Zo eens in de zoveel tijd verschijnt er een game waar je nog nooit eerder van gehoord hebt en die alleen maar lovende recensies ontvangt. Zo verscheen Sins of a Solar Empire vrijwel vanuit het niets in de VS en oogstte het alleen maar achten of hoger. Nu de game ook in Nederland is verschenen, is het tijd om zelf te bekijken of het spel daadwerkelijk zo goed is.
Sins of a Solar Empire is een Real Time Strategy-game die zich, zoals de titel al voorspelt, afspeelt in een geheel zonnestelsel. We hebben te maken met drie verschillende partijen: de Trader Emergency Coalition, The Advent en het Vasari Empire. Alle drie de partijen zijn in oorlog met elkaar geraakt en willen de macht over het zonnestelsel overnemen. Helaas ontbreekt het de game aan een single-player campagne, zodat er buiten het introductiefilmpje eigenlijk niets bekend wordt over de verschillende partijen. Dat is jammer, want dit maakt het moeilijk de partijen te onderscheiden. Dat betekent echter niet dat we te maken hebben met drie op elkaar lijkende partijen, want iedere partij heeft zijn eigen look, eigen ruimteschepen en vooral eigen upgrades. De basis van het spel is echter voor iedere partij hetzelfde.
In Sins of a Solar Empire probeer je een imperium van planeten op te bouwen en tegelijk de overige, vijandige imperia met de grond gelijk te maken. Een kaart in Sins of a Solar Empire bestaat uit één of meerdere zonnestelsels met daaromheen verschillende planeten. Rondom een planeet kunnen nog asteroïden gevonden worden, die rijk zijn aan grondstoffen. Deze grondstoffen, metaal en kristal, alsmede de belastinginkomsten van je planeten zijn nodig om verschillende aankopen te kunnen doen. Bij een planeet kun je een beperkt aantal gebouwen maken, zoals fabrieken voor ruimteschepen of onderzoekslaboratoria voor het uitvoeren van upgrades. Omdat je echter maar een beperkt aantal bouwwerken rondom een planeet mag bouwen en omdat je meer grondstoffen nodig zult hebben, is het noodzakelijk je imperium uit te breiden.
Het is in Sins of a Solar Empire echter niet mogelijk om zomaar van de ene naar de andere planeet in het zonnestelsel te vliegen. Planeten zijn namelijk verbonden met zogenaamde Phase-lijnen. Je ruimteschepen kunnen alleen via deze Phase-lijnen van planeet naar planeet springen. Deze mechaniek geef Sins of a Solar Empire zijn eigen unieke speelstijl en zorgt er voor dat de game meer aan Turn Based-strategiespellen als Civilization en de Total War-serie doet denken, dan aan echte Real Time Strategy-games. Daarnaast maken de Phase-lijnen de strategie van het spel uitdagender, omdat het voor kan komen dat een planeet de enige toegang is naar de tegenstander, zodat het een strategisch belangrijk punt wordt.
Het is echter vooral het speeltempo dat Sins of a Solar Emire zo'n bijzondere game maakt. Daar waar in veel moderne Real Time Strategy-spellen de strijd in minder dan een uurtje beslist kan zijn, ben je in Sins of a Solar Empire makkelijk tot diep in de nacht aan het spelen. Je kunt dit uiteraard als een minpunt zien, want een snel potje is er niet bij, maar omdat het spel je continu bezig houdt, zonder dat je overspoeld wordt met vijandige troepen, blijft een potje uren lang spannend en uitdagend.In het begin van de game zul je bezig zijn met het opbouwen van je eerste basis en het kolonialiseren van nabije planeten. Na verloop van tijd krijg je echter steeds grotere vloten en kun je de gok gaan wagen om juist dat ene strategische punt van de tegenstander te veroveren. En daarna kun je jezelf gaan voorbereiden op de volgende vijandige planeet, want een potje Sins of a Solar Empire wordt niet zomaar met een enkele veldslag beslist.
Een andere leuke toevoeging aan Sins of a Solar Empire zijn de mogelijkheden om indirect oorlog met je tegenstander te voeren. Je kunt bijvoorbeeld allianties vormen met andere tegenstanders om zo samen de vijand te verslaan, maar het is vooral het piratensysteem van Sins of a Solar Empire dat de indirecte oorlogsvoering een leuke twist geeft.
Bij een potje Sins of a Solar Empire kun je namelijk te maken krijgen met heuse ruimtepiraten. Deze piraten zullen om de tien tot vijftien minuten een van de spelers aanvallen. Over het algemeen zullen ze hier een willekeurig slachtoffer voor zoeken, maar het is mogelijk de piraten te beïnvloeden. Door het plaatsen van een prijs op het hoofd van de tegenstander kun je het de piraten namelijk aantrekkelijk maken om tegen deze tegenstander te strijde te trekken. Dit resulteert vaak in een heuse biedingsoorlog, waarin het hoogste bod slachtoffer wordt van een piratenaanval. Hoe hoger het bod, des te groter de aanvallende vloot is. De twist is echter dat je het geld van de bieding altijd inlegt, of je nu wint of niet. Het kan dan ook voorkomen dat je na een flinke biedingsoorlog van bijna al je geld ontdaan bent en vervolgens een enorme piratenvloot op je dak krijgt.
Uiteindelijk is Sins of a Solar Empire vooral een RTS-spel voor de echte fans, de puristen onder ons. Dat blijkt alleen al uit de controls, want op de O na wordt iedere letter op het toetsenbord wel gebruikt als sneltoets. De game is echter prima te bedienen met enkel de muis, al zul je wel even moeten wennen aan het vele in en uitzoomen, dat vanwege de grootte van de sterrenstelsels noodzakelijk is. De game heeft echter wel een aantal interfacehulpjes die het makkelijker maken alles te overzien.
Zo hebben de makers de zogenaamde Empire Tree ingevoerd, waarop je makkelijk kunt zien welke gebouwen en ruimteschepen zich op iedere planeet bevinden. Het gebruik van deze boom maakt zelfs de grote veldslagen overzichtelijk en je kunt zo bijvoorbeeld makkelijk zien wanneer een vijandig schip zich in jouw grondgebied bevindt. Dat neemt echter niet weg dat Sins of a Solar Empire niet voor iedereen even toegankelijk zal zijn.