een tactisch element toe aan de races en het goed inzetten van Power Plays is van groot belang om de pittige Elite-races aan het einde van elke aflevering te winnen.
Helaas is Split/Second geen topper in het genre. Allereerst is de intelligentie van je tegenstanders zo geprogrammeerd, dat je constant de hete adem van je opponenten in je nek voelt. Dit zorgt in theorie voor meer uitdaging, maar in de praktijk komt het behalen van een podiumplek vrijwel altijd aan op tienden of honderdsten van seconden, zelfs wanneer je perfecte rondes rijdt. Je kunt minutenlang de leiding hebben om vervolgens door een stuurfout of Power Play van een opponent alsnog als laatste te eindigen. Het is makkelijk om aan de leiding te komen, maar in de latere afleveringen is geluk boven vaardigheid nodig om deze te behouden.
Hoewel het bochtenwerk in Split/Second op de consoles goed aanvoelt, heeft de PC-versie last van stugge besturing, zelfs bij het gebruik van een controller. Het punt waarop de versies niet van elkaar verschillen is hoe wordt geregistreerd of je auto ergens tegenop botst. De parkoersen zijn duidelijk afgebakend met vangrails en andere objecten, maar de snelheid waarmee je hier tegenop botst en crasht, dan wel door kan rijden, varieert. Het maakt dat Split/Second meer frustreert dan nodig, en geen racegame is om uren achter elkaar te spelen.
Indrukwekkend
Desondanks zijn er momenten dat Split/Second indruk wekt. Met een groot scherm, een degelijke speakerset en een bak popcorn is het genieten geblazen. De brullende bolides, ontploffingen en het rondvliegende puin zijn prachtig in beeld gebracht en zelfs met veel chaos en rook draait de game erg vloeiend. Tevens zorgt het lage camerastandpunt voor een goed gevoel van snelheid. De parkoersen zijn visueel afwi elend, maar de plaatsing van de Power Plays verschilt nooit, waardoor het verloop van de races na verloop van tijd voorspelbaar wordt. Van echte diepgang is bij Split/Second geen sprake, ook omdat het realityshow-thema nauwelijks geïmplementeerd is. De tu enfilmpjes voor en na elke aflevering zijn kort en ook een jolige presentator zoals Lance Boyle in Mega Race, ontbreekt. In ieder geval bevat de game zowel lokale als online multiplayermodi, zodat je niet alleen tegen de computergestuurde tegenstanders hoeft te rijden. Het vermorzelen van vrienden geeft natuurlijk ook een veel voldaner gevoel.
Split/Second is audiovisueel verbluffend en geeft je het gevoel in een actiefilm te zijn beland, maar stelt toch enigszins teleur. Survival en Air Attack zijn erg uitdagend, maar de soms oneerlijke tegenstanders zorgen ervoor dat uitdaging plaats maakt voor frustratie. Power Plays kunnen het spelverloop drastisch veranderen, maar zijn op een gegeven moment niets meer dan een gimmick in een verder redelijke arcaderacer. Split/Second is vermakelijk, maar alleen in korte speelse ies.
