Nintendo besloot ooit dat hun grote mascotte Mario een alleskunner was. Mario kan voetballen, tenni en, papier vouwen, feestjes organiseren en de hele reutemeteut. Zoiets wilde SEGA eigenlijk ook wel met hun eigen blauwe egel, Sonic. En dus gaat de stekelige snelheidsduivel binnenkort ook op tennisles, liep hij met samen Mario de marathon en besloot hij te gaan skaten. In dat laatste was hij in het begin nog niet zo goed, maar het lukt hem al stukken beter.

Sonic Riders: Zero Gravity is het vervolg op het niet zo goed ontvangen racespelletje Sonic Riders. Dat maakte ontwikkelaar Sonic Team echter niet uit, want slecht ontvangen games waren ze de laatste jaren wel gewend, en dus mocht er een vervolgje gemaakt worden.

F-Zero Gravity en Sonic Kart

Sonic Riders laat zich het beste beschrijven als een mix tu en F-Zero en Mario Kart, toch niet de minste Nintendo-racespelletjes. Niet dat het spel ergens zo goed wordt als een van deze twee kla ieke series, maar Sonic Riders: Zero Gravity is op zich een prima tu endoortje voordat de nieuwe Mario Kart verschijnt. De mix zit hem in de arcadestijl die we kennen van Mario Kart, met onder andere powerups en bekende personages enerzijds en de hoge snelheid van F-Zero anderzijds.

Jammer genoeg is het combineren van twee spellen alleen maar leuk als je ook echt de goede punten overhaalt, en hierin slaagt Sonic Riders: Zero Gravity niet helemaal. Zo weet de blauwe egel wel aardig wat kilometertjes per uur te halen, maar het gevoel van snelheid wil nog wel eens ontbreken. Anderzijds zijn de powerups die Mario Kart zo leuk maken hier een beetje onoverzichtelijk. Dit komt vooral doordat je powerup meteen gebruikt wordt als je er overheen gaat, zonder dat het spel goed doorcommuniceert wat deze nou eigenlijk doet. Zo heb ik tig keer een kogel aan m'n benen gehad, maar het nut daarvan heb ik eigenlijk geen enkele keer gesnapt. Maar de basis van de beide Nintendo-racers is toch duidelijk terug te vinden.

Sturen niet stuntelen kreng

Om een of andere rede besloot Sonic Team dat een egel die heel hard kan rennen, zich liever op een zwevend airboard voortbeweegt. Ja in Sonic Riders weigert Sonic te lopen, tenzij je hem een powerup voert. Het voordeel van die vliegende plankjes is dan weer dat je er allemaal leuke dingetjes mee kunt doen. Het nadeel is dat sturen daar niet onder lijkt te vallen.

Om Sonic Riders te besturen dien je de Wii-mote horizontaal te houden,iets wat het spel je pas vertelt nadat je het zelf hebt moetenuitvogelen. Het lichtelijk naar voren kantelen van de Wii-mote laat deblauwe egel vooruit gaan en opzij kantelen werkt om te sturen. Helaasreageert het sturen lang niet altijd, zodat ik vaak extra bijstuurdemet de d-pad om dan alsnog tegen de rand op te rijden. Hele scherpebochten dien je te maken door het gebruik van de gravity-mode. Hierinbeweeg je in slow-motion en krijg je alle tijd om ver genoeg te sturenbij de scherpe bochten die ieder level rijk is. Naast deze bullet-timetruc kun je dankzij het airboard ook nog eens diverse stunts uithalen,zoals sprongen over hellingen waardoor je, mits goed uitgevoerd, extraGravity Points kunt krijgen. Deze kun je op sommige stukken gebruikendoor het schudden van de Wii-mote, waardoor je met hoge snelheid kuntvliegen. Dit laatste zul je erg veel gebruiken in het spel, aangezienraces anders niet te winnen zijn.

Een van de leukste elementenvan Sonic Riders zijn de verschillende routes door de levels. Zo kun jedoor de slow-motion besturing naar een andere baan vliegen, terwijlandere alternatieve routes alleen met speciale voertuigen toegankelijkzijn. Ieder personage kan namelijk zijn airboard omtoveren in een andervoertuig. Hiervan zijn drie verschillende soorten: een bord waarmeeover een rails gegrind kan worden, een motor waarmee obstakels uit deweg geduwd kunnen worden en een vliegmachine om een stuk door de luchtaf te snijden.  Deze voertuigen kunnen tijdens een race verdiend wordendoor het oprapen van de bekende gouden ringen. Daarnaast kun je deverzamelde ringen gebruiken om in nieuwe boards te kopen of jevoertuigen te verbeteren.

De vele routes binnen de levels zijneen erg leuke toevoeging en ook visueel mogen sommige levels er zekerwezen. Helaas is een groot deel van de levels nogal futuristisch,slechts enkele geven echt dat Sonic-gevoelm, zoals het level vol metloopings in een groene wereld. Toch kan het levelontwerp gezien wordenals de beste eigenschap van Sonic Riders. Combineer enkele leuke levelsmet verschillende routes en je hebt een behoorlijk wat variatie in deracegame.

In Sonic Land is altijd wat te doen

Eenarcaderacer is natuurlijk niets zonder verschillende spelopties en ookdaarvan heeft Sonic Riders er zat. Zo bevat het spel een heuseverhaallijn, die helaas nogal dunnetjes is. Een meteoriet stort neerwaardoor robots op hol slaan. De meteoriet wordt gevonden door Sonic,die vervolgens al deze robots achter zich aan krijgt. Gelukkig kan hijdankzij de meteoriet losbreken van de zwaartekracht, om zo de gemenerobots en later ook het gemene Babylon Team uit de weg te blijven. Eendun verhaal, maar het is weer eens iets anders dan om simpelweg voorverschillende bekers te racen.

Daarnaast zijn er nogverschillende overleving pelletjes, zoals een estafette envoetbalspelletje, en ook de tijdsritten en lo e wedstrijden ontbrekenniet. Er is dus genoeg te doen in het spel en omdat de races behoorlijkpittig zijn is er voldoende uitdaging te vinden in Sonic Riders: ZeroGravity. Alleen de online mode laat te wensen aan zich over. Dezebeperkt zich tot het downloaden van de snelste tijden, online tegenelkaar racen is er niet bij. Tot slot bevat het spel ook nog een flinkaantal Sonic Team-gerelateerde personages, met naast veel bekenden uitde Sonic-spellenreeks ook personages als Nights, Amigo uit Samba deAmigo en Billy Hatcher. Kortom genoeg te doen.