Met een naam als Generations zou je verwachten dat je begint als een jonge egel in de luiers en eindigt met een bejaard egelmannetje. Niets is minder waar. Generations moet opgevat worden als een soort tijdreis door de carrière van meneer The Hedgehog waarbij je te maken krijgt met de kla ieke en moderne Sonic. Om beurten scheuren zij door verschillende omgevingen, onder meer door zones die bekenden van de serie wel zullen herkennen. Zo begin je in The Green Hill Zone uit Sonic 1, die een flinke 3D-facelift heeft gekregen.
Het is eigenlijk jammer dat Sonic overal zo snel voorbij rent, want van de freaky insectvijanden tot de vrolijke bloemetjes in de achtergrond: het ziet er erg mooi uit. Juist omdat die oude levels bij een hoop Sonic-kenners nog goed in het geheugen liggen, is het leuk om rustig te kunnen bekijken of er elementen anders zijn en hoe deze dan zijn geworden. Je kunt de egel dan ook best even stilzetten om even te genieten, al vernachel je op die manier wel je score die hoger uitvalt als je sneller en foutlozer door de levels racet.
Sonic Generations buit ook op een andere manier het 3D-effect erg goed uit. Het moderne prikbeest heeft in zijn levels namelijk niet alleen een zijaanzicht. Soms is de snelheidsduivel schuin van achteren te zien, in plaats van zijwaarts zoals we dat gewend zijn. Dat komt op een mooie manier tot uiting wanneer hij een looping neemt die achter zijn ‘hoofdroute’ ligt. Sonic verdwijnt dan min of meer in de achtergrond en wordt erg klein, maar door het grappig gekozen 3D-perspectief krijg je die wi eling luid en duidelijk mee.
Achtbaangevoel
De game lijkt door de snelheid en het gebruik van de kabels van bijvoorbeeld bruggen soms een beetje een achtbaan, maar eigenlijk is het veel beter dan dat. Het is immers hartstikke irritant dat je in de Python in Efteling altijd het geduld moet opbrengen tot je naar boven getakeld bent. Het gaat haperig en je kan niet wachten tot je lekker door die loopings kan glijden. Sonic brengt zonder veel haperingen achter elkaar door die heerlijke vaart. Hij glijdt over de grond, kabels en loopings als een warm mes door boter. Je beïnvloedt die souple e met sprongen, maar dit is vooral een afremmer. Over het algemeen kan Sonic zijn weg prima vervolgen als de vierpuntsdruktoets naar rechts gedrukt wordt, springen is alleen aan te raden als het echt niet anders kan.
Als je toch steeds die springknop indrukt, dan mis je regelmatig rijen met ringen en rem je Sonic enorm af. Bovendien zul je dan bijna geen gebruik maken van je opgespaarde Boost-energie (die je kunt gebruiken met de Y-knop), waarmee je in een keer snoeihard door het level trappelt. Meestal zit er later in het level geen allerlaatste strohalm in de vorm van een ondergrond, waardoor je door spontane sprongen regelmatig in het niets valt en game over gaat. Je moet elk level echt even leren kennen en mi chien zelfs een paar keer fout doen, om te ontdekken hoe je er het snelst doorheen gaat en wanneer je die A-knop moet indrukken om te springen (en wanneer niet) en die Y-knop om even een stuk knoerthard te gaan.
Aan de top
Het gestekelde zoogdier kan door muurtjes niet altijd doorrennen en hier komen platform-springskills goed van pas. Het is storend dat het fijne snelheidsgevoel dan weg is, maar aan de andere kant brengt het wel de enorme uitdaging en moeilijkheid in de game die Sonic zo verslavend maken. Regelmatig moet je een heel eind naar boven springen van liftje naar liftje, om er bovenin achter te komen dat je het ook op topsnelheid had kunnen doen als je een andere weg had gekozen. Je baalt van je keuze en besluit al snel om een level een tweede keer te spelen en die iets verstoptere, maar snellere route te pakken Je kunt het jezelf steeds makkelijker maken, maar dat kost je wel wat moeilijk denkwerk.
Dat Sonic op 3DS korter is dan de varianten op PlayStation 3 en Xbox 360, is nauwelijks merkbaar. Elk level weer probeer je opnieuw omdat er steeds weer veel sluiproutes en shortcuts te ontdekken zijn. Zonder dat dit per se van je gevraagd wordt door de game, ben je steeds maar bezig met zo gemakkelijk en snel mogelijk door de levels te manoeuvreren. Dat blijft ook na tien keer hetzelfde level een leuke uitdaging, omdat je steeds een andere route kan zoeken waardoor de herhaling van weer dezelfde speelomgeving en -muziek niet verveelt.
Mi ion Po ible
Bovendien kun je naast highscores en betere rankings ook nog mi ies vrijspelen waarin je bijvoorbeeld in een minuut het eerste level moet uitspelen zonder vijanden af te maken. Erg leuk, want het biedt een soort achievement-achtig beloning ysteem waarbij je netjes van te voren weet wat de bedoeling is. Als je het verbeteren van je eigen highscore of ranking al niet genoeg uitdaging vond, dan kun je je uren met de honderd mi ies vermaken. Sonic biedt met zijn oud- en nieuweffect en vele verschillende uitdagingen een prettig spelletje dat zowel verzameltypes, ontdekkingsreizigers als speedfreaks uren kan vermaken.