Singularity heeft nog het meeste weg van een mix tu en Half-Life 2 en F.E.A.R. De game is een first-person shooter in traditionele vorm, met smalle gangetjes waarin gevechten plaatsvinden, indrukwekkende eindbaasgevechten en de herintroductie van de levensbalk en EHBO-pakketjes. Waardoor Singularity echter opvalt in het overbevolkte genre is de combinatie van intere ante gameplayelementen en een beklemmende sfeer.
Tijdsnood
Als militair Nate Renko word je naar het afgelegen Kartorga-12 gestuurd om onderzoek te doen naar de radioactieve straling die van het Ru ische eiland afkomt. Al snel kom je in zwaar weer terecht en na een vliegtuigcrash ternauwernood te hebben overleefd spoel je aan in een klein en, op het eerste gezicht, verlaten vi erdorpje. Het wordt duidelijk dat Kartorga-12 door de Sovjets niet voor niets in de doofpot is gestopt. In de jaren ’50 van de vorige eeuw hebben wetenschappers namelijk geëxperimenteerd met het element E99, met als doel het beïnvloeden van de tijd. Het onderzoek liep faliekant mis en veroorzaakte de zogenaamde Singularity, waardoor het eiland constant wi elt tu en twee tijdsperioden. Wanneer Renko door een tijdsgolf terug in de jaren ’50 belandt, zorgt hij er per ongeluk voor dat de toekomst is veranderd. De wereld is nu opeens een rood bolwerk, waar de Ru en wapentests uitvoeren op Amerikaanse bodem. Met de hulp van één van de wetenschappers, een vrouwelijke sidekick en het nodige wapentuig moet de tijdstoerist voorkomen dat de ‘American Dream’ definitief in duigen valt.
Het verhaal lijkt een excuus te zijn voor een doorsnee shooter voor mensen met een bovengemiddelde bloeddorst, maar gelukkig is Singularity meer dan dat. Al gauw krijgt Renko de beschikking over het Time Manipulation Device, die een paar intere ante functies heeft. Met het TMD om je pols is het namelijk mogelijk om objecten te verouderen of vernieuwen. Zo kan een kapotte brug, een trap of een zelfs een heel gebouw met een druk op de knop worden hersteld en kun je objecten verouderen om ze kleiner te maken, zodat ze bijvoorbeeld door een nauwe doorgang pa en. De spelwereld ligt bezaaid met kapotte kratten die, wanneer je ze herstelt, ammunitie en EHBO-pakketjes bevatten. Met de TMD kun je daarnaast objecten oppikken en weggooien, vergelijkbaar met de gravity gun uit Half-Life 2, om op die manier de diverse omgevingspuzzels op te lo en.
Het vernieuwen of verouderen blijft niet alleen beperkt tot de omgeving; ook tegenstanders kunnen op deze manier uitgeschakeld worden. Renko komt tijdens zijn zoektocht meer dan eens Sovjetsoldaten tegen en de vroegere bewoners van het eiland, die door het E99-element zijn gemuteerd tot groteske monsters. Beide zien onze held het liefst een kopje kleiner, hoewel de Sovjets het gemunt hebben op het TMD om hun heerschappij over de wereld te kunnen behouden. Met de Deadlock-functie creëert Renko een grote bol waarin de tijd stilstaat, om zo vijanden tijdelijk af te stoppen. Komen ze alsnog te dichtbij, dan kun je ze met een elektrische puls, die werkt als een mêleeaanval, tot een hoopje vlees en botten decimeren.
Daarnaast heeft Renko de beschikking over gezond arsenaal wapens, zoals een mitrailleur, een minigun, een shotgun en een sluipschuttergeweer, waarmee je de tijd vertraagt voor executies op afstand. Met de Seeker-gun heb je zelfs de controle over de baan van je kogels. Alle wapens kunnen, net als het TMD zelf, worden geüpgrade met wapenonderdelen en E99-elementen die je op je tocht vindt. En dat is nodig, want ondanks dat je tegenstanders niet ontzettend intelligent zijn, maken ze dit goed in hun aantallen. Naast diverse soldaten en mensachtige mutanten, die zichzelf kunnen teleporteren om jou te verra en, zijn er ook krabachtige wezens, reusachtige teken en stinkende zombies die je het leven zuur maken. Later in het spel herstel je met je TMD een treinstel, om vervolgens op een brug oog in oog te staan met een gigantische spin. Na deze te hebben verslagen zou je bijna smeken om met de NS te kunnen reizen.
