Het zit Sonic de laatste tijd niet mee. Na een succesvolle start in de videogamewereld is de blauwe egel in het slop geraakt. De laatste tijd zijn er namelijk vooral matige Sonic-titels uitgekomen waarin bijna geen spoortje van de originele Sonic-gameplay te vinden was. Sega heeft zijn heil al bij Nintendo gezocht om Sonic met Mario en kornuiten te laten samen werken, maar laat Sonic toch niet helemaal los. Zo is er nu Sonic Rivals 2 voor de PlayStation Portable.
In Sonic Rivals 2 grijpt Sega gelukkig wel weer terug op de oude gameplay. 2D-werelden met hoge snelheid, want dat willen de fans. U vraagt, wij draaien, moet Sega gedacht hebben, maar niet zonder een flinke twist. In het spel nemen namelijk steeds twee personages het tegen elkaar op in een race. Wie het eerst bij het einde komt wint en hoe je daar komt bepaal je zelf.
Zoals verwacht gaan de verschillende personages op redelijk hoge snelheid door de parkoersen heen, die vol met ringen, loopings en springmogelijkheden zitten. Je kunt vaak flink hoog in de levels geraken, maar hoe ver je ook naar beneden valt, er is altijd een weg om bij het einde te komen. Door de levels heen zijn power-ups verspreid om je tegenstander het leven zuur te maken en ieder personage heeft een speciale move die maar eens in de zoveel tijd geactiveerd kan worden. Zo kan Sonic bijvoorbeeld plots heel snel rennen en kan Tails een stukje vliegen.
Je zult overigens wel echt op je aantal ringen moeten letten, want een mep van je tegenstander als je teller op nul staat betekent einde oefening. Dit brengt een zekere spanning in de races met zich mee. In de singleplayer zijn de races aardig, maar voor het echte plezier zul je toch een menselijke tegenstander moeten vinden. De AI in de singleplayer is redelijk twijfelachtig, omdat hij bij een verre achterstand je plots weer heel snel bijbeent. Loop jij echter ver achter, dan kun je het wel vergeten. Hierdoor is Sonic Rivals 2 een vrij moeilijke game.
Maar helaas, het blijft niet bij de races. Het spel brengt afwi eling in de vorm van de Knock Out-mode, wat nog het best te typeren valt als een erg matige vorm van Super Smash Bros. Deze keer heb je echter erg snelle personages die maar één aanval kunnen doen. Mep je een paar keer de ringen uit het lijf van je tegenstander, dan heb je de overwinning al snel te pakken. Aardige afwi eling? Nee. Onnodig en vervelend.
Alle verschillende levels worden in de singleplayer aan elkaar geregen door een verschrikkelijk verhaal. Dr. Eggman heeft weer eens wat slechts gedaan en dat wil iedereen stoppen. Het punt is echter dat alle helden stuk voor stuk Eggman willen verslaan, en dan gaan ze met elkaar racen om als eerste op de plek van bestemming te komen. Zo nu en dan race je ook tegen de bad-guys, maar verschil in gameplay is er niet.