Sonic and The Black Knight | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Sonic is zichzelf niet meer. Jammer, want op de Mega Drive was hij een geliefde platformheld. Zelfs fanatieke Nintendo-gamers gingen graag even bij een vriend langs om met de blauwe egel door kleurrijke levels heen te sjezen. Tegenwoordig wordt Sonic met veel geweld in saaie driedimensionale platformgames geduwd en heeft hij een hoop nietszeggende vriendjes. Verder vergeet Sega klaarblijkelijk keer op keer waar zijn games om gaan: snelheid.

Verra end genoeg wist Sonic and the Secret Rings de neerwaartse spiraal van de platformicoon te doorbreken. Hoewel de game nog steeds driedimensionaal was, was er geen saaie, overkoepelende wereld en ging draaide de gameplay bovenal om snelheid. Door de Wiimote te kantelen ging Sonic naar links of naar rechts en veel meer hoefde je niet te weten. Helaas maakte Sega één cruciale fout: ze rekten de speelduur enorm op met kleine mi ies. Keer op keer moest je zogenaamd een nieuwe opdracht uitvoeren in een level dat je al had uitgespeeld en dat riekte naar gemakzucht. Toch was The Secret Rings beter te pruimen dan de Sonic-games op de Xbox 360 en de PlayStation 3.

En nu is Sonic and the Black Knight er, het vervolg op The Secret Rings. Wederom staat de camera achter Sonic en wederom belandt Sonic in een wereld die niets te maken heeft met die van hemzelf. Verder heeft The Black Knight echter weinig gemeen met The Secret Rings. Dat begint al met de besturing: je houdt de Wiimote deze keer verticaal vast en in je linkerhand houdt je de Nunchuck. Sonic sturen doe je nu gewoon met de analoge stick. Waarom deze verandering? Omdat je de Wiimote nodig hebt om Sonic's zwaard te besturen. Zijn zwaard? Zijn ze bij Sega nu helemaal van de pot gerukt, Sonic met een zwaard?!

Omdat Sonic in de wereld van koning Arthur belandt en hij het legendarische zwaard Excaliburn moet gebruiken om de vrede in de wereld te herstellen, ben je als speler gedoemd om vijanden op je weg met het zwaard te verslaan. Dit doe je door lukraak wat met de Wiimote te schudden. Dit schudden met de Wiimote is saai, hersenloos en absoluut niet leuk. Helaas kom je in elk level tientallen vijanden tegen en blijf je tot in den treure met de Wiimote schudden. De game verliest al zijn snelheid omdat je eerst de vijanden moet verslaan, al is het vaak makkelijker gewoon over de vijanden heen te springen en je weg te vervolgen. Dit laten de verschillende mi ies echter niet altijd toe.

Inderdaad, er zijn weer mi ies. Ditmaal selecteer je ze van een wereldkaart. Erger dan in The Secret Rings is dat je hier eigenlijk niet 'hoofdlevels' hebt, maar dat alle levels in kleinere mi ies zijn opgedeeld. Een mi ie speel je vaak binnen een minuut uit en je hebt dus nauwelijks kans om van de snelheid te genieten, als die al aanwezig is. Zitten we echt te wachten op Sonic die ringetjes aan de inwoners van een stad moet geven? Of verschillende aanvallen met het zwaard die je goed moet timen, terwijl de oude Sonic gewoon op de vijanden had gesprongen? Het antwoord luidt volmondig nee.

De saaie gameplay wordt er niet beter op door de tenenkrommende tu enfilmpjes die regelmatig de kop opsteken. De dialogen tu en Sonic en een pratend zwaard, een vervelend prinsesje of Sonic's vriendjes, die hem helaas naar de wereld van koning Arthur zijn gevolgd , zijn slecht ingesproken en bieden totaal geen meerwaarde. Grafisch is Sonic and The Black Knight helemaal niet slecht voor de Wii, maar daar koop je niets voor als wat ze uitbeelden verschrikkelijk saai is. De wereld van Sonic & the Black Knight is kleurrijk, maar er zijn zat slechter ogende games op de Wii die kwalitatief wel beter zijn. Zo wordt maar weer eens bewezen dat goede graphics onbelangrijk zijn als het aan intere ante gameplay ontbreekt.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou