Het mag niet verbazen dat je in Sniper Elite 4 ruimschoots de gelegenheid krijgt om de sluipschutter uit te hangen. Als je niet vanaf honderden meters afstand organen aan het lekprikken bent, sleur je wel een officier ongemerkt de bosjes in. Beide aspecten van deze dodelijke rol zijn goed vertegenwoordigd in Sniper Elite 4. De werking van de zwaartekracht op de kogels, de wind, je ademhaling en je hartslag spelen allemaal een cruciale rol in het dodelijk treffen van je doelwit. Het paradepaardje van de Sniper Elite-serie, de X-Ray Kill Cam, is weer van de partij en laat je ineenkrimpen bij het zien van de verwoesting die je aanricht in de lichamen van je slachtoffers.

Voor en na het lossen van je schot moet je hard je best doen om niet gespot te worden door de Wehrmacht en hun Italiaanse collega’s van de Regio Esercito. Vuur te vaak vanaf dezelfde locatie en de vijand krijgt je in de smiezen. Soldaten reageren op vreemde geluiden en gaan op onderzoek uit, wat je slim tegen ze kunt gebruiken met een goed getimed fluitdeuntje en een strategisch geplaatste mijn. Een mooi detail is dat de vijand minder happig is op het volgen van je lokroep als-ie de zaak wantrouwt. Niet dat de kunstmatige intelligentie in Sniper Elite 4 feilloos is – het cliché van de soldaat die, omringd door lijken, na een paar minuten zoeken z’n schouders ophaalt maakt wederom zijn opwachting – maar de computertegenstander is competent genoeg om je fouten af te straffen.

Sniper Elite 4 past in de traditie van games als Dishonored en Metal Gear Solid, waarin een misstap niet direct betekent dat je opnieuw moet beginnen, maar je de middelen krijgt om je op minder elegante wijze te ontsnappen. Als een officier op z’n fluitje blaast en de kogels in je richting scheren, kun je prima je machinepistool inzetten en vuur met vuur beantwoorden. Op de normale moeilijkheidsgraad kun je zelfs zonder al te veel problemen als John Rambo door bunkers en bergpassen heen banjeren, zonder dat de vijand je ook maar een seconde uit het oog verliest. Jekomt er mee weg, maar deze speelstijl laat Sniper Elite 4 in herhaling vallen als de game weer een blik versterkingen open trekt.

Wat dat betreft komt Sniper Elite veel beter uit de verf als je de uitdaging een tandje hoger zet. Het schieten wordt gedetailleerder met de toevoeging van wind en je kunt minder lood happen voor je het onderspit delft. De echte schietfanaat kan alle hulpmiddelen uitschakelen, zoals het markeren van vijanden of de rode ruit die aangeeft waar je schot precies terecht komt als je je adem inhoudt. Dan blijken de duels met andere sluipschutters buitengewoon spannend.

De omvangrijke en mooi gerealiseerde locaties zitten tjokvol met verborgen paden en met slim gebruik van je omgeving kun je een patrouille in een klap wegvagen met een goed getimed schot op een hijskraan of een van te voren geplaatst pakket TNT. Elke missie bevat meer dan genoeg om te doen, zoals de meerdere bonusdoelen, de vrachtlading aan collectables die de setting en personages verder uitdiepen en een vijftal unieke speciale uitdagingen. Het staat je vrij om je doelen in elke volgorde te voltooien en er zijn altijd meerdere routes die je kunt nemen. Uiteraard bevat elke locatie een of meer posities van waaruit je de wijde omgeving kunt terroriseren als Simo Häyhä. Elk van de acht missies houdt je wel een uur of twee zoet.

Niet alleen de missies zitten boordevol mogelijkheden, ook de game zelf biedt genoeg te doen. Naast een Survival-modus die je solo of met maximaal drie anderen kunt spelen, kun je ook de volledige campagne met een partner voltooien. Een derde coöperatieve modus is Overwatch, waarbij twee spelers verschillende rollen op zich nemen. De een zoekt een mooie plek om vanuit te schieten met een precisiewapen, de andere zoekt het gevaar op met al dan niet gedempte wapens om de missiedoelen te lokaliseren.

Helaas hebben we laatstgenoemde modus niet kunnen testen, omdat er geen andere spelers voorhanden waren. De spelersgemeenschap is klein, met op het moment van schrijven slechts vijftig spelers online, wat weinig goeds belooft voor de toekomst. Dat zou zonde zijn, want Sniper Elite 4 geeft zijn eigen draai aan de multiplayer-modi. Naast de vanzelfsprekende Deathmatch en Team Deathmatch, heb je ook speltypen die je meer belonen voor de afstand waarop je iemand een derde neusgat geeft. Je moet goed luisteren, voorzichtig sluipen en geduldig wachten om te ontsnappen aan het vizier van een menselijke tegenstander en je snapt al snel hoe de vijand zich moet hebben gevoeld tijdens de campagne.

Het enige waar we Sniper Elite 4 echt op af kunnen rekenen is het belachelijke verhaal. Het begint als een plausibele vertelling over een sluipschutter achter vijandelijke linies aan de vooravond van een invasie. Dit realistische begin muteert in de laatste missies naar een afgekeurde James Bond-parodie, compleet met maniakaal kakelende bad guy. Wat ook niet helpt is dat de acteurs hun tekst uitspreken alsof het gaat om een aflevering van G.I. Joe. Nou heeft Sniper Elite 4 sowieso een gespleten persoonlijkheid; aan de ene kant heb je een uiterst getrouwe sluipschutterssimulatie, aan de andere kant krijg je extra punten als je iemand in de ballen schiet. Maar net als bij de keuze om de game op z’n Rambo’s te spelen, mag je zelf weten hoe je de game benadert. In het geval van het verhaal wordt deze keuze voor je gemaakt en blijf je zitten met een plot dat z’n doel hopeloos mist.

Sniper Elite 4 mag dan een matig verhaal hebben, de gameplay blijft trefzeker. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraden is elk raak langeafstandsschot een kleine overwinning en de goed ontworpen, groots opgezette missies nodigen uit om te herspelen. De AI weet te overtuigen en biedt netjes tegenstand. Of de multiplayer van Sniper Elite 4 over een maand nog steeds genoeg spelers heeft is twijfelachtig, maar ook alleen op basis van de singleplayer is Sniper Elite 4 een hit.