Skater XL is levensecht, maar dat maakt het nog geen goede game

Qua structuur lijkt Skater XL nauwelijks op een traditionele game. Er zijn geen doelen, verhaallijnen, vormen van progressie of dramatische conclusies. Er zijn geen oneindig aantal missies zoals in Assassin’s Creed Odyssey of een carrièremodus zoals in F1 2020. Een online multiplayer kun je ook wel vergeten. In plaats daarvan ben je volledig op jezelf aangewezen. Je kiest een van de vier mannelijke pro’s – of maakt met de zeer beperkte editor een eigen skateboarder aan – en zoekt vervolgens een locatie uit die je aanspreekt.

Je zou dit kunnen zien als lui spelontwerp. Of misschien kun je deze insteek wel classificeren als een techdemo – een prototype van een concept dat met een beetje geluk ooit tot game uitgewerkt wordt. Maar je zou Skater XL ook kunnen benaderen als een trefzekere representatie van skateboarden – om preciezer te zijn, van hoe het voelt om een ollie, kickflip en treflip onder de knie te krijgen.

Leercurve

Skateboarden is waanzinnig technisch: de kleinste voetbewegingen bepalen of je een truc landt of niet. Het is niet voor niets dat YouTube volstaat met tips over de ollie – de basis van het gros van de moderne skatetricks. Zelfs de ollie vereist een scala aan lichamelijke vaardigheden.

Skater XL probeert die leerervaring na te bootsen en slaagt daar behoorlijk in. De analoge sticks op de controller simuleren namelijk je voeten. Hierdoor kun je beide voeten onafhankelijk van elkaar bewegen – wat een legio aan mogelijkheden leidt, maar alles ook een stuk complexer maakt. De snelheid, richting en zorgvuldigheid van je input bepalen niet alleen of, maar ook de manier waarop je een trick uitvoert.

Deze besturing vormt de crux van Skater XL en werkt uitstekend. Ja, soms ziet het er wat onbeholpen uit, maar de besturing doet wat het belooft: een nauwkeurige vertaling van complexe bewegingen. Dat staat garant voor een behoorlijke leercurve. Ervaring met de Skate-serie van EA helpt, maar alsnog is het lastig om stijlvol te skaten – net als in het echt.

Compromisloos

Deze compromisloze insteek maakt Skater XL zo interessant. Hoewel skateboarden nu officieel een Olympische sport is, draait het voor veel skaters om allesbehalve regels en doelstellingen. Juist die nadruk op vrijheid en onafhankelijkheid staat centraal in Skater XL.

Tot op zekere hoogte pakt dit goed uit. Je bepaalt zelf volledig welke trick je waar wilt landen – en oordeelt zelf wanneer je daarin geslaagd bent. Dit is precies waarom de free play-modus in de Skate-games nog altijd zo populair is. Skater XL verheft dit tot kunst, met een fijne gameplayloop tot gevolg. Het is cliché dat skateboarden een kwestie van vallen en opstaan is, maar dat is precies wat dit zo’n boeiende game maakt.

Het geeft ontzettend veel voldoening als je na een halfuur aankloten eindelijk die nollie tre flip crooked grind landt. Voor dit soort tricks moet je als gewone stervelingen jarenlang oefenen, met kapotte enkels en littekens als blijk van toewijding. Hoewel uitdagend, ligt dit in Skater XL wél binnen handbereik. En als je enigszins met stijl leert skaten, dan ziet het er zo verdomde lekker uit – alsof je je eigen skatevideo regisseert. Sommige skate-aficinado’s gaan zelfs zo ver dat ze bestaande video’s proberen te remaken.

Mede hierdoor ligt Skater XL ook zo goed binnen de skategemeenschap. Sterker nog, juist in tijden van sociale isolatie en beperkte toegang tot publieke ruimte en skateparkjes is er een groeiende behoefte aan een goede, realistische skategame. Dit is bij uitstek een simulatie van de zintuigelijke ervaring van skateboarden.

Ingehaald door de tijd

Toch – of juist daarom – is Skater XL lang niet aan iedereen aan te raden. Sowieso moet het gebrek aan structuur, missies en doelen je liggen. Maar wellicht belangrijker: de locaties zijn ontzettend beperkt en eenzijdig. Ontwikkelaar Easy Day heeft ervoor gekozen om zich te richten op een aantal historische skatespots uit Amerika – met de nadruk op Los Angeles. Natuurlijk is het mooi om iconische plekken als de Wallenberg-trap en het Grant Park uit Chicago als decor te hebben. Maar op de consoles is het aanbod erg beperkt, zowel qua kwantiteit als kwaliteit. Op pc ligt dat anders – daar heeft de community een fiks aantal bestaande en fictieve locaties gemaakt.

Daarnaast is het technisch gezien een vrij zwakke game. Je zakt regelmatig door omgevingen en obstakels heen. Ook zijn de physics inconsistent en onvoorspelbaar. Dit zit de uitgekiende besturing behoorlijk in de weg en haalt veel van het spelplezier weg.

Tenslotte biedt Skater XL een wel erg eenzijdige blik op de skatecultuur. Anno 2020 is skateboarden een divers en mondiaal fenomeen. Skaters zijn niet langer per definitie jonge, witte mannen uit Noord-Amerika (als dat ooit al zo was). Skater XL doet anders vermoeden, van de locaties en soundtrack tot de speelbare skaters en beschikbare merken. Zelfs de line-up van de Tony Hawk’s Pro Skater-remaster is progressiever. En dus moeten we nog even wachten tot we als Candy Jacobs of Orapan Arwen Tongkong kunnen skaten in Palestina of Uganda.

Skater XL is nu verkrijgbaar voor PlayStation 4, Xbox One en pc. Een versie voor de Nintendo Switch is nog in ontwikkeling. Voor deze review is de game getest op PlayStation 4 Pro.

Skater XL

6,5

Oké

Conclusie

Skater XL is een weergaloze representatie van skateboarden. Alles draait om oefening, timing en creativiteit. De enige graadmeter ben je zelf. Als game stelt Skater XL teleur: technisch stelt het niet zoveel voor en het aantal beschikbare locaties is erg beperkt. Ook is het beeld dat Skater XL schetst van de skatecultuur behoorlijk eenzijdig anno 2020.

Plus- minpunten

Uitgekiende besturing

weet de zintuigelijke ervaring van skateboarden te vatten

Weinig interessante locaties

technisch belabberd

beperkte blik op bredere skatecultuur