Sleeping Dogs heeft een lange aanloop gehad. Een naamsverandering, nieuwe ontwikkelaar en uitgever later kunnen we nu eindelijk aan de slag in het Verre Oosten. Wei Shen, de hoofdrolspeler, is een tijd weg geweest van zijn geboortestad Hong Kong. Opgegroeid in het ruige Old Prosperity vonden zijn ouders het beter voor hem en zijn drugsverslaagde zus om het geluk op te zoeken in San Fransisco. Wei Shen greep deze kans met beide handen aan en werd een kundig politieman. Na een lang verblijf in Amerika keert hij terug naar Hong Kong om daar de triades neer te halen. Uit profe ionele overwegingen, maar ook om een persoonlijke vendetta te beslechten.
Het is een verhaal dat leest als een goede Aziatische actiefilm, vol geweld, duizelingwekkende stunts en moeilijk kijkende mannen in pak. En ja, dat is Sleeping Dogs ook wel een beetje. Onmiddellijk word je in een strak geregi eerde actiescène gedropt om deze met de begeleidende instructies van de makers vrij gemakkelijk levend door te komen. Het is een sterke eerste indruk van de game en geeft ook redelijk goed weer wat je kunt verwachten. Over the top actie, cinematische effecten, botte dialogen, prachtige clichés en dat allemaal onder leiding van een zeer strenge regi eur. Hoewel het een adrenalinekick is om zulke scènes te spelen, is het fijn dat er de mogelijkheid is om ook even rust te pakken en lekker vrij rond te lopen in de spelwereld zonder opdrachten van bovenaf of 'toevallige' explosies.
Verhalende actiegame
De ervaring in de spelwereld kan het best omschreven worden als semi-freeroaming. Als je wilt, kun je urenlang rondlopen in het digitale Hong Kong, hier en daar wat mensen omver kegelen, auto’s stelen en je vermaken met kleine zijmi ies en minigames. In de praktijk zul je dit waarschijnlijk niet veel doen. Niet omdat de stad niet leeft, maar vooral omdat het niet echt gestimuleerd wordt. Zo is de beloning vaak niet groot en is het te moeilijk om daadwerkelijk choas te creëeren in de stad. Het heeft tevens te maken met het gebrek aan wapens in de game. Waar je in een spel dat zich afspeelt in de Verenigde Staten gemakkelijk een paar wapenwinkels kunt neerzetten, staat Hong Kong er om bekend dat het vrijwel geheel vuurwapenvrij is. Gemakkelijk te vinden pistolen, uzi’s of granaatwerpers zouden dan ook afbreuk doen aan het realisme van de stad.
Het gevolg is dat je minder snel kruisingen vol laat lopen om daar met behulp van je wapens enorme ontploffingen te bewerkstelligen. Is het jammer dat dit deel ontbreekt? Wellicht, het is natuurlijk altijd mooi om een stad in chaos achter te laten. Toch is het niet iets dat enorm stoort. Het verhaal blijft namelijk aan je trekken en geeft je het idee dat dit is waar je moet zijn om het spel daadwerkelijk te beleven. Het lijkt er zo op alsof de makers gekozen hebben voor een verhalende actiegame en daar een spelwereld omheen hebben opgebouwd en niet een enorme spelwereld hebben opgebouwd, waarin zich een verhaal afspeelt. De keuze hiervoor is een geslaagde. Doordat de focus niet ligt op het element van vrijheid, blijft het verhaal momentum houden, terwijl je niettemin het gevoel hebt dat je in een grote stad rondloopt waar ieder zijn eigen weg gaat. De keerzijde is dat je na het voltooien van het verhaal (maximaal vijftien uur) eigenlijk ook wel klaar bent met het spel.
Verdekte repetitiviteit
De mi ies in Sleeping Dogs zijn er in twee soorten: politiemi ies en mi ies voor de triade. De triademi ies zijn actievoller en stuwen het verhaal verder, terwijl de politiemi ies vaak minder van belang zijn. Wat de politiemi ies wel introduceren zijn gadgets. Door zijn werk als politieman heeft Wei Shen een uitgebreid arsenaal aan technologie tot zijn beschikking. Zo kan hij camera’s hacken, telefoons traceren en afluisterapparatuur plaatsen. In de praktijk vertaalt dit zich naar aardige minigames die overtuigend aanvoelen. Naarmate het spel vordert, beginnen de minigames helaas net iets te vaak voor te komen, waardoor het ietwat een herhalingsoefening wordt.
In principe zijn vrijwel alle mi ies in de kern redelijk hetzelfde, wat overigens niet per se een nadeel is. Zo werkt het vechtsysteem in Sleeping Dogs uitstekend en is het fijn dat je vaak met dezen en genen op de vuist moet. Het is een systeem dat enige diepte kent en je als speler uitdaagt om meer te doen dan simpel op één knop te rammen. Het is een vleugje realisme, wat daarentegen weer mist bij het besturen van de auto’s. Hoewel je verschil zult merken tu en de verschillende type auto’s, hebben ze gemeen dat ze vrijwel niet kapot te krijgen zijn en dat een drift in de bocht maken kinderlijk eenvoudig is. Het zijn zo vooral vehikels geworden voor arcade-achtige straatraces en uitgebreide vuurgevechten, waarbij je tegelijkertijd zowel het verkeer moet ontwijken als tientallen auto’s en motoren moet neerknallen.
Deze vuurgevechten, maar ook die zonder de auto’s, zijn erg geregi eerd. Wanneer er een pistool opduikt, wordt hij ook zeker afgevuurd. Nu is het schieten zeker goed verwerkt in de game met het dek-en-schietsysteem, maar een alternatieve manier vinden om de mi ie op te lo en, is niet mogelijk. Hierdoor kun je mi chien zeggen dat een element van vrijheid mist in het spel, maar tegelijkertijd zorgen de makers er wel voor dat je bij elke mi ie constant op het puntje van je stoel zit, omdat zij de spanningsmomenten juist weten op te bouwen.
Lo e eindjes
Hoewel het verhaal goed in elkaar steekt, de personages aanspreken en je tevreden kan terugkijken, zijn er door het verhaal heen net te veel zijstraatjes ingereden om daar vervolgens weer te snel uit te gaan. Hoewel deze verhaallijntjes niet veel effect hebben op hoe het hoofdverhaal zich voltrekt, hadden de geïntroduceerde personages net wat meer diepte aan het geheel kunnen geven. Zo ontmoet Wei Shen bijvoorbeeld een Amerikaanse dame die hem leidt naar een vechtclub, maar verdwijnt ze vervolgens volledig van het toneel. Juist zij had de speler meer inzicht kunnen geven in hoe Wei Shen omgaat met de terugkeer naar een Aziatische omgeving, na opgegroeid te zijn in het Westen. Nu komt de verdieping vooral uit politierapporten die de speler ontvangt na een voltooide mi ie. Om deze te openen en door te lezen doet afbreuk aan de entourage.
Ondanks enkele ruwe kantjes laat een zeer positieve indruk achter. Grafisch is het spel geen absolute topper, maar van de duizenden neonlichtjes, de kraampjes op straat en de diversiteit aan mensen is netjes zonder noemenswaardige haperingen te genieten. Dat je af en toe wat bugs tegenkomt is ook niet storend. Sleeping Dogs neemy een gedurfde setting om vol adrenaline een verhaal te vertellen dat bol staat van geweld, drama en intrige. Dat het door zijn strakke regie het freeroaming-karakter enigszins kwijtraakt is niet per se een tekortkoming. Wat je er voor terugkrijgt is namelijk meer dan genoeg.