Soms komen er concepten voorbij die op het eerste gezicht best intere ant lijken. Zo ook Sniper: Ghost Warrior. Kruip in de huid van een kundige sluipschutter en leg je vijanden stuk voor stuk geruisloos om terwijl je door vijandelijke kampen sluipt. Gezien de populariteit van stealthgames en de sniperkla e in online shooters is er zeker wat voor te zeggen dat er nu een game verschijnt die zich volledig toelegt op dit concept. Omdat het spel vorig jaar al verscheen voor de PC en Xbox 360 weten we al dat het eindresultaat niet is wat de meeste mensen ervan hadden verwacht. De game had slechte kunstmatige intelligentie, een slap verhaal en een matige grafische engine die het soms lastig maakte om vijanden te onderscheiden van de omgeving. Met het verschijnen van de PlayStation 3-versie is eigenlijk alleen de kunstmatige intelligentie van de tegenstanders stevig aangepakt. Niet langer hebben ze de ogen van een adelaar en kunnen ze je over een afstand van honderd meter zien. Ze reageren nu ietwat realistischer en ontdekken je pas wanneer je niet goed verstopt zit of teveel lawaai maakt. Aan de andere kant zijn hun acties nog steeds vrij dom in de zin dat ze geen dekking zoeken wanneer ze onder schot genomen worden. Perfect is de kunstmatige intelligentie nog niet, maar de vele verbeteringen halen wel een hoop frustratie uit het spel.
Gangetje, gangetje
Het verhaal zet je in jacht op generaal Vasquez, die tegengehouden moet worden nadat hij de regering van zijn land omvergeworpen heeft. De verschillende mi ies die tot de onvermijdelijke confrontatie leiden, nemen je mee door de dichtbegroeide jungle van het fictieve Latijns Amerikaanse Isla Trueno. De opdrachten laten je niet alleen maar van afstand prominente doelen uitschakelen. Soms zul je onopgemerkt door dichtbevolkte vijandelijke kampen moeten sluipen, ondersteuning bieden aan andere eenheden of zelfs machinegeweren ter hand moeten nemen. Zodoende is er genoeg afwi eling tu en de langzame mi ies waarbij je veelal op een mogelijkheid wacht om je doel uit te schakelen en de adrenaline opwekkende run and gun-segmenten.
Het zijn de stukken waar de game meer op een traditionele shooter wil lijken waar de limitaties van het budget om de hoek komen kijken. Het spel mist de theatrale flair van spellen als Call of Duty en Battlefield: Bad Company. Daardoor komen de actiestukken nogal flauwtjes over en mi en ze de impact die ze nodig hebben om de speler bij zijn strot te grijpen en het spel in te sleuren. Aan de andere kant zijn ook niet alle snipermi ies even succesvol uitgewerkt. Het spel werkt ondanks de junglesetting volgens zogeheten ‘gangetjes’. Hierbij word je als speler gelimiteerd in je bewegingsvrijheid tot een pad wat de ontwikkelaar voor je uitgezet heeft. In sommige gevallen heb je nog enigszins de keuze over welke richting je neemt, maar over het algemeen word je trouw door het level gedirigeerd. Meer vrijheid had de game zeker beter gedaan, zeker gezien je enige optie je nu ook nog eens wordt voorgekauwd. Het haalt in veel gevallen de spanning uit de situatie.
Sniper: Modern Warfare
De beste stukken van het spel zitten in de nieuwe minicampagne Unfinished Busine . Hierin wordt in drie nieuwe mi ies ingegaan op de gebeurteni en nadat je succesvol generaal Vasquez hebt omgelegd. Het is jammer dat deze campagne zo kort is, want deze mi ies zijn stuk voor stuk beter dan de hele voorgaande campagne. Het is wel een erg lineair gedeelte die zijn inspiratie duidelijk leent van de uitstekende mi ie ‘All Ghillied Up’ uit Call of Duty: Modern Warfare. Aan de hand van instructies van een computergestuurde medespeler word je langs een konvooi en door een drukbezet vijandelijk kamp geleid. De spanning loopt hoog op omdat je tot een bepaalde hoogte afhankelijk bent van de aanwijzingen van je teamgenoot, terwijl je zelf weinig invloed uit kunt oefenen op wat er gebeurt. Het is alleen jammer dat er kleine foutjes in de scripting zitten die soms de pret bederven, zoals je medespeler die je het sein veilig geeft om een weg over te steken terwijl er net een patrouille aan komt waar je niet omheen kunt.
Het moet gezegd worden dat de manier waarop het schieten werkt je daadwerkelijk het gevoel geeft een sluipschutter te zijn. Met elk geweer kun je tot op flinke afstand inzoomen en afhankelijk van je hartslag, de windrichting en –kracht moet je aanpa ingen maken in hoe je richt. In de normale moeilijkheidsgraden krijg je ondersteuning van een rode stip die aangeeft waar je kogel gaat landen. Combineer dat met de mogelijkheid om je adem kort in te houden en je kunt precisieschoten afvuren over lange afstanden. Het is prachtig om een succesvol schot te volgen via de bulletcam die af en toe verschijnt. Wanneer je meer uitdaging zoekt, kun je in de hardcore-moeilijkheidsgraad zonder schermhulp spelen. Dan moet je letten op de visuele indicaties - als in welke richting de bladeren wapperen - om enige grip te krijgen op hoe je een schot moet corrigeren.
Overbodig
Naast in de singleplayer kun je je vaardigheden ook testen in een aantal multiplayermodi. Alles is aanwezig, van de gebruikelijke Team Deathmatch en reguliere Deathmatch tot een V.I.P.-modus, waarin iemand de V.I.P. is en de andere spelers naar hem op jacht moet gaan. Degene die hem doodt, wordt vervolgens zelf de V.I.P.. Dan begint de jacht weer van voor af aan. Een nieuwe toevoeging aan deze editie is Capture The Flag, maar zoals bij elk van de andere modi is het maar de vraag hoe lang de modus leuk blijft. In veel gevallen probeert iedereen een stiekem plekje te vinden. Het is dan simpelweg wachten is tot iemand zo dom is om zijn hoofd te laten zien. Sommige mensen rennen in het rond met pistolen en granaten, maar zij zijn een uitzondering. Het is dan ook niet vreemd dat er weinig mensen zijn die de multiplayer spelen: het is gewoon niet heel leuk om lang te moeten wachten op je kills. En als je zelf initiatief probeert te tonen, verander je in een schietschijf voor iedere andere speler die dat juist niet doet. Er had zeker meer creativiteit in de verschillende modi moeten zitten om ze speelbaar te maken voor een redelijk statische kla e als de sniper.
Sniper: Ghost Warrior levert uiteindelijk niet af wat in principe een potentievol concept is. Deze versie is wel degelijk beter dan de versie die is verschenen voor de PC en Xbox 360, maar de gameplay blijft achter bij de verwachtingen. De multiplayer had wat ons betreft zelfs helemaal weggelaten mogen worden, want we hebben zelden zo’n inspiratieloze uitwerking gezien. Wellicht was de tijd beter besteed aan meer mi ies als die in Unfinished Busine . Wanneer je op zoek bent naar een andere shooterervaring dan het huidige gameaanbod rijk is, valt Sniper: Ghost Warrior op de Playstation 3 je alleen aan te raden als je bereid bent om regelmatig een oogje toe te knijpen.