Oud en nieuw
Dat Singularity een mix is van oud en nieuw merk je aan de opzet van de game. Er is altijd maar één richting waar je op kunt en het doel komt meestal neer op het verslaan van vijanden en overhalen van hendels of herstellen van een bedieningspaneel. De puzzels bieden wat variatie, hoewel deze nooit echt moeilijk worden. Het is dan ook maar goed dat het schieten in de game erg lekker werkt en het neerhalen van vijanden met een shotgun of een van de TMD-functies een voldaan gevoel geeft. Met als gevolg dat kamers er, nadat je ze verlaat, uitzien als een abattoir.
De singleplayermodus verveelt dan ook geen moment, ook omdat je steeds nieuwe wapens en TMD-krachten tot je beschikking krijgt. Afhankelijk van hoeveel je van het verhaal wilt meekrijgen, kost het zo’n acht à negen uur om het einde te bereiken. Overal op Katorga-12 zijn bandopnames, geschreven brieven en teksten op muren te vinden, die meer inzicht geven in hoe het allemaal zo mis ging met de tijdsexperimenten. Soms kom je de geesten van wetenschappers of arbeiders tegen, die vast in de tijd zijn blijven hangen. Erg griezelig.
Ondanks dat de game geen originaliteitprijs in de wacht zal slepen, is Singularity qua sfeer en presentatie uitstekend. Vooral in het begin, wanneer je moet zien te overleven met alleen je pistooltje, zorgen de ranzig uitziende zombies en mutanten ervoor dat je op het puntje van je stoel zit. Ook later zijn er schrikmomenten, wanneer er weer plotseling een tegenstander uit een donkere hoek komt gesprongen. Doordat je constant wi elt tu en twee tijdsperioden is de game visueel gevarieerd. Je loopt meerdere keren door dezelfde havens, dorpjes en fabriekshallen, hoewel deze in de latere tijdsperiode drastisch verschillen. Containers zijn verroest, houten huizen staan op instorten en standbeelden van Stalin zijn onherkenbaar, terwijl alles in de jaren ’50 kleurrijk en nieuw oogt.
Naast de redelijke korte singleplayer heeft Singularity twee multiplayermodi, waar soldaten en mutanten tegenover elkaar staan voor de macht over het eiland. Er is keuze uit team deathmatch en een modus waarbij je diverse doelen moet uitvoeren. Als soldaat speel je in het eerstepersoonsperspectief en heb je de beschikking over conventionele wapens, terwijl het perspectief als mutant verschuift naar de derde persoon. Bij de mutanten is de actie meer gericht op mêleegevechten, hoewel de diverse soorten monsters hun eigen aanvallen hebben. Zo kunnen de teken over muren en plafonds lopen en kotsen Reverts hun maaginhoud over nietsvermoedende tegenstanders. De actie is snel en redelijk gebalanceerd, maar door het gebrek aan modi en levels is de multiplayer van Singularity niet bepaald concurrentie voor die van populaire shooters als Bad Company 2 of Modern Warfare.
Dit neemt niet weg dat Singularity een zeer solide shooter is, die verschillende elementen bijeenvoegt en dat ook nog eens op een degelijke manier doet. De verschillende wapens geven een voldaan gevoel, omgevingen zijn prachtig ontworpen en divers en het verhaal boeit van begin tot eind. Voeg daarbij het Time Manipulation Device en de mogelijkheden die het apparaat biedt, en je hebt een game die mi chien niet heel vernieuwend is, maar desondanks voelt als een fri e wind. Daarbij is het lekker om eens iets anders te doen dan generieke soldaten af te knallen in een postapocalyptische wereld